Μεγάλωσα χωρίς μπαμπά και είμαι μια χαρά!

Αν και με τον πατέρα μου ζούμε κοντά δεν βλεπόμαστε σχεδόν καθόλου. Μερικές φορές μιλάμε στο τηλέφωνο. Οι περιστασιακές μας συζητήσεις είναι γεμάτες αμηχανία. Δεν μπορώ να του μιλήσω επειδή ξέρει πολύ λίγα πράγματα για εμένα και τη ζωή μου. Δεν ξέρει ποιοι είναι οι φίλοι μου, δεν ξέρει τι μου αρέσει και πως περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο. Χώρισε από τη μητέρα μου όταν ήμουν μωρό. Το μόνο πράγμα που έχει φέρει στη ζωή μου είναι θλίψη.

Όταν ήμουν παιδί ένιωθα ζήλια όταν έβλεπα τη σχέση που είχαν οι φίλοι μου με τους μπαμπάδες τους. Ευτυχώς αυτό δεν κράτησε πολύ, σύντομα συνειδητοποίησα ότι είχα μια μητέρα που με υπεραγαπούσε. Ήταν και μητέρα και πατέρας για εμένα. Το ότι την είχα στη ζωή μου ήταν μεγαλύτερη ευλογία από το να είχα ένα άτομο στη ζωή μου που θα με έβλεπε μόνο σαν το αποτέλεσμα μιας εφήμερης σχέσης.

Οι άνθρωποι σε κοιτούν περίεργα αν τους πεις ότι μεγάλωσες χωρίς πατέρα. Σε λυπούνται. Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Ο πατέρας μου δεν με φρόντισε ποτέ, οπότε γιατί να μου λείψει η παρουσία του, στη ζωή μου; Δεν μπορεί να σου λείψει κάτι που δεν είχες ποτέ. Είναι τόσο απλό.

Δείτε σχετικά: Μεγαλώνοντας χωρίς μπαμπά.

Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να αποδώσουν κάποιες πτυχές της προσωπικότητας μου, στο ότι μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Το γεγονός ότι με μεγάλωσε μια μόνη μητέρα δεν με έκανε να μισήσω τον εαυτό μου, ούτε με ώθησε στο να κάνω σεξ με όποιον άνδρα έβρισκα μπροστά μου σε μια προσπάθεια να λύσω τα θέματα που υποτίθεται ότι έχω επειδή ο πατέρας μου, με εγκατέλειψε. Το με ποιόν κάνω σεξ δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα μου. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ την ανατροφή μου σαν δικαιολογία για τη συμπεριφορά μου. Δεν έχω ψυχικά τραύματα, ούτε είμαι αντικοινωνική και περίεργη.

Πάντα πίστευα ότι πρέπει να είσαι ειλικρινής με τα άτομα που συμπαθείς και τα άτομα που σε συμπαθούν. Αν δεν το κάνεις τότε είναι κακό για τη σχέση σας. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις φιλικές ή ερωτικές σχέσεις αλλά και για τις οικογενειακές. Υπάρχουν άτομα που απλά δεν αξίζουν την προσοχή σου, οπότε δεν είναι κακό να τα αποκόψεις από τη ζωή σου.

Λένε ότι δεν μπορείς να διαλέξεις την οικογένεια σου αλλά ο πατέρας μου δεν μου έδειξε κάτι τέτοιο. Για 20 χρόνια πίστευε ότι εκείνος θα έπρεπε να αποφασίσει αν θα φρόντιζε ή όχι το παιδί του. Τώρα λοιπόν και εγώ πρέπει να αποφασίσω αν θέλω ή όχι να είναι μέρος της ζωής μου. Μπορεί κάποιοι να με κατηγορήσουν ότι κρατάω κακία αλλά δεν με νοιάζει, έτσι αισθάνομαι μετά από τόσα χρόνια απουσίας του από τη ζωή μου. Άφησε τόσες ευκαιρίες να φύγουν μες από τα χέρια του.

Μερικές φορές ο πατέρας μου λέει ότι με αγαπά και ότι με σκέφτεται πολύ. Δεν μπορώ να του το ανταποδώσω. Ξέρω ότι δεν θα υπήρχα χωρίς εκείνον και τον ευχαριστώ που συνέβαλλε στο να γεννηθώ αλλά δεν μπορώ να του πω κάτι που δεν αισθάνομαι.

Είμαι ευγνώμων όμως που ξέρω ότι ένα παιδί μπορεί να έχει μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία και να γίνει ένας ολοκληρωμένος ενήλικας ακόμα και αν έχει μεγαλώσει σε μια μη παραδοσιακή οικογένεια, σε μια οικογένεια με μόνο ένα γονιό.

Πηγή: http://www.vice.com/