Μετά το διαζύγιό μου, βρήκα την ευτυχία

Ποιος θα σκεφτόταν ότι θα είχα μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη ή ότι θα έβρισκα ξανά την ευτυχία; Σίγουρα όχι εγώ! Ήμουν πεπεισμένη ότι το κεφάλαιο “ευτυχία” ήταν για μένα μια για πάντα κλειστό. Κι όμως.

Άνθρωποι όπως ο σύζυγός μου και εγώ δεν πιστεύαμε ότι θα είχαμε ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή μας. Συναντηθήκαμε πριν από 4 χρόνια. Είχαμε πολλά κοινά: χιούμορ, εμπειρίες από ένα διαζύγιο, παιδιά (η κόρη μου είχε την ίδια ηλικία με το μικρότερο γιο του, η κόρη του την ίδια ηλικία με το γιο μου και είχε και δύο μεγαλύτερους γιους ηλικίας 9 και 12 ετών).

Είχαμε βρει και οι δύο έναν άνθρωπο, στον οποίο μπορούσαμε να μιλήσουμε ανοιχτά για τα πάντα: για τους γάμους μας, που κατέρρευσαν, τα παιδιά μας που δυσκολεύτηκαν να συνηθίσουν στη νέα κατάσταση κ.α.

Δεν ήταν όμως όλα τόσο ρόδινα λίγα χρόνια πριν. Λίγο πριν το τέλος του προηγούμενου γάμου μου, διαγνώστηκα με κατάθλιψη. Είχα χάσει τελείως το ηθικό μου βλέποντας τον άλλοτε ευτυχισμένο μου γάμο να έχει καταντήσει ένα μαύρο χάλι. Έμεινα μόνη να μεγαλώνω δύο παιδιά και να φροντίζω ένα σπίτι μόνη μου, ενώ ο αδιάφορος σύζυγός μου απομακρυνόταν ολοένα και περισσότερο από το σπίτι και το γάμο μας.

Σταμάτησε να μου μιλάει, αρνιόταν να με βοηθήσει με τα παιδιά και δεν έβλεπε ότι τις περισσότερες νύχτες έπεφτα για ύπνο κλαμμένη μη γνωρίζοντας πόσο ακόμα θα αντέξω.

Μετά από πολλές προσπάθειες να σώσουμε το γάμο μας αποφασίσαμε τελικά να ακολουθήσουμε χωριστούς δρόμους. Ένιωσα σαν να μου τράβαγες το χαλί κάτω από τα πόδια. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο: έπρεπε να βρω ένα σκοπό και μια διέξοδο από το σκοτάδι στο οποίο ήμουν χωμένη!

Τα παιδιά μου ήταν ο ήλιος στο σκοτάδι μου. Ζούσα για τις αγκαλιές, τα φιλιά και τις γλυκές φωνές τους. Πηγαίναμε παντού μαζί και είναι λες και τα χρησιμοποίησα ως ασπίδα για να κρατήσω τα προβλήματα και την κατάθλιψη μακριά και ως κίνητρο για να συνεχίσω να προχωράω! Σε αυτό το στάδιο της ζωής μου (μετά το διαζύγιο) πιστεύω ότι είμαι πολύ πιο αισιόδοξη απ’ ότι ήμουν πριν. Εν μέρει το έκανα για τα παιδιά μου, για να τα ενθαρρύνω να έχουν πίστη, αλλά και ως προτροπή για τον εαυτό μου.

Τί έμαθα; Πρώτα απ’ όλα έμαθα να συγχωρώ. Έμαθα ότι συγχώρεση δεν σημαίνει κάποιος να πρέπει να δεχτεί τις ενέργειες ενός άλλου, ούτε σημαίνει ότι πρέπει να δεχτείς και να αγαπάς εκείνον τον άλλο. Η συγχώρεση είναι το μέσον για να απελευθερωθείς από όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που σε κατατρώνε και να αποκτήσεις το ευτυχισμένο μέλλον που πάντα ονειρευόσουν. Ανακάλυψα ότι η συγχώρεση ήταν μια απίστευτα λυτρωτική διαδικασία! Επιπλέον, το θεωρώ απαραίτητο να είναι αμοιβαία η συγχώρεση, να συγχωρείς δηλαδή, αλλά και να σε συγχωρούν. Έπρεπε να συγχωρήσω εκτός από τον πρώην μου ΚΑΙ τον εαυτό μου για τα λάθη και τις κακές μου αποφάσεις, που οδήγησαν στο να διαλυθεί το σπίτι που μεγάλωναν τα παιδιά μου.

Βρήκα την ανακούφιση στη συνειδητοποίηση του ότι είχα κάνει την καλύτερη επιλογή γι’ αυτά. Το διαζύγιο ήταν μια οδυνηρή εμπειρία για όλους μας, αλλά η απομάκρυνσή τους από ένα σπίτι με δυο γονείς που ήταν όλη την ώρα μέσα στη γκρίνια, τους τσακωμούς, τα παράπονα και τις φωνές τους επέτρεψε να αποκτήσουν δύο γονείς που ήταν καλύτερες εκδοχές των εαυτών τους και συνεπώς καλύτεροι γονείς! Ένα άλλο σημαντικό όφελος από το διαζύγιο για τα παιδιά μου ήταν ότι γλίτωσαν από ένα μονίμως τεταμένο περιβάλλον και μεγαλώνουν πλέον πιο ήσυχα.

Μόλις άφησα τη συγχώρεση να πάρει από τους ώμους όλο αυτό το μεγάλο βάρος των προβλημάτων μου, κατάλαβα ότι άξιζα για δεύτερη φορά την ευτυχία! Καιρός μου ήταν να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου!

Εξάλλου γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη; Γιατί να μην μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ; Γιατί να πρέπει να είναι ο αποτυχημένος μου γάμος το τελευταίο κεφάλαιο της ζωής μου; Η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις ήταν ότι η ευτυχία μου ανήκε όσο σε οποιονδήποτε άλλο! Μια κακή περίοδος της ζωής σου δεν καθορίζει τη μοίρα της υπόλοιπης ζωής σου!

Έτσι, μια όμορφη μέρα του Απριλίου ένωσα τη ζωή μου με την αγάπη της ζωής μου περικυκλωμένη από τα παιδιά μου, τα παιδιά του και ελάχιστους συγγενείς. Είπα «ναι» στην ευτυχία! Από εκείνη την ημέρα ορκίστηκα να είμαι αφοσιωμένη σύζυγος, μητέρα και μητριά και δεσμεύτηκα στον εαυτό μου να δείξω στα παιδιά μου τί σημαίνει να φροντίζεις και να εκτιμάς τον εαυτό σου αρκετά ώστε να διαλέξεις το σωστό για σένα άνθρωπο και την ανάγκη να πιστεύεις και να βρίσκεις την ευτυχία σου.