Με τον σύζυγο δεν έχουμε καλή σχέση και η μητέρα μου με αδικεί. Νιώθω αποκομμένη από την οικογένεια

Τυχαία διάβασα ένα άρθρο σας που αναφέρεται στη μοναξιά και αποφάσισα να σας γράψω, Δεν νιώθω μόνο μοναξιά αλλά και απελπισία. Είμαι 52 χρονών και έχω τη μητέρα μου εν ζωή, την αδελφή μου με την οικογένειά της και τη δική μου οικογένεια που αποτελείται από δύο παιδιά και το σύζυγο.

Νιώθω πως έχω αποτύχει γενικά γιατί η μητέρα μου από παιδί με αδικεί συναισθηματικά σε σχέση με την αδερφή μου. Ενώ έχω πολλά και σοβαρά προβλήματα με τα παιδιά και το σύζυγο το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να ευχαριστεί την αδελφή μου, να συγκρίνει το πόσο τα έχει καταφέρει εκείνη και πόσο καλύτερο παιδί είναι.

Μένουμε στο ίδιο κτίριο και τα προβλήματα είναι πολλά. Με το σύζυγο δεν έχουμε καλή σχέση και έχει τραβήξει τα παιδιά με το μέρος του. Νιώθω σαν να μην ανήκω στην οικογένεια και ότι το μόνο που θέλουν από μένα είναι να τους υπηρετώ. Ο γιος μου, μου έχει επιτεθεί πολλές φορές και ο πατέρας του φοβάται ακόμα και να του μιλήσει. Παρόλο που έχω μιλήσει σε πολλούς ειδικούς τα πράγματα όλο και χειροτερεύουν.

Ο χωρισμός για μένα δεν είναι λύση γιατί όταν είμαι μόνη ο γιος μου επιτίθεται χειρότερα. Δεν εργάζομαι, δεν έχω από πουθενά πόρους και έχω θέματα υγείας. Το μόνο που περιμένω στη ζωή μου είναι η στιγμή που θα πεθάνω και θα ησυχάσω από όλους. Συγγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ που διαβάσατε το μήνυμα μου.

Εύα