Οι μανάδες δεν είναι καλύτεροι γονείς αλλά άντε εξήγησέ το αυτό στους δικαστές!

Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι τα παιδιά είναι καλύτερα και με τους δυο τους γονείς όταν είναι χωρισμένοι έχει οδηγήσει σε μία συνθήκη που λέγεται συνεπιμέλεια μεταξύ των διαζευγμένων γονέων, ωστόσο σε ορισμένα κράτη πιστεύουν ότι η συνεπιμέλεια είναι κατάλληλη για μεγαλύτερη παιδιά και ακατάλληλη ως προς την κάλυψη των αναγκών των μικρών παιδιών. Όλο και περισσότερο τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η άποψη αυτή είναι λάθος.

Πολλοί γονείς και δικαστές πιστεύουν ότι είναι καλύτερο για τα μικρά παιδιά να περνούν κάθε βράδυ σε ένα σπίτι, συνήθως με τη μητέρα. Το αποτέλεσμα είναι η κοινή πρακτική των αποφάσεων επιμέλειας πού χτίζονται γύρω από ένα σπίτι, συνήθως αυτό της μητέρας, να αναγκάζει τους μπαμπάδες να «συμπιέσουν» τη σχέση που έχουν με τα παιδιά τους μέσα σε λίγα σαββατοκύριακα με προσαυξήσεις ελάχιστων ωρών όσο περνάει ο καιρός. Η βιαστική παραλαβή και παράδοση των παιδιών στο σπίτι της μαμάς τους και η οδήγηση από και προς το σπίτι του μπαμπά στο τέλος μιας εργάσιμης μέρας δύσκολα δημιουργεί καλή βάση για μία άνετη και ασφαλή σχέση με το μπαμπά.

Ευτυχώς η επιστήμη προσφέρει σαφή καθοδήγηση σε αυτά τα θέματα. Αφιέρωσα δύο χρόνια αναθεωρώντας τη σχετική επιστημονική βιβλιογραφία και εξετάζοντας τις αναλύσεις με μία διεθνή ομάδα εμπειρογνωμόνων στους τομείς της πρώιμης παιδικής ανάπτυξης και του διαζυγίου. Η έκθεσή μου εγκρίθηκε μέσα από 110 άλλες από κορυφαίους ερευνητές του κόσμου, γεγονός που αντικατοπτρίζει μία ανησυχία μεταξύ των εμπειρογνωμόνων ότι η παραπληροφόρηση είναι καταστροφική για τις αποφάσεις σχετικά με την επιμέλεια και τη δημόσια πολιτική.

Δεν βρήκα καμία βάση στην θεωρία ότι τα παιδιά κάτω των 4 ετών (μερικοί λένε κάτω των 6 ετών) πρέπει να περνούν όλο ή σχεδόν όλο το χρόνο τους με ένα μόνο γονέα όταν ο άλλος γονέας είναι επίσης στοργικός και προσεκτικός. Οι προειδοποιήσεις για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά που περνούν τη νύχτα με κάθε γονέα χωριστά δεν συνάδουν με την ανάπτυξη ισχυρών δεσμών ανάμεσα σε γονέα και παιδί. Τα βρέφη και τα νήπια χρειάζονται γονείς που ανταποκρίνονται με συνέπεια, στοργή και ευαισθησία στις ανάγκες τους.

Οι μελετητές που ερευνούν τα οφέλη των σχέσεων των παιδιών και με τους δύο τους γονείς δεν βρίσκουν κανένα στοιχείο που να υποστηρίζει βάσιμα την πεποίθηση ότι οι μαμάδες είναι πιο απαραίτητες ή παίζουν σημαντικότερο ρόλο απ’ ότι οι πατεράδες στη ζωή των βρεφών και των νηπίων τους. Εν ολίγοις μετά το χωρισμό τους και οι δύο γονείς θα πρέπει να περνούν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους συμπεριλαμβανομένης της κοινής χρήσης του χρόνου διανυκτέρευσης.

Τι πήγε στραβά και η επιδίκαση της επιμέλειας πήρε για τόσα χρόνια, λάθος δρόμο; Φαίνεται ότι σχετίζεται με την κληρονομιά του «μυστικισμού της μητρότητας», της ιδέας δηλαδή ότι οι μητέρες είναι εγγενώς πιο κατάλληλες για τη φροντίδα των παιδιών τους. Η άποψη αυτή ενισχύθηκε από τον John Bowlby, πατέρα της «θεωρίας της προσκόλλησης», ο οποίος έθεσε την ιδέα ότι τα βρέφη σχηματίζουν διαρκείς συναισθηματικούς δεσμούς με ένα μόνο άτομο, συνήθως τη μητέρα, πριν από όλες τις άλλες σχέσεις και ότι αυτή η σχέση κατατάσσεται υψηλότερα και χρησιμεύει ως πρότυπο για άλλες σχέσεις.

Πολλές μελέτες έχουν εξετάσει αυτή την υπόθεση για να δουν αν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και οι περισσότερες έδειξαν ότι τα παιδιά μπορούν και αναπτύσσουν πολλαπλές σχέσεις περίπου την ίδια στιγμή. Σχηματίζουν σχέσεις με περισσότερους από έναν «φροντιστές» που είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους. Ακόμα και ο ίδιος ο Bowlby κατάλαβε αργότερα στην καριέρα του ότι τα βρέφη σχηματίζουν πολλαπλές προσκολλήσεις αλλά οι περισσότερες από αυτές τις σχέσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν σημαντικές.

Είναι καιρός να βάλουμε στην άκρη την αμφιθυμία μας και τις αντιφατικές ιδέες μας σχετικά με το ρόλο των μπαμπάδων και των μαμάδων στη ζωή των παιδιών. Αν εκτιμούμε τις προσπάθειες ενός πατέρα, ο οποίος αγκαλιάζει και προσπαθεί να ηρεμήσει το μωρό του που κλαίει στις 3:00 τη νύχτα επειδή οι γονείς ζουν μαζί, γιατί αποσύρουμε την υποστήριξή μας και στερούμε από το παιδί αυτό αυτές τις εκφράσεις πατρικής αγάπης; Επειδή οι γονείς δεν ζουν πλέον μαζί; Απαράδεκτο…

Πηγή: fatherly.com