Με απάτησε συναισθηματικά και οικονομικά. Τώρα ζητάει 2η ευκαιρία, να τον δεχτώ;

Σου έχει τύχει ποτέ να νιώσεις λες και κάποιος σου αφαιρεί την καρδιά ενώ είσαι ζωντανή; Έτσι ένιωσα και εγώ όταν ανακάλυψα ότι ο πρώην μου με απατούσε συναισθηματικά και οικονομικά.

Εξωτερικά φαινόμουν εντάξει, άλλα μέσα μου ήμουν χάλια. Έπρεπε να το είχα καταλάβει. Υπήρξε ανέντιμος απέναντί μου και μέχρι και σήμερα ισχυρίζεται ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Ήταν όμως.

Πριν από 15 χρόνια ο σύζυγός μου αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά του που ήταν και αρκετά καλή για να γίνει μεσίτης. Ένιωσε ασφάλεια όταν ο πατέρας του πέθανε και του άφησε μεγάλη περιουσία και αποφάσισε να κάνει αυτό που ήθελε πάντα. Ήμασταν και οι δύο ενθουσιασμένοι για το «λαμπρό» μέλλον που ανοιγόταν μπροστά μας χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.

Λίγα χρόνια αργότερα είχε καταφέρει να πουλήσει μόνο τρία σπίτια όλα και όλα ισχυριζόμενος ότι έφταιγε ο ανταγωνισμός που ήταν πολύ σκληρός. Αρχίσαμε να δανειζόμαστε από συγγενείς και φίλους για να τα βγάλουμε πέρα. Έφτασα σε σημείο να «σκοτώσω» τη βέρα μου και το δαχτυλίδι των αρραβώνων μου για λίγα ψωροευρώ. Πίστευα ότι η τύχη μας θα άλλαζε.

Την εποχή εκείνη είχαμε τέσσερα παιδιά και τα χρήματα δεν έφταναν ούτε τα απαραίτητα να αγοράσουμε, ούτε βενζίνη στο αυτοκίνητο να βάλουμε, μέχρι που χάλασε και δεν είχαμε καν χρήματα να το επισκευάσουμε. Πρώτη φορά στη ζωή μου έμεινα χωρίς αυτοκίνητο και ένιωσα σαν να ήμουν παγιδευμένη. Εξακολουθούσα όμως να έχω πίστη σε αυτόν. Έψαχνα παντού να του βρω δουλειά. Πήγαινα σε διάφορα καταστήματα στη γειτονιά ακόμα και σε μαγαζιά αγνώστων και τους ρωτούσα μήπως υπάρχει κάποια θέση, οποιαδήποτε θέση για εκείνον. Κάποιοι μου είπαν ότι τον κάλεσαν να έρθει αλλά δεν απάντησε στο τηλέφωνο. Στο σημείο αυτό έπρεπε να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά δεν το έκανα. Εξακολουθούσα να πιστεύω σε εκείνον. Ήξερα καλά ποιον παντρεύτηκα.

Στη συνέχεια άρχισε να δανείζεται χρήματα από τη μεγαλύτερη κόρη μας, που μόλις είχε πιάσει την πρώτη της δουλειά. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Εξακολουθούσε να πηγαίνει κάθε μέρα στο γραφείο, αλλά χρήματα στο σπίτι δεν έμπαιναν. Άργησα αλλά στο τέλος έμαθα ότι μας κορόιδευε όλους κανονικά. Έλεγε ότι πηγαίνει στη δουλειά, αλλά είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με πλούσιες πελάτισσές του και έβγαιναν για φαγητό σε ακριβά εστιατόρια ενώ η οικογένειά του κυριολεκτικά πεινούσε. Δεν τον ένοιαζε αρκεί που περνούσε αυτός καλά.

Όταν τα έμαθα όλα και τον αντιμετώπισα στα ίσα μου ζήτησε να τον συγχωρέσω. Μου είπε ότι θα γυρίσει σελίδα στη ζωή του και θα ξαναγίνει ο άνθρωπος που ήταν παλιά. Για μερικούς μήνες το έκανε. Γιορτάσαμε τα γενέθλιά του με κάθε μεγαλοπρέπεια και με διαβεβαίωσε ότι στα επόμενα γενέθλιά μου θα κάνανε μία μεγάλη γιορτή, μιας και δεν είχα γιορτάσει ποτέ σαν άνθρωπος.

Οι κακές μέρες έμοιαζαν να ανήκουν στο παρελθόν. Ο σύζυγος μου ισχυρίστηκε ότι όλα θα αλλάξουν και άλλαξαν, αλλά προς το χειρότερο.

Σε κάποια στιγμή είχε μια φαεινή ιδέα: «Μπορούμε να πουλήσουμε το σπίτι. Ξέρω κάποιον που θέλει να το αγοράσει και σε καλή τιμή μάλιστα. Θα νοικιάσουμε για λίγα χρόνια μέχρι να ορθοποδήσουμε».

