Ο άντρας μου έκανε παιδί με άλλη. Τον δέχτηκα πίσω αλλά οι γονείς μου αντιδρούν

Ελπίζω να μπορέσετε να με βοηθήσετε γιατί έχω βρεθεί σε μια κατάσταση που μόνο τοίχους και αδιέξοδα βρίσκω μπροστά μου. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ο άντρας μου που με απάτησε και έκανε παιδί με άλλη όσο οι γονείς μου. Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι είμαι 38 ετών, με τον άντρα μου έχουμε δύο παιδιά και πρόσφατα τον συγχώρεσα και τον δέχτηκα πίσω κι ας με απατούσε με μία άλλη και έκαναν και ένα παιδί μαζί.

Τον έδιωξα από το σπίτι όταν έμαθα ότι έχει άλλη, η οποία τότε ήταν έγκυος. Το παιδάκι αυτό σήμερα είναι 8 μηνών.

Προσπάθησα να προχωρήσω στη ζωή μου και να είμαι κοντά στα παιδιά μου παρά την προδοσία αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ την αλήθεια. Τον αγαπούσα πολύ και ήθελα να είμαστε μαζί παρά τα όσα μου έκανε. Η σχέση τους ήταν σχετικά πρόσφατη και τελείωσε όταν μαθεύτηκε η εγκυμοσύνη. Από την αρχή με παρακαλούσε να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και να τον αφήσω να γυρίσει σπίτι κοντά μας αλλά από εγωισμό δεν τον άφηνα. Όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν μπορούσα να ζήσω μακριά του, του έδωσα τη δεύτερη ευκαιρία που τόσο λαχταρούσε και τον άφησα να επιστρέψει κοντά μου και στα παιδιά μας. Δίνει κανονικά διατροφή για το παιδάκι του και το βλέπει συχνά. Το μωρό δεν φταίει πουθενά να πληρώνει τα λάθη των γονιών του.

Από τότε που αποκαλύφθηκε η αλήθεια προσπαθεί να με ξανακερδίσει και κάνει τα πάντα για να μου αποδείξει ότι έχει αλλάξει. Έχει μετανιώσει για τη διαδικασία που με υπέβαλε και εγώ από τη μεριά μου το πηγαίνω όσο πιο αργά μπορώ. Δεν γίνονται τα πράγματα όπως ήταν πριν από τη μια στιγμή στην άλλη. Θέλει χρόνο και υπομονή.

Όταν είπα στους γονείς μου ότι τον άφησα να γυρίσει έπεσαν να με «φάνε». Η αλήθεια είναι ότι εκείνοι πέρασαν μαζί με μένα το μεγαλύτερο «λούκι» αφού ήταν κοντά μου μέρα νύχτα, μου στάθηκαν όσο κανείς άλλος και με βοήθησαν να μαζέψω τα κομμάτια μου και να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Εν μέρει έχουν δίκιο που αντιδρούν. Υποστηρίζουν ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν, ότι σύντομα θα μου ξανακάνει τα ίδια και αυτή τη φορά δεν θα μείνουν κοντά μου να τραβήξουν τα ίδια. Μου ζητούν να λογικευτώ και να κοιτάξω για μια φορά τον εαυτό μου και την ευτυχία μου.

Στην τελική η απόφαση είναι δική μου. Δικός μου άντρας είναι, εγώ «έφαγα» το κέρατο, εγώ θα αποφασίσω τι πρέπει να κάνω. Εφόσον κρίνω ότι αξίζει τον κόπο να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία (μεγάλο ρόλο σε αυτή την απόφαση έπαιξαν τα παιδιά μας) οφείλουν να το δεχτούν, να το σεβαστούν και να με στηρίξουν. Βαθιά μέσα μου αναγνωρίζω ότι ένα δίκιο το έχουν αλλά δεν μπορούν να μου επιβάλλουν τη γνώμη τους. Έχουν κάθε δικαίωμα να την εκφράσουν, όχι όμως να με αναγκάσουν να τη δεχτώ. Η αντίδρασή τους είναι έντονη σε σημείο που έχουν σταματήσει να μου μιλάνε.

Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Είναι σαν να μου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό και να μου λένε «Ή αυτός ή εμείς». Τι να κάνω;

Ρούλα