Ο σύντροφός μου, ζήτησε από τον 3χρονο γιο μου να τον λέει μπαμπά

Ο σύντροφός μου έκανε babysitting στον 3χρονο γιο μου για μερικές ώρες ενώ εγώ παρακολουθούσα διαδικτυακά ένα σεμινάριο. Το εκτίμησα πραγματικά και όπως φάνηκε πέρασαν πολύ ωραία μαζί. Ήταν η πρώτη φορά που το παιδί μου πέρασε χρόνο μόνο του με κάποιον άλλον χωρίς εμένα.

Το πρόβλημα είναι ότι τώρα τον αποκαλεί μπαμπά. Ποτέ νωρίτερα δεν τον είχε αποκαλέσει έτσι. Είπα στο παιδί να τον αποκαλεί με το όνομά του αλλά ο σύντροφός μου μπήκε στη μέση και μου είπε: «Άστο το παιδάκι να με λέει όπως θέλει. Εγώ του είπα ότι αν θέλει μπορεί να με φωνάζει μπαμπά. Δεν έχω κανένα πρόβλημα».

Τα έχω πάρει άσχημα στο κρανίο. Ο γιος μου γεννήθηκε με δωρητή σπέρματος και τώρα νιώθω σαν να πρέπει να κάνω μαζί του τη συζήτηση που σκόπευα να κάνω 5-6 χρόνια αργότερα.

Ο σύντροφός μου πιστεύει ότι αντιδρώ υπερβολικά και όπως είπε «και χάρη μου έκανε».

Είμαι τόσο απογοητευμένη από τη συμπεριφορά του. Πέρα από αυτό δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί του. Είναι πολύ καλός και φιλότιμος και βρίσκεται στη ζωή του γιου μου από τότε που ήταν ενός έτους. Τον αγαπάει πολύ και τον αγαπά και το παιδί, δεν θέλω όμως το παιδί να δεθεί μαζί του και να νομίζει ότι είναι μπαμπάς του γιατί αν αύριο μεθαύριο χωρίσουμε και ο σύντροφός μου φύγει, πώς θα νιώσει μετά το παιδί; Τι θα του πω εγώ; Ότι ο πατέρας του μας παράτησε και έφυγε; Αφού δεν είναι πατέρας του. Γιατί να νιώσει εγκατάλειψη από κάποιον που δεν είναι καν πατέρας του; 

Λίτσα