Ο άντρας μου είναι εθισμένος στο ποτό και αποφάσισα να ζητήσω διαζύγιο αλλά τον αγαπώ ακόμα. Τί να κάνω;

«Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε κοντά στα 60 μας και παντρεμένοι 22 χρόνια. Έχουμε βάλει μπρος το διαζύγιο, αλλά και πάλι το σκέφτομαι και ο λόγος είναι ότι ανησυχώ πολύ για τον εθισμό του άντρα μου στο αλκοόλ και στα χάπια. Εν μέρει το ελέγχει από την άποψη ότι δεν έχει φτάσει σε σημείο να λιποθυμά ή να τον μαζεύουν τα ασθενοφόρα από το δρόμο, αλλά είναι φανερό ότι χρειάζεται αλκοόλ, υπνωτικά χάπια και διάφορα άλλα φάρμακα για να διαχειριστεί το άγχος του. Έχει προσπαθήσει πολλές φορές να σταματήσει το ποτό, αλλά πάντα το ξαναρχίζει. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να φύγω και να συνεχίσω τη ζωή μου, αλλά πάντα ανησυχώ και γυρνάω πίσω. Δεν ξέρω αν έχουμε μέλλον μαζί. Για την ακρίβεια δεν ξέρω αν έχει ο ίδιος μέλλον αν συνεχίσει έτσι.

Πρόσφατα τον βρήκα να πίνει κρασί αντί για καφέ, στην κούπα μάλιστα στην οποία πάντα έπινε καφέ. Στην αρχή νόμιζα ότι έπινε καφέ αλλά από τη μυρωδιά κατάλαβα ότι ήταν κρασί. Μου είπε ότι είχε σταματήσει να πίνει, μέχρι που βρήκε στο υπόγειο του σπιτιού μας μια νταμιτζάνα με κρασί. Του έχω ζητήσει επανειλημμένα να ζητήσει βοήθεια, να απευθυνθεί στους Ανώνυμους Αλκοολικούς ή σε κάποιον άλλο οργανισμό ή σε έναν ψυχολόγο, αλλά θέλει λέει να το κάνει μόνος του. Το μυαλό του έχει αρχίσει να «φεύγει». Με τον καιρό τα χάνει και δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται στις καταχρήσεις που κάνει ή στην ηλικία του. Εκτός από αυτό δεν επικοινωνούμε μεταξύ μας. Οποιαδήποτε συζήτηση καταλήγει σε μεγάλους καυγάδες με εκείνον να με προσβάλλει και να μου μιλά πολύ άσχημα. Τις προάλλες τσακωθήκαμε για τα λεφτά που χαλάει και με απείλησε και με έβρισε με τα χειρότερα λόγια. Έχουμε αλλάξει τέσσερις συμβούλους γάμου με ελάχιστη ή καθόλου βελτίωση στη σχέση μας. Παρά την κατάσταση εξακολουθώ να τον αγαπώ. Είναι γλυκός και ευαίσθητος, αλλά ο άλλος του εαυτός με τρομάζει. Έχουμε ένα πανέμορφο σπίτι, ταξιδεύουμε συχνά, αλλά ο εθισμός του μας έχει καταστρέψει. Λειτουργούμε περισσότερο σαν φίλοι παρά σαν ζευγάρι. Δεν θέλω να χαραμίσω άλλο τη ζωή μου. Δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ».

Στη συζήτησή μας με τη γυναίκα αυτή διαπίστωσα ότι παρόλο που θέλει να πάρει διαζύγιο δεν σκοπεύει σε καμία περίπτωση να τον αφήσει αβοήθητο. Σκοπεύει να παραμείνει δίπλα του, ανθρώπινα πάντα και να τον στηρίξει όσο μπορεί ενώ παράλληλα θα ξεκινήσει προσπάθειες να ξαναφτιάξει τη ζωή της.

Κάθε ζευγάρι έχει προβλήματα στο γάμο του, αλλά εδώ μιλάμε για κάτι διαφορετικό. Το πρόβλημα δεν είναι ο γάμος αυτός καθεαυτός, αλλά ο εθισμός του συζύγου.

Ο εθισμός είναι μια αρρώστια που προκαλεί τόσους πολλούς τσακωμούς και καταστρέφει τόσους πολλούς γάμους και τις ζωές των ανθρώπων. Μία γυναίκα παντρεμένη με έναν αλκοολικό μπορεί τη μία μέρα να αισθάνεται συμπόνια για τον άντρα της και να έχει όλη την καλή διάθεση να του σταθεί και να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει και την άλλη, μετά από έναν άσχημο καυγά να θυμώνει και να θέλει να φύγει. Είναι μία κατάσταση αντιφατική και τα συναισθήματα τις περισσότερες φορές ανάμεικτα. Είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ.

Ο σύζυγος κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να απαλλαγεί μόνος του από τον εθισμό του. Χρειάζεται οπωσδήποτε τη βοήθεια ενός ειδικού. Θα βοηθηθεί και θα τα καταφέρει αρκεί να το θέλει και ο ίδιος. Ας ελπίσουμε ότι το διαζύγιο θα είναι το δυνατό σοκ που χρειάζεται για να αναζητήσει βοήθεια.

Ο εθισμός έχει τη δική του προσωπικότητα γι’ αυτό ο άντρας αυτός και η γυναίκα του δεν μπορούν πλέον να επικοινωνήσουν. Είναι λες και η γυναίκα του προσπαθεί να συζητήσει με ένα μπουκάλι κρασί. Αδύνατον.

Οι εθισμένοι, ακόμα και όταν είναι νηφάλιοι, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν συναισθήματα, όπως είναι το άγχος ή ο θυμός και επομένως δεν μπορούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με άλλους ειδικά με τη σύζυγο. Τείνουν να είναι οξύθυμοι και να χάνουν εύκολα τον έλεγχο.

Προσωπικά πιστεύω ότι η γυναίκα αυτή πήρε τη σωστή απόφαση να χωρίσει, αλλά ακόμα και αν επέλεγε να μείνει, ποτέ δεν θα την έκρινα, όπως δεν θα κρίνω καμία γυναίκα για την απόφασή της. Μια τέτοια απόφαση είναι πολύ προσωπική και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που την καθορίζουν. Κανείς δεν πρέπει να κρίνει κάποιον επειδή έφυγε ή έμεινε ή για το διάστημα που περίμενε μέχρι να φύγει.

Τα καλά νέα είναι τα εξής: γνωρίζω καλά κάποιον που ήταν στους Ανώνυμους Αλκοολικούς για δύο χρόνια και ο λόγος που αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια ήταν η γυναίκα του, η οποία τον απείλησε ότι θα τον παρατήσει και θα φύγει, αν δεν το έκανε.

Κατά την αποτοξίνωση συνειδητοποίησε ότι ήταν εθισμένος κι από τότε μέχρι σήμερα δεν ξαναήπιε ποτέ. Το ζευγάρι και τα παιδιά τους είναι πλέον ευτυχισμένοι αν και ο σύζυγος πολλές φορές αναφέρει ότι με το ζόρι κρατιέται καμιά φορά να μην πιει.

Ο εθισμός είναι σαν να έχεις μια χρόνια ασθένεια, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πιο δύσκολο να το ξεπεράσεις. Όταν έχεις καρκίνο κανείς δεν σου θυμώνει, ίσα-ίσα που είναι όλοι δίπλα σου και μαζί αναζητάτε βοήθεια και μία πιθανή θεραπεία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει γυναίκα που θα χώριζε τον άντρα της επειδή έχει καρκίνο, όταν όμως μιλάμε για τον αλκοολισμό, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Στην περίπτωση αυτή ο αλκοολικός δεν παραδέχεται ότι έχει πρόβλημα και ως εκ τούτου δεν αναζητά βοήθεια, γι΄ αυτό και η οικογένειά του αισθάνεται θυμό και απογοήτευση μέχρι που εξαντλείται και αποστασιοποιείται.

Από την άλλη υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αποφάσισαν να αποτοξινωθούν και παρέμειναν καθαροί για το υπόλοιπο της ζωής τους μακριά από εθισμούς και εξαρτήσεις. Ελπίζω ο άντρας αυτός να λάβει τη βοήθεια που τόσο χρειάζεται και να γίνει καλά όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι και η σύζυγος χρειάζεται βοήθεια. Έχει ζήσει μια τοξική κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα όχι επειδή ο άντρας της είναι τοξικός ή κακός, είναι όμως ο εθισμός του. Ένας καλός ψυχολόγος θα την ωφελήσει πολύ. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει, αλλά είναι και η ίδια εξίσου επηρεασμένη από τον εθισμό του άντρα της και θα τη βοηθούσε πολύ να ακούσει ιστορίες άλλων ανθρώπων και πως αντιμετώπισαν μια παρόμοια κατάσταση.

Ο εθισμός είναι μια πολύ άσχημη ψυχική ασθένεια. Εισβάλλει και καταστρέφει τις σχέσεις των ανθρώπων και παίζει με το μυαλό τους. Ελπίζω το ζευγάρι αυτό να τα καταφέρει, αρκεί να συνειδητοποιήσει η σύζυγος ότι δεν είναι αδύναμη. Η συνειδητοποίηση του ότι χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια πρέπει να προέλθει από τον ίδιο και όχι από εκείνη ή από οποιοδήποτε άλλο.

Αν εσύ ή ο σύζυγος σου έχεις παρόμοιο πρόβλημα, σε παρακαλώ μίλα σε κάποιον ή επικοινώνησε με μια ομάδα υποστήριξης. Τα περιθώρια στενεύουν!

Πηγή: divorcedgirlsmiling.com