Μεγάλωσα σε φτωχή μονογονεϊκή οικογένεια και έμαθα στα παιδιά μου να εκτιμούν

Την παιδική μου ηλικία την πέρασα με τη μητέρα μου και με τη μικρή μου αδερφή με την οποία μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο. Η μητέρα μου ήταν η βασίλισσα των συσσιτίων. Από αυτά εξάλλου ζούσαμε. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ιδιαίτερα φτωχικά, αλλά δεν με πείραξε ποτέ.

Παιχνίδια δεν είχαμε ούτε καν τα Χριστούγεννα και τα παπούτσια που φορούσαμε ήταν μονίμως ξηλωμένα. Τα δε ρούχα μας σκισμένα και γεμάτα χρωματιστά μπαλώματα. Ζούσαμε σε ένα σπίτι με ένα σαλονάκι, μία τουαλέτα και ένα μικρό υπνοδωμάτιο. Μπορεί να ήμασταν φτωχοί, ήμασταν όμως αγαπημένοι. Η μητέρα μου έκανε το παν για να εξασφαλίσει έστω ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι το μεσημέρι και ας μην έτρωγε η ίδια. Δούλευε, αλλά τα χρήματα που έβγαζε ήταν πολύ λίγα για να θρέψει 3 στόματα.

Όταν είσαι φτωχός, δεν ζητάς ακριβά πράγματα, ταξίδια, λούσα και πολυτέλειες. Οι ελάχιστες αγορές που μπορείς να κάνεις περιορίζονται σε πράγματα που είναι απαραίτητα για να επιβιώσεις, όπως τροφή, ρεύμα και νερό. Τα ρούχα σου δεν είναι ποτέ μοντέρνα, ούτε καν καινούργια. Πράγματα που για τα άλλα παιδιά είναι δεδομένα, όπως τα δημητριακά τους το πρωί, το γιαούρτι τους, οι καραμέλες και τα γλυκά ήταν για μας κάτι που τρώγαμε σε ειδικές μόνο περιστάσεις.

Όταν δεν πληρώναμε το λογαριασμό του νερού μας το έκοβαν. Πηγαίναμε τότε με κουβάδες στη γειτόνισσα, τους γεμίζαμε με νερό, το οποίο η μητέρα μου ζέσταινε σε μία ξυλόσομπα και μας έκανε μπάνιο. Με το ίδιο νερό πλενόταν η ίδια και έπλενε και τα ρούχα μας.

Περάσαμε πολλά, αλλά δεν περάσαμε άσχημα. Με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα ότι τα φτωχικά, παιδικά μου χρόνια μου έδωσαν σημαντικά μαθήματα. Τη στιγμή που άλλα παιδιά μεγάλωναν με ασημένια μαχαιροπήρουνα, εγώ και η αδερφή μου ήμασταν ευγνώμονες που είχαμε πλαστικά. Εκτιμώ ο, τι έχω. Εργάστηκα σκληρά για να τα αποκτήσω. Τις προσδοκίες μου τις ξεπερνώ σχεδόν πάντα κυρίως λόγω των χαμηλών standards που έχω θέσει. Δεν αποζητώ τα φανταχτερά, τα περιττά, τα ανούσια. Εκτιμώ την υγεία και την ασφάλεια των παιδιών μου και τη δική μου και τα έχω μάθει να εκτιμούν και εκείνα με τη σειρά τους ο, τι μπορώ να τους παρέχω, ακόμα και το ελάχιστο.

Όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όσο τα υπολογίζεις, το παλεύεις περισσότερο. Δεν κολλάς στην πρώτη δυσκολία. Έχεις περάσει τόσες πολλές που μερικά εμπόδια που σε άλλους φαντάζουν αξεπέραστα, εσύ τα πηδάς δυο δυο. Τι είχαμε τι χάσαμε. Έχεις μάθει να χαμογελάς και να μη φοβάσαι. Χρησιμοποιείς το χιούμορ ακόμα και στις πιο δύσκολες περιστάσεις.

Η δύναμη και η αντοχή είναι κοινά χαρακτηριστικά των οικονομικά αδύναμων. Όταν τα πράγματα δεν σου έρθουν καλά, μαθαίνεις να πιέζεσαι παραπάνω, να σκέφτεσαι και να βρίσκεις εναλλακτικές. Μαθαίνεις να σπρώχνεις, να πιέζεις, να κινείσαι. Όχι, δεν είναι εύκολο. Το έχω βιώσει. Είναι όμως εφικτό.

Διάβασα κάπου ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Όταν ήμασταν μικρές με την αδερφή μου, στο δωμάτιό μας έλειπε ένα μέρος του παραθύρου και το είχαμε καλύψει με ένα κομμάτι πλαστικό. Όταν φύσαγε ο αέρας, έκανε ένα πολύ δυνατό θόρυβο πάνω στο πλαστικό και το έκανε να κινείται σαν τα πανιά της βάρκας. Φανταζόμασταν τότε ότι ήμασταν πειρατές πάνω στο καράβι μας και πολεμούσαμε θαλάσσια τέρατα ψάχνοντας θησαυρούς. Μπορεί να ήμασταν φτωχοί, οι αναμνήσεις όμως αυτές είναι μαγικές και μου θυμίζουν πόσο μακριά έχω φτάσει σήμερα.

Μπορεί η παιδική μου ηλικία να μην ήταν εύκολη, αλλά τα κατάφερα και έγινα πιο δυνατή απ’ ότι θα γινόμουν αν τα πράγματα μας είχαν έρθει πιο εύκολα. Μεγαλώνοντας φτωχικά έγινα αυτή που είμαι σήμερα και νιώθω ευγνώμων για αυτό.

Πηγή: scarymommy.com