“Μαμά ξέρω ότι είσαι λεσβία” Η μέρα που είπα στη μητέρα μου ότι γνώριζα για εκείνη

Το κατάλαβα όταν ήμουν 11 ετών. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι είχα δει τη μητέρα μου που είχε χωρίσει από τον βίαιο πατέρα μου όταν ήμουν τεσσάρων χρονών να έχει βγει μόλις δύο φορές ραντεβού ή αν το αντιλήφθηκα από κάποιο σχόλιο ή κάποια κίνηση, το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι ένιωθα μία βαθιά θλίψη μέσα μου για τη γυναίκα που πραγματικά πιστεύω ότι είναι αδερφή ψυχή μου.

Ένα βράδυ μπήκα στο δωμάτιό της τη στιγμή που εκείνη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της διαβάζοντας ένα βιβλίο. Κάθισα δίπλα της και ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο της.

Μου χάιδεψε το πρόσωπο. Αυτό ήταν πάντα για μένα το πιο παρήγορο άγγιγμα. Δεν μπορώ να θυμηθώ μία φορά που να μην ένιωσα ασφαλής όταν ήμουν κοντά στη μητέρα μου. Το ίδιο ήθελα να αισθάνεται και εκείνη όταν ήταν μαζί μου.

«Μαμά αν χρειαστεί ποτέ να μου μιλήσεις για το οτιδήποτε, ξέρεις ότι μπορείς, σωστά;».

«Τι εννοείς αγάπη μου;».

Ο ευκολότερος τρόπος για να θίξεις ένα τόσο ευαίσθητο θέμα είναι να αναφερθείς σε κάποιον τρίτο και αυτός ο τρίτος ήταν ο θείος μου, ο μικρότερος αδερφός της μητέρας μου, ο οποίος όπως μας είχε αποκαλύψει πριν από μερικά χρόνια ήταν ομοφυλόφιλος. Πήρα μία φωτογραφία του που η μητέρα μου είχε σε κορνίζα στο κομοδίνο της και της την έδειξα.

«Ο θείος μου για παράδειγμα αγαπάει τους άντρες αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. Δεν θα αλλάξει ποτέ πόσο τον αγαπάμε».

Έβαλε τα κλάματα, με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε «Ευχαριστώ». Αισθάνθηκα ένα ρίγος να κατεβαίνει στη σπονδυλική μου στήλη και μία ζεστασιά μέσα μου. Με πλήγωνε που συνέχισε να ζει σε ένα ψέμα για να μην νιώσει κάνεις χειρότερα ή άβολα.

Σαφώς και φοβόταν μήπως τα τρία της παιδιά δέχονταν bullying για το λόγο αυτό και μήπως οι «θρήσκοι» γονείς της πάθαιναν καρδιακή προσβολή αν διαπίστωναν ότι ακόμα ένα τους παιδί είναι ομοφυλόφιλο αλλά νομίζω ότι το χειρότερο ήταν ο φόβος για τις συνέπειες γενικά. Φοβόταν ότι ίσως δεν θα μπορούσε να μας σταθεί όσο ήθελε και ίσως έφτανε να κατηγορήσει τον εαυτό της για όσα θα συνέβαιναν αν το έλεγε ανοιχτά σε όλους. Η παραδοχή μιας τέτοιας πραγματικότητας δεν είναι εύκολη και με φοβίζει που εξακολουθεί να είναι ένα θέμα τόσο ταμπού ακόμα και σήμερα. 

Θα ήθελα να μιλήσω απευθείας σε όλους τους ομοφυλόφιλους αναγνώστες που διαβάζουν αυτή τη στιγμή. Αν εξακολουθείτε να κρύβεστε, ήρθε η ώρα να σταματήσετε να το κάνετε. Ο μόνος τρόπος να διαλύσουμε το στίγμα είναι να κάνουμε τη δική μας καθημερινότητα μέρος της καθημερινότητας.

Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι όλα θα πάνε καλά. Όταν η μητέρα μου αποκάλυψε την αλήθεια στην υπόλοιπη οικογένεια μας της απαγόρευσαν να έρχονται σπίτι τους. Μέχρι και οι παππούδες μου, δεν νοιάστηκαν μήπως χάσουν την επαφή με τα εγγόνια τους. Καμιά φορά οι «θρήσκοι» άνθρωποι γίνονται αστείοι. Διδάσκονται ότι το να κρίνεις τους άλλους είναι αμαρτία αλλά συχνά είναι οι πρώτοι που καταδικάζουν ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά. Αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι ότι πρέπει να αγαπήσεις τους ανθρώπους που σε αποδέχονται όπως είσαι και να ξεχάσεις αυτούς που δεν το κάνουν.

Όσο ζεις έχεις ελπίδα. Ο κόσμος είναι γεμάτος σκληρούς ανθρώπους – κάποιους τους γνωρίζουμε αλλά άλλους δεν τους έχουμε συναντήσει ποτέ. Θα σε πείσουν ότι πρέπει να ζεις τη ζωή σου όπως εσύ θες χωρίς να νομίζεις ότι κάνεις κάτι λάθος.

Σας παρακαλώ μην τα παρατάτε. Πιστέψτε στον εαυτό σας και μην κρίνετε τους άλλους για την έλλειψη παιδείας και συμπόνιας. 

Ευτυχώς η μητέρα μου έχει 3 υπέροχα παιδιά και μία υπέροχη σύντροφο και όλοι την αγαπάμε όπως ακριβώς είναι. Ήμουν το πρώτο άτομο στο οποίο ανοίχτηκε η μητέρα μου και το θυμάμαι ακόμα σαν μία από τις πιο απίστευτες στιγμές της ζωής μου.

Πηγή: yourtango.com