Ο άντρας που είναι άπιστος στα συναισθηματικά, είναι και στα οικονομικά. Κι εγώ το ζώον τον δικό μου τον πίστευα…

Σου έχει συμβεί ποτέ κάτι και να νιώσεις λες και σου έβγαλαν έξω τα σπλάχνα και τα ξαναέσπρωξαν πίσω στο σώμα σου; Έτσι είναι όταν ο άντρας σου είναι άπιστος συναισθηματικά και οικονομικά και το ανακαλύπτεις. Εξωτερικά φαίνεσαι καλά, αλλά μέσα σου είσαι χάλια. Έπρεπε να το ξέρω. Έπρεπε να το είχα καταλάβει.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο σύζυγός μου αποφάσισε ότι ήθελε να κάνει στροφή στην καριέρα του. Άφησε την καλοπληρωμένη του δουλειά και έγινε μεσίτης σαν το μπαμπά του. Εκείνος του «φούσκωσε» τα μυαλά και τον έπεισε γιατί από μόνος σου τέτοια απόφαση δεν θα την έπαιρνε. Ήταν ενθουσιασμένος που έβαζε ένα Χ στο παρελθόν και ξεκινούσε να χτίζει το μέλλον του από την αρχή.

Μερικά χρόνια αργότερα είχε καταφέρει να κάνει μόλις 2-3 πωλήσεις ισχυριζόμενος ότι ο ανταγωνισμός ήταν πολύ σκληρός, έτσι αρχίσαμε να ζητάμε δανεικά. Έβαλα ενέχυρο το δαχτυλίδι των αρραβώνων μου και τη βέρα μου σίγουρη ότι όταν τα πράγματα θα έστρωναν και πάλι οικονομικά θα τα έπαιρνα πίσω.

Την εποχή εκείνη είχαμε τέσσερα παιδιά και με το ζόρι μας έμεναν λεφτά να βάλουμε βενζίνη στο αυτοκίνητο, μέχρι που χάλασε και αυτό και δεν είχαμε λεφτά να το φτιάξουμε. Ήταν η πρώτη φορά που μέναμε χωρίς αυτοκίνητο και ένιωσα ανήμπορη, παγιδευμένη στο σπίτι, εξακολουθούσα όμως να του έχω εμπιστοσύνη. Είχα τη δουλειά μου, αλλά δεν έφτανε ούτε για τα βασικά. Έπιασα φίλους, έπιασα γνωστούς, έπιασα γείτονες ζητώντας τους δουλειά για τον άντρα μου. Όσοι μεσολάβησαν μου είπαν ότι τον έπαιρναν τηλέφωνο, αλλά δεν απαντούσε και ότι ο ίδιος δεν τους καλούσε ποτέ πίσω. Σε εκείνο το σημείο έπρεπε να καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά ήθελα να τον πιστέψω. Εξάλλου ο παπάς στην εκκλησία όταν παντρευτήκαμε το είχε πει: Μαζί στα καλά, μαζί και στα άσχημα.

Άρχισε να δανείζεται χρήματα από τη μεγαλύτερη κόρη μας. Τον παρακάλεσα να μην το ξανακάνει. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Εξακολουθούσε να πηγαίνει κάθε μέρα στο γραφείο, αλλά από χρήματα τίποτα. Μας κορόιδευε όλους κανονικότατα. Έλεγε ότι πηγαίνει στη δουλειά, αλλά είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με πλούσιες πελάτισσές του και έβγαιναν για φαγητό σε ακριβά εστιατόρια ενώ η οικογένειά του κυριολεκτικά πεινούσε. Δεν τον ένοιαζε αρκεί που περνά αυτός καλά.

Τον αντιμετώπισα και μου ζήτησε συγγνώμη. Είπε ότι θα αλλάξει και για μερικούς μήνες το έκανε. Ήταν πολύ ωραίοι αυτοί οι μήνες! Κάναμε μαζί τα γενέθλια των παιδιών μας, γιορτάσαμε, ξεφαντώσαμε και επειδή τα δικά μου γενέθλια αργούσαν ακόμα να έρθουν με διαβεβαίωσε ότι όταν έρθουν, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά απ’ ότι άλλες χρονιές.

Οι κακές στιγμές φαίνεται όμως ότι πάντα επιστρέφουν. Εκείνος εξακολουθούσε να ισχυρίζεται ότι προσπαθούσε να βελτιωθεί, αλλά δεν το έκανε.

Τότε του πρότεινα να πουλήσουμε το σπίτι. Ήξερα κάποιον που ήταν διατεθειμένος να το αγοράσει. Αν το κάναμε αυτό θα ορθοποδούσαμε οικονομικά.