Για λίγο χάρηκα. Άφησα το μυαλό μου να σκεφτεί πώς είναι να γιορτάζει κανείς πραγματικά Χριστούγεννα, να παίρνει πραγματικό δώρο γενεθλίων και να μπορεί να ψωνίζει από το σουπερμάρκετ χωρίς να ανησυχεί μήπως υπερβεί το όριο της κάρτας.

Λίγους μήνες αργότερα μου ήρθε ένα μήνυμα από τη μητέρα του, στο οποίο με ρωτούσε αν είχαμε λάβει τα χρήματα που μας είχε στείλει για το ενοίκιο. Ένιωσα να χάνομαι. Από τις ερωτήσεις που της έκανα κατάλαβα ότι από τότε που πουλήσαμε το σπίτι μας και μετά το ενοίκιο το πλήρωνε εκείνη. Κι όμως ο άντρας μου, μου έλεγε να μην κάνουμε περιττά έξοδα και να είμαστε φειδωλοί με τα χρήματα για να μην ξεμείνουμε και να έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι μας. Απ’ ότι φαίνεται «έτρωγε» τα χρήματα της μάνας του. Καθημερινά μέτραγα τα χρήματα που είχα στο πορτοφόλι μου και ψώνιζα μόνο τα απαραίτητα για να μην κάνω περιττά έξοδα και εκείνος δεν μας είχε αφήσει δραχμή στην τράπεζα. 

Τον αντιμετώπισα στα ίσα για δεύτερη φορά. Ξανά. Ισχυρίστηκε ότι ξόδευα πολλά χρήματα, ότι είχα χάσει τον έλεγχο και ότι όσο κι αν εκείνος μου φώναζε, εγώ εξακολουθούσα να ξοδεύω και να μην τον ακούω. Όσο έκλαιγα, τόσο εκείνος φώναζε. Ήμουν άρρωστη, χάλια με γρίπη και προσευχόμουν κάθε βράδυ να μην πεθάνω. Ούτε ασφάλεια υγείας είχα ούτε χρήματα για να επισκεφτώ έναν γιατρό.

Καταριόμουν τον εαυτό μου. Πώς είχα κάνει ένα τέτοιο λάθος; Πόσο ηλίθια ήμουν που του έδειξα εμπιστοσύνη;

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πώληση του σπιτιού έπεσε το μάτι μου τυχαία στο βιβλιάριο καταθέσεων και έριξα μια ματιά στις δαπάνες μου το τελευταίο έτος. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν αδύνατο να έχω ξοδέψει όλα αυτά τα χρήματα. Είχαν γίνει μεγάλες αναλήψεις από ATM και είχαν πληρωθεί τεράστια χρηματικά ποσά σε ένα στριπ κλαμπ, για την ακρίβεια χιλιάρικα. Είχε φάει σχεδόν όλα τα χρήματα από την πώληση του σπιτιού!

Για άλλη μία φορά μου είχε πει ψέματα. Όταν τον ρώτησα για τα χρήματα αυτά μου εξομολογήθηκε ότι ένιωθε πιο ευπρόσδεκτος στο στριπτιζάδικο παρά στο σπίτι μας. Κατέρρευσα. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Είπε ότι λυπάται. Ότι θα αλλάξει. Το έκανε για μερικούς μήνες. Και μετά πάλι τα ίδια.

Μας έκαναν έξωση από το σπίτι που νοικιάζαμε και πρόσφατα ανακάλυψα ότι χρωστάει πολλά και στην εφορία. Με παρακαλάει για μια δεύτερη ευκαιρία. Είπε ότι δεν θα τη σπαταλήσει. Εγώ όμως πλέον δεν μπορώ ούτε να τον κοιτάξω.

Χρήματα δικά μου δεν έχω για να τον αφήσω και να φύγω οριστικά. Είμαι σχεδόν 50 ετών και δεν εργάζομαι τα τελευταία 20 χρόνια. Τα παιδιά μου δεν θέλουν καμία σχέση με τον πατέρα τους. Ξέρω ότι πρέπει να τον αφήσω αλλά φοβάμαι. Εκείνος πάλι από τη μεριά του λέει ότι δουλεύει σκληρά και αυτή τη φορά θα τα καταφέρει. Δεν ξέρω αν μπορώ να του έχω πια εμπιστοσύνη.

Δεν ξέρω πως θα τελειώσει αυτή η ιστορία. Πιστεύω στα παραμύθια αλλά αυτή τη φορά είμαι εγώ αυτή που πρέπει να σώσει τον εαυτό της, απλά δεν είμαι σίγουρη πώς θα το κάνω.

Πηγή: scarymommy.com