Ο γιος της συντρόφου μου παράτησε το Πανεπιστήμιο και μας κουβαλήθηκε στο σπίτι. Δεν τον θέλω, τί να κάνω;

Είμαι 42 χρονών και με τη σύντροφό μου, με την οποία είμαστε δύο χρόνια μαζί συζούμε το τελευταίο 8μηνο. Παρόλο που ξεκινήσαμε πολύ καλά, σύντομα δημιουργήθηκε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που μεταφράζεται ως «ο 20χρονος γιος της», ο οποίος παράτησε το Πανεπιστήμιο και μας κατσικώθηκε κυριολεκτικά στο σπίτι.

Από την πρώτη κιόλας μέρα που ήρθε άλλαξε εντελώς η κατάσταση στο σπίτι. Η ατμόσφαιρα είναι κάτι παραπάνω από φρικτή. Δεν κάνει τίποτα όλη μέρα. Κρεβάτι, φαγητό, PlayStation, βόλτες με τους φίλους του τα βράδια και μετά πάλι ύπνο. Δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει στη ζωή του. Δεν έχει κανένα σχέδιο. Έχει καταβολευτεί και δεν τον νοιάζει απολύτως τίποτα.

Είναι το μοναδικό παιδί της συντρόφου μου και του πρώην άντρα της ίσως γι’ αυτό τον έχει κάνει τόσο κακομαθημένο και δεν του λέει τίποτα. Μονίμως τον δικαιολογεί και τον αφήνει να κάνει ό, τι θέλει χωρίς κυρώσεις, χωρίς μία σοβαρή κουβέντα που κάθε μάνα πρέπει να κάνει με το γιο της σχετικά με το μέλλον του.

Είναι γενικά ένα παιδί φασαριόζικο, που κάνει με κάθε τρόπο αισθητή την παρουσία του. Είναι ιδιαίτερα αγενής απέναντί μου, απότομος και με κάνει πολλές φορές να αισθάνομαι σαν φιλοξενούμενος στο ίδιο μου το σπίτι.

Ο πατέρας του από τις λίγες φορές που τον έχω δει είναι χειρότερος από το γιο. Είναι ένας άχρηστος που δεν ενδιαφέρεται για το γιο του παρά ελάχιστα. Με τέτοιο πατέρα και τέτοια μητέρα τι περιμένει κανείς; Δεν υπάρχει κανείς να τον καθοδηγήσει, κανείς να πειθαρχήσει, κανείς που να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να κάνει κάτι για να βοηθήσει το παιδί του να βρει το δρόμο του. Στην ουσία δεν φταίει το παιδί. Οι γονείς του φταίνε που το κατάντησαν έτσι.

Όσες φορές και να έχω μιλήσει στη σύντροφό μου δεν με ακούει. Της έχω πει εκατό φορές ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν γιατί υπάρχει πολλή ένταση μεταξύ μας κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν συμφωνώ που τον αφήνει να συμπεριφέρεται έτσι και δεν με υποστηρίζει ποτέ μπροστά του. Παίρνει πάντα το μέρος του. Παραδέχεται ότι η κατάσταση στο σπίτι μόνο ιδανική δεν είναι και θέλει να τον βοηθήσει να βρει ένα δικό του σπίτι να μείνει, αλλά με τι λεφτά;

Θέλω τα πράγματα να ξαναγίνουν όπως ήταν στην αρχή. Θέλω το σπίτι μου να είναι όπως το θέλω εγώ και όχι όπως μου το επιβάλλουν οι άλλοι. Έχετε καμιά ιδέα;

Παντελής