Ο άντρας μου είναι καλός άνθρωπος αλλά έχω βαρεθεί να τον ταίζω…

Είμαι 38 ετών και ο σύζυγός μου 41. Έχουμε δύο παιδάκια 10 και 7 ετών. Δεν πιστεύω πως ζητάω πολλά. Θέλω μόνο ο άντρας μου να ξαναγίνει ο άντρας που παντρεύτηκα. Θέλω να είναι ενεργός, δυναμικός, σίγουρος και γοητευτικός και να προσφέρει στο σπίτι, ο άντρας δηλαδή που ερωτεύτηκα.

Πάντα ήμουν καλή και τυχερή στα εργασιακά μου και με αρκετή διπλωματία και σωστές κινήσεις κατάφερα να έχω μία πολύ καλή θέση με έναν ακόμα καλύτερο μισθό, που αρκεί για να θρέψει τρεις οικογένειες. Ο σύζυγός μου από την άλλη έχει αλλάξει 5 δουλειές όσο είμαστε μαζί και απ’ όλες έχει απολυθεί. Από την τελευταία απολύθηκε πριν από 5 χρόνια και βρήκε δουλειά ξανά πριν από λίγους μήνες. Ο μισθός του είναι της πείνας και γενικά δεν το βλέπω να κρατάει. Με τόσες δουλειές που έχει αλλάξει πάντα περιμένω ότι κάτι θα πάει στραβά και θα ξανα απολυθεί.

Κουράστηκα να τον στηρίζω και να τον υποστηρίζω. Επίσης κουράστηκα να τον ταΐζω και να τον χαρτζιλικώνω. Κουράστηκα να πληρώνω τα πάντα στο σπίτι, τους λογαριασμούς, τα φροντιστήρια των παιδιών, τις διακοπές μας και τα καθημερινά έξοδα. Σαν άντρας πρέπει και εκείνος κάτι να προσφέρει, δεν γίνεται να πληρώνονται όλα από τη δική μου τσέπη.

Όλο αυτό μας έχει ρίξει κάπως σεξουαλικά και σαν ζευγάρι. Δεν είναι μόνο η ανεργία του. Έχει παχύνει, δεν φροντίζει τον εαυτό του, έχει αφεθεί. Δεν είναι ο άντρας που γνώρισα και αγάπησα.

Το πάθος και η διάθεση έχουν πάει περίπατο. Καμία όρεξη δεν έχω να παραμείνω παντρεμένη με έναν άντρα που έχει βολευτεί και δεν κάνει τίποτα να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του και γενικώς να βοηθήσει την οικογένειά του.

Στέλλα