Άρχισα να κάνω όνειρα, να σκέφτομαι τα Χριστούγεννα που θα έρθουν, το δώρο που θα μου πάρει για τα γενέθλιά μου (εγωιστικό, το ξέρω, αλλά προσπαθήστε να καταλάβετε πως είναι να μη σας έχει πάρει δώρο άντρα σας εδώ και 10 χρόνια) και πώς θα είναι όταν θα πάω για πρώτη φορά μετά από χρόνια στο σουπερμάρκετ και δεν θα ανησυχώ μήπως απορριφθεί η πιστωτική μου.

Λίγους μήνες μετά έλαβα ένα μήνυμα από την πεθερά μου, η οποία με ρώτησε αν είχαμε λάβει τα χρήματα που μας είχε στείλει (έστελνε κάθε μήνα απ’ ότι μου είπε) γιατί δεν έβρισκε το γιο της στο τηλέφωνο να τον ενημερώσει ότι τα έβαλε στην τράπεζα. Έπαθα σοκ! Τα λεφτά δεν μας έφταναν, παρά για να αγοράσουμε λίγα τρόφιμα και να πληρώσουμε κάποιους λογαριασμούς και εκείνος μου είχε κρύψει ότι η μητέρα του έστελνε κάθε μήνα λεφτά!

Τον αντιμετώπισα. Ξανά. Ισχυρίστηκε ότι ήμουν σπάταλη και ότι όταν έπιανα λεφτά στα χέρια μου έχανα τον έλεγχο γι’ αυτό και προτίμησε να μην μου αποκαλύψει για τα χρήματα που έστελνε η μητέρα του. Έκλαψα και φώναξα περισσότερο από ποτέ. Ένα διάστημα πριν ήμουν άρρωστη και εκείνος κλαιγόταν ότι δεν είχε λεφτά να μου πάρει φάρμακα ή να με πάει σε ένα γιατρό.

Μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο ανόητη και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Με τα χρήματα εκείνα δεν έφτιαξε το αυτοκίνητό μας, ούτε κάλυψε καμία από τις τρύπες που είχαμε ανοίξει. Δεν μπήκε στη διαδικασία ούτε να ξεχρεώσει κάποιον από εκείνους που μας είχαν δανείσει. Στο τέλος έπαψαν να μας βοηθούν. Κουράστηκαν να μας δανείζουν. Έχασαν την εμπιστοσύνη τους απέναντί του. 

Πουλήσαμε το σπίτι, φτιάξαμε το αμάξι και είχαμε πει όσα λεφτά περίσσεψαν να τα αφήσουμε στην άκρη για τα παιδιά μεγαλώνοντας. Πηγαίνοντας μία μέρα στην τράπεζα σκέφτηκα – δεν ξέρω γιατί – να κάνω μία ενημέρωση στο βιβλιάριό μας. Ανακάλυψα ότι είχε σηκώσει τεράστια ποσά και είχε κάνει πολλές πληρωμές σε γνωστό στριπτιζάδικο.

Όταν τον αντιμετώπισα για μία φορά ακόμη, είπε ψέματα, αλλά στο τέλος ομολόγησε λέγοντας ότι ένιωθε πιο ευπρόσδεκτος εκεί παρά στο σπίτι μας.

Δεν είχαμε γιορτάσει ποτέ τα γενέθλιά μου. Αυτό ήταν το μαράζι μου. Δεν είχαμε πια ούτε ασφάλεια υγείας. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Είπε ότι λυπάται, ότι θα αλλάξει και το έκανε αλλά μόνο για μερικούς μήνες.

Σήμερα μας κάνουν έξωση από το σπίτι που νοικιάζουμε και εφορία και λογαριασμοί είναι απλήρωτοι εδώ και χρόνια. Δίνουμε μόνο κάποια έναντι για να μη μας κόψουν ρεύμα και νερό. Μου ζητάει ακόμα μία ευκαιρία, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να του τη δώσω. Είπε ότι βρήκε το Θεό, ότι δεν θα αποτύχει ξανά και ότι θα φροντίσει την οικογένειά του.

Δεν έχω χρήματα ούτε για να τον χωρίσω. Έχουμε μόνο ένα αυτοκίνητο, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξαναχαλάσει.

Είμαι σχεδόν 50 χρονών και έχω να δουλέψω εδώ και 20 χρόνια. Τα παιδιά μου δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν. Ξέρω τι πρέπει να κάνω, αλλά φοβάμαι. Σκοπεύει, λέει, να εργαστεί σκληρά, αλλά δεν τον πιστεύω.

Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει αυτή η ιστορία. Θέλω να πιστέψω στα παραμύθια, αλλά αυτή τη φορά θέλω να είμαι εκείνη που θα σώσει μόνη της τον εαυτό της, απλά δεν είμαι ακόμα σίγουρη πως θα το καταφέρω.

Πηγή: scarymommy.com