“Μάζεψε ό,τι μπορείς και πάρε τηλέφωνο να σε περιμένουν” μου είπε και με πέταξε από το σπίτι με δύο σακούλες σούπερ μάρκετ

Καλό ξημέρωμα Κυριακή..
Αν γίνεται, το μήνυμα μου να δημοσιευθεί ανώνυμα. Θα ήθελα και τη συμβουλή σας.
Αποφάσισα να σας γράψω, μετά από πολλή σκέψη.

10 χρόνια, όλα μαζί αρραβώνας, γάμος.
Μέναμε σε ένα σπίτι 15 τμ., και έπρεπε να κάνω όλες τις δουλειές εκεί μέσα.
Μόνο που εγω, δε είχα καμία διάθεση.

Με κατηγορούσε ότι είχα άλλους άντρες και “γκόμενους’ όπως είπε στους δικούς μου, επειδή μιλούσα με κάποιους ανθρώπους από το χωριό μου. Δεν είχα τις ευκολίες, που έχει μια νέα νοικοκυρα, επειδή δεν είχα και σπίτι. Ζούσαμε σε ένα χώρο, που είχε όλα μέσα.  Κουζίνα, μπάνιο, κρεββάτι.
Για να βάλω πλυντήριο, έπρεπε να ανοίξω μια γκαραζοπορτα και να πάω στο πίσω μέρος του χώρου. Εκεί μέσα είχα πάθει κατάθλιψη. Δεν το ήξερα όμως, γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ. Δεν είχα από πουθενά να πάρω αερα.
Έβριζε, φώναζε και εγώ έκανα υπομονή, μήπως και φτιάξει το σπίτι, σε μια οικοδομή που είχαν. Ζούσαμε απέναντι από τους δικούς του. Δεν είχα πει τίποτα σε κανέναν δικό μου, γιατί νόμιζα ότι ήταν όλα καλά και φυσικά, δεν είχα ποτέ σκοπό να μιλήσω, αν στα μέσα του Ιούνη, ένα βράδυ , στις 10 η ώρα, δεν μ’ έβγαζε εξω, με δύο σακούλες του σούπερ μάρκετ στο χέρι.
” Μάζεψε ότι μπορείς και πάρε τηλέφωνο, να σε περιμένουν”
Πήγα στο πατρικό σπίτι μου. Εκεί μένει τώρα ο αδελφός μου.

Ένας άνθρωπος που με χρεωσε, έβαλε τα πάντα στο όνομα μου (ανοίξαμε μια επιχείρηση και τότε είχε απολυθεί από τη δουλειά του). Το μαγαζί, το ρεύμα στο σπίτι του πατέρα του, που από κει περνάμε και εμεις. Κάποια στιγμή μας κόψανε το ρεύμα, επειδή δεν πληρώναμε και ζούσαμε με γεννήτρια.
Όσον αφορά, τα κόκκινα δάνεια, τα παρακολουθούσαν όλοι στη οικογένεια του, με ευλάβεια. Έγιναν πολλά. Προσβολές,, φωνές…

Λεφτά δεν είδα ποτέ, αν και δουλεύαμε μαζί στην επιχείρηση. Μόνο για σούπερ μάρκετ. Οι γονείς του όμως έβλεπαν τα δικά μας λεφτά. Εμείς τα πληρώναμε ολσ, δεν τους έφτανε η σύνταξη του πατέρα του. Σαν ζευγάρι, δεν πηγαίναμε πουθενά. Μια βόλτα, μια εκδρομή..
Τώρα μένω με τους γονείς μου, είμαι άνεργη και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου.
Ανέλαβε να μου στείλει τα πράγματα και δεν μου έστειλε βασικά, όπως τα γυαλιά μου.
Έχω ξεκινήσει να πηγαίνω σε ψυχολόγο, αλλά οι συνεδρίες τελειώνουν σε λίγο.
Μου έκανε όμως καλό..
Τι μου προτείνετε να κάνω για αρχή;
Σας έγραψα μόνο την περίληψη και τα πιο βασικά.

Ξέρω ότι,είναι νωρίς ακόμα, αλλά ώρες ώρες, νιώθω ότι θα τρελαθώ. Διαζύγιο δεν έχουμε πάρει ακόμα
Αυτό ήταν τα βασικά και συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο. Ευχαριστώ πολύ.

Ευαγγελία

Απαντά η Κυριακή Χαριτάκη

Αγαπημένη μου Ευαγγελία,

Αρχικά θα σου πρότεινα να βρεις κάποιο τρόπο να συνεχίσεις τις συνεδρίες, θα σου κάνουν καλό. Μπορείς να απευθυνθείς στον δήμο σου όπου κοινωνικοί λειτουργοί παρέχουν δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη ή και σε κάποιο μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο όπου και εκεί παρέχουν δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη.

Κατά δεύτερον, να ξεκινήσεις τη διαδικασία του διαζυγίου διότι όσο δεν την ξεκινάς, εκείνος μπορεί να χρεώνεται παντού και ως έγγαμοι στα χαρτιά, να τα επωμίζεσαι και εσύ. Μπορείς να ζητήσεις δωρεάν νομική βοήθεια, εφόσον πληρείς τις προϋποθέσεις. Λεπτομέρειες θα βρεις εδώ https://singleparent.gr/enimerosi/nomika-themata/dorean-nomiki-voitheia-se-polites-xamilou-eisodimatos

Κατά τρίτον, προσπάθησε να κοινωνικοποιείσαι και δεν εννοώ μέσω ίντερνετ. Προσπάθησε να γραφτείς σε κάποιο δημιουργικό τμήμα του δήμου σου, σε δημοτικό γυμναστήριο ή σε κάποια δραστηριότητα. κάτι να απασχολείς το μυαλό σου και παράλληλα να ανοίξεις λίγο τον κύκλο γνωριμιών σου για να ξεφύγεις από αυτή τη δίνη. Αν μπορείς σιγά σιγά να βρεις μια κάποια δουλειά για να πας να νοικιάσεις μόνη σου και να πάρεις τη ζωή εντελώς στα χέρια σου, θα ήταν η καλύτερη αρχή. Μπορείς γι’ αυτό να απευθυνθείς στο περιοδικό Σχεδία https://shedia.gr/what-shedia-is/

Σου εύχομαι καλή ζωή!