Ζήτησα διαζύγιο όταν ο άντρας μου, μου έριξε ναρκωτικό στο ποτό!

Χώρισα απο τον άντρα μου το 2011, και πήραμε επίσημα διαζύγιο το 2012. Υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά προβλήματα που με κάνουν να νιώθω ότι βρίσκομαι ακόμα στο 2011, και πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως όλα έχουν τελειώσει, και ότι έχει έρθει η στιγμή να προχωρήσω. Αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να κοιτάζω πίσω και να αφηγηθώ τον πρώην σύζυγο μου, και την ζωή που μοιραστήκαμε ξανά και ξανά. Είναι σαν να βλέπω οικογενειακά βίντεο, και να παρατηρώ την φυσική εξέλιξη που μας οδήγησε στο τέλος.

Ο άντρας μου, μου έκανε πρόταση γάμου λέγοντας μου, «θα ήθελες να ζήσεις μια περιπέτεια;» Η έγγαμη ζωή μου ήταν ξεκάθαρα μία, οπότε μπορώ να πώ ότι τήρησε το λόγο του. Όλοι νόμιζαν ότι η ζωή μου ήταν τέλεια – και είχα διδαχθεί απο την οπτική του συζύγου μου ότι αυτή ήταν η πραγματικότητα. Εκείνος καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου μας , πίστευε ότι ήταν ένας ιππότης με ασημένια στολή που εντυπωσίαζε τις γυναίκες – και κατέληξα να δικαιολογώ μονίμως την απιστία του. Ξέρω ότι ακούγεται τρελλό, αλλά προσπαθούσα να απολογούμαι συνέχεια για τις πράξεις του, επειδή πίστευα ότι έφταιγα εγώ.

Εδώ λοιπόν είναι η στιγμή που ήξερα ότι δεν έπρεπε απλά να φύγω, αλλά να το κάνω και τρέχοντας. Ήταν Σαββατοκύριακο και περνούσαμε απλά καλά , σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Πρίν απο μερικούς μήνες είχαμε ένα κλασσικό πρόβλημα κρυμμένο κάτω από το χαλί. Ήταν το ίδιο πρόβλημα πρίν απο ένα χρόνο. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν, ότι κοιμόμουν στον καναπέ απο τον Φεβρουάριο. Αρνήθηκα αυτή τη φορά να το κρύψω ξανά, να το ξεχάσω ή απλά να προσποιηθώ ότι το πρόβλημα ήταν δικό μου λάθος και ότι εγώ το έφερα στη σχέση.

Ο σύζυγος μου, μου έδωσε ένα ποτό την Παρασκευή το βράδυ και αυτό ήταν. Το επόμενο πρωί ξύπνησα γυμνή στα πλακάκια του μπάνιου και ένιωθα πιο άρρωστη απο ποτέ. Το κεφάλι μου ήταν βαρύ, και το δωμάτιο “γύριζε” γύρω μου ενώ δεν μπορούσα να κουνηθώ καν. Έκλεισα τα μάτια μου σε μια προσπάθεια να μην πονάω. Εκείνος είχε ήδη ξυπνήσει και ετοιμαζόταν για ένα αρκετά φορτωμένο Σάββατο. Ήρθε στο μπάνιο να πλύνει τα δόντια του και πρόσεξε ότι ήμουν ξύπνια. Μου είπε ότι ήμουν υπέροχη το προηγούμενο βράδυ και με ευχαρίστησε γιατί τον αθώωσα απο τις τύψεις του. Ναι, όπως ακούσατε τον αθώωσα. Είναι μια μεγάλη λέξη που με πονάει και μόνο που το λέω. Χτυπούσα το κεφάλι μου και έλεγα συνεχώς ότι όλα τελειώσανε. Μέχρι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά και ακόμα δεν μπορώ να το ξεχάσω.

Είπε στα τρία μας παιδιά ότι ήμουν άρρωστη και ότι δεν έπρεπε να με ενοχλήσουν.  Ο γιός μου με κάλυψε με μια πετσέτα μπάνιου και έφυγαν για να ξεκινήσουν τη μέρα τους. Όταν χτυπούσε το τηλέφωνο έλεγαν σε όλους ότι είχα ίωση, και ότι θα ήταν καλύτερα να με ξανακαλέσουν σε μερικές μέρες. Έμεινα στο μπάνιο όλο το Σάββατο και κοιμήθηκα στο πάτωμα. Τέλος, μπόρεσα και σηκώθηκα την Κυριακή χωρίς να νιώθω άρρωστη.

Έψαξα την έννοια της λέξης και ξεκίνησα να κλαίω. Ο ορισμός της είναι ξεκάθαρος, όπως σε μια κατηγορία: απελευθέρωση απο τύψεις ή απο φταίξιμο (είχε αθωωθεί απο το κέρατο που μου έριξε). Την Κυριακή τον ρώτησα τι είχε συμβεί. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να μου δίνει ένα ποτό την Παρασκευή το βράδυ και δεν θυμόμουν τίποτα μέχρι το πρωί του Σαββάτου που ξύπνησα. Ήταν ψύχραιμος, ήρεμος και απάντησε ατάραχος, ότι είχε ρίξει κάτι στο ποτό μου απλά για να δεί τι θα συμβεί. Μετά συνέχισε λέγοντας μου , ότι ήταν το καλύτερο σεξ που είχαμε κάνει και ότι ήταν υπέροχα. Είχα μείνει άναυδη και του είπα ότι θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει με αυτό που μου είχε δώσει. Με κοίταξε απλά, άνοιξε το πρώτο συρτάρι, πήρε ένα μπουκάλι και έφυγε από το δωμάτιο.

Αφού έβαλα τα παιδιά στο σχολικό την Τρίτη κάλεσα ένα δικηγόρο για να με συμβουλεύσει. Εκείνο το πρωινό για πρώτη φορά στα 18 χρόνια γάμου , πραγματικά φοβήθηκα για τη ζωή μου. Πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι, να πάρω όλο το φταίξιμο επάνω μου και να απολογηθώ γι αυτό που μου έκανε συνεχίζοντας την απατηλή υπέροχη ζωή μου. Δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Έμενα στο σπίτι με τα παιδιά και ήξερα ότι είχε έρθει η στιγμή να κάνω κάτι.

Συνάντησα το δικηγόρο και αμέσως έκανα αίτηση διαζυγίου. Μοιράστηκα την ιστορία μου μαζί του, και μου ζήτησε ένα αντίγραφο απο την κατάθεση και τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Θα είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν μου πέρασε απο το μυαλό να καλέσω την αστυνομία (σωστό ή λάθος δεν μπορώ να κρίνω, απλά δεν το έκανα) και επίσης δεν μπορούσα να πάω στο νοσοκομείο. Ο δικηγόρος μου, μου είπε ότι ο σύζυγος μου , αφού δεν πήγα σε κάποιο ιατροδικαστή να τον καταγγείλω με αποδείξεις, ίσως και να είχε εκ των προτέρων αθωωθεί.

Έκανα αίτηση διαζυγίου χωρίς όμως εγώ, να τον αθωώσω ποτέ για όσα έκανε.

Πηγή: http://divorcedmoms.com/