Μεγάλωσα με πατέρα αλκοολικό. Οι γονείς μου έπρεπε να είχαν χωρίσει…

Κανένα παιδί δεν θέλει να μεγαλώσει σε χωριστά σπίτια. Ούτε και εγώ ήθελα.

Δεν παρακαλούσα να χωρίσουν οι γονείς μου, όταν όμως παντρεύτηκα και έκανα δικά μου παιδιά συνειδητοποίησα πόσο πολύ το ήθελα τελικά.

Σαν παιδί δεν πέρασα άσχημα. Είμαι ευγνώμων για τους γονείς μου και για όλα όσα έκαναν για μένα. Πολλές όμως φορές τα κακά επισκίαζαν τα καλά. Η πικρή γεύση επισκίαζε τη γλυκιά. Ποια ήταν η πικρή γεύση; Ο μπαμπάς μου, που ήταν αλκοολικός.

Παρά τα προβλήματά του, έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από εκείνον. Παίζαμε με τις κούκλες, κάναμε μαζί ποδήλατο, πηγαίναμε βόλτες. Θυμάμαι τα γέλια μας. Όσο ήταν στο σπίτι, γελούσαμε συνέχεια. Ήταν ένας πολύ καλός μπαμπάς, θα έλεγα ότι ήταν ο καλύτερος πατέρας του κόσμου, αν δεν είχε αυτόν τον διάολο μέσα του. Το αλκοόλ.

Ήμουν περίπου 6-7 χρονών όταν τον είδα για πρώτη φορά να χάνει τον έλεγχο και να γίνεται βίαιος. Μία διαφωνία του με τη μητέρα μου τον οδήγησε στο να προσπαθήσει να την πνίξει και εμένα να τραβάω τα χέρια του με όλες μου τις δυνάμεις. Όταν η μητέρα μου κατάφερε να ελευθερωθεί από τα χέρια του έφυγε από το σπίτι, αλλά ξαναγύρισε. Αυτό ήταν το πρώτο περιστατικό, αλλά όχι και το τελευταίο. Από τότε έχουν περάσει 30 χρόνια και η τελευταία επίθεση του πατέρα μου απέναντι στη μητέρα μου συνέβη τον περασμένο μήνα.

Προσπαθήσαμε πολύ με τη μητέρα μου να κρατήσουμε την οικογένειά μας ενωμένη και να βοηθήσουμε τον πατέρα μου να συνεχίσει τον αγώνα του να απεξαρτηθεί. Τον επισκεφθήκαμε αρκετές φορές στο κέντρο που έκανε αποτοξίνωση. Έβγαινε, έμπαινε και μετά ξαναέβγαινε και ξαναέμπαινε. Κάθε φορά που νομίζαμε ότι είχε γλιτώσει, κατέρρεε και μαζί του και εμείς. Από εκείνη την εποχή θυμάμαι έντονα την απελπισία μου και την απόγνωσή μου. Είναι άσχημο να θες να βοηθήσεις κάποιον και να μην μπορείς.

Δεν είχα δυνατότητα επιλογής, αλλά είχα την διάθεση να τον στηρίξω. Εκείνη την εποχή της αθωότητας το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ελπίζω και να πιστεύω ότι θα το ξεπερνούσε. Εξακολουθήσαμε για πολλά χρόνια να είμαστε απογοητευμένοι από τον πατέρα μας, αλλά τον αγαπούσαμε πολύ και τον υποστηρίζαμε.

Μόνο όταν μεγάλωσα και έφυγα από το σπίτι κατάλαβα πόσο ψυχοφθόρα ήταν αυτή η κατάσταση. Αν δεν έφευγα, δεν θα έβλεπα πόσο πολύ μας είχε καταστρέψει ο εθισμός του. Όλους μας εκτός από τη μητέρα μου. Δεν είναι ότι ήταν αφελής. Ήταν κολλημένη, φοβισμένη, τρομοκρατημένη και έτσι έμεινε. Οι εκρήξεις του πατέρα μου ανάγκασαν τη μητέρα μου και την μικρότερη αδερφή μου να φύγουν αρκετές φορές από το σπίτι. Ένα από τα περιστατικά ανάμεσά τους κλιμακώθηκε με αποτέλεσμα ο πατέρας μου να συλληφθεί να φυλακιστεί και εγώ να χρειάζεται να κάνω μία διαδρομή 5 ωρών με το αυτοκίνητο για να πληρώσω την εγγύηση και να τον βγάλω. Μην έχοντας που να πάει, έμεινε μαζί μου. Ήταν μπαμπάς μου και αυτό δεν άλλαζε.

Ο εθισμός του στο αλκοόλ τελικά μετατράπηκε σε εθισμό στα ναρκωτικά. Την περασμένη εβδομάδα εισήχθη στην εντατική με συμπτώματα υπερδοσολογίας. Η μητέρα μου στάθηκε δίπλα του τεθλιμμένη και απογοητευμένη από την έλλειψη ενσυναίσθησης που όλα αυτά τα χρόνια τον χαρακτήριζε.

Μία ειλικρινής συζήτηση μαζί της μου άνοιξε τα μάτια και με έκανε να δω την αλήθεια. Ήμουν παιδί ενός εξαρτημένου ανθρώπου και οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Ήταν σαφές ότι το να εξακολουθεί να μένει με το μπαμπά μου ