Να μην στερήσω το παιδί από τον πατέρα του;

Αφορμή να σας γράψω την ιστορία μου είναι ο γολγοθάς που περνάω εγώ και το 3 χρονών κοριτσάκι μου εξαιτίας του μπαμπά της. Να σας ξεκαθαρίσω πως δεν αναφέρομαι σε όλους τους πατεράδες και αναγνωρίζω πως ευτυχώς δεν είναι όλοι σαν αυτόν που εγώ επέλεξα για πατέρα του παιδιού μου. Όμως βλέπω και από άλλες μητέρες στη σελίδα σας, να ανεβαίνουν τον ίδιο γολγοθά και συνειδητοποιώ πως δυστυχώς είμαστε πολλές.

Όταν χωρίσαμε με τον άντρα μου μέναμε στο σπίτι του. Η κόρη μας 2 χρονών τότε. Ο νόμος με προστάτευε να μείνω εγώ με το παιδί μέσα αλλά για συναισθηματικούς λόγους δεν ήθελα. Το μόνο που ζήτησα επειδή ήμουν με σύμβαση στη δουλειά μου, ήταν να μείνουμε 6 μήνες μέχρι να μαζέψω λίγα χρήματα και μετά να φύγουμε. Δεν το δεχόταν με τίποτα γιατί δεν ήθελε λέει να καρπωθώ τη περιουσία του. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως είχα γραμμένη τη περιουσία του και πως απλά, δεν ήταν καλό για το παιδί να αλλάξει περιβάλλον μόλις είχε ξεκινήσει παιδικό σταθμό και της έπεφταν οι αλλαγές μαζεμένες. Δεν τον ένοιαζε. Τον ένοιαζαν τα ντουβάρια.

Χωρίς λεφτά χωρίς σπίτι χωρίς τίποτα, πήρα το παιδί, πήγαμε να μείνουμε στο πατρικό μου στην άλλη άκρη της πόλης με άλλα 5 άτομα στο σπίτι και κάθε πρωί πήγαινα τη μικρή στο παιδικό σταθμό με 2 λεωφορεία γιατί ήμασταν με ΕΣΠΑ και δεν βρίσκαμε να αλλάξουμε παιδικό σταθμό. Βροχή, χιόνι, αέρα, καύσωνας, εμείς εκεί με δύο λεωφορεία πάνω κάτω μην τυχόν και χάσει ο κύριος τη βολή του.  Δεν τον ένοιαζε για μένα το καταλαβαίνω. Για το 2χρονο δεν τον ένοιαζε;

Το δικαστήριο έδωσε επιμέλεια σε εμένα, επικοινωνία με τον πατέρα κάθε 2ο ΣΚ και όρισε 250 ευρώ διατροφή. Φράγκο δεν πήραμε ποτέ βεβαίως, με το σκεπτικό “δεν θα σε πληρώνω που με χώρισες”. Είναι η δικαιολογία του τζαμπατζή “πατέρα” αυτή: Δεν δίνω διατροφή για να μην ταίζω τη μάνα. Πήγαινε ρε φίλε και πάρε εσύ δυο πάμπερς και δυο γάλατα πήγες ποτέ; Τάχα ότι τα χρήματα τα τρώει η μητέρα. Μήπως δεν πάτε και σούπερ μάρκετ για το παιδί μην τα φάει η ταμίας; 

Αναγκάστηκα να κάνω και 2η δουλειά τα βράδια σερβιτόρα σε μια ταβέρνα. Το παιδί το έβλεπα μόνο στα λεωφορεία όταν το ανεβοκατέβαζα στον παιδικό σταθμό τις καθημερινές. Τα μισά Σαββατοκύριακα το κράταγαν οι γονείς μου (συνταξιούχοι και οι δύο παίρνουν μαζί 700 ευρώ) και τα άλλα μισά ο μπαμπάς του και δεν το έβλεπα σχεδόν καθόλου. Μετά από δυο μήνες έπεσε ένα τραπέζι στη ταβέρνα πάνω στο πόδι μου και μπήκε στο γύψο ένα μήνα. Έφτασα να μετράω κέρματα, να μην έχω να πληρώσω τη συμμετοχή για τα φάρμακά μου, να μην έχω 2 ευρώ να δώσω στο σταθμό της μικρής για τις παραστάσεις του σχολείου της και να γίνομαι ρεζίλι στις δασκάλες. Έμπαινα στα λεωφορεία με το παιδί χωρίς εισιτήριο και 2 φορές πήγα σούπερ μάρκετ και πήρα κρυφά ένα τυρί. 37 χρονων γυναίκα, κατάντησα να ξεφτιλίζομαι.

Ο πατέρας της μικρής ζωάρα! Να πω ότι την έβλεπε κάθε 2ο Σαββατοκύριακο γιατί αυτός το διάλεξε. Εγώ του έλεγα να τη βλέπει και Τετάρτες αλλά έλεγε ότι είχε πολύ δουλειά και δεν προλάβαινε και αφού έτσι όρισε το δικαστήριο αυτό θα έκανε. Ήθελε να είναι νομοταγής όπου τον συνέφερε, γιατί διατροφή δεν είδαμε και το παιδί έγινε 3. Τώρα που έληξε η σύμβασή μου και βρήκα δουλειά σε νησί , θέλω να πάω να βγάλω τα έξοδα μας και κάποια χρήματα για να μπορώ να κινηθώ δικαστικά και να διεκδικήσω τα λεφτά που χρωστάει στο παιδί του.  Όμως όταν του το είπα, η απάντησή του ήταν “Θα σου κάνω δικαστήριο, δεν έχεις δικαίωμα να στερείς το παιδί από τον πατέρα του!”.

Σώπα ρε φίλε που είσαι και πατέρας! Επειδή μας έδωσες το σπέρμα σου; Γιατί λεφτά δεν είδαμε και όχι εγώ, δεν θέλω τα λεφτά σου για μένα αλλά για το παιδί. 1 χρόνο τώρα κάνεις το κορόιδο δεν δίνεις δεκάρα πως ζει η κόρη σου, τί τρώει και ποιοί έχουν αναλάβει τις ευθύνες σου και τώρα σε έπιασε ο πόνος και ήρθες να παραστήσεις τον πατέρα; 

Εγώ δεν στέρησα ποτέ το παιδί μου από τον πατέρα του και χωρίς διατροφή. Εσύ γιατί του στερείς το ψωμί του; Δεν θες να δώσεις; Μη σώσεις και δώσεις. Δεν έχεις όμως δικαίωμα να του στερείς το φαγητό. Πείτε μας κύριοι ψυχολόγοι και ειδικοί που λέτε ότι το παιδί έχει ανάγκη τον πατέρα του, σε ποιο πατέρα αναφέρεστε; Σε αυτόν που δεν τον νοιάζει αν το παιδί του πεθάνει από τη πείνα ή βρεθεί στο δρομο; Στο πατέρα που έδιωξε από το σπίτι το δίχρονο παιδί του και ένα χρόνο το ανάγκαζε να ταλαιπωρείται με τα λεωφορεία; Αυτό το πατέρα έχει ανάγκη;

Συγνώμη για την αγανάκτηση αλλά δεν αντέχω να ακούω ότι το παιδί έχει ανάγκη να βλέπει τον πατέρα του όταν αυτός δεν έχει νοιαστεί ούτε στο ελάχιστο για το παιδί ΜΑΣ. Όταν εγώ έβαζα τυριά στις τσέπες μου για να ταίσω το παιδί ΜΑΣ, αυτός που ήταν;

Έφη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των αναγνωστών μας, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητώς η αναδημοσίευσή τους. Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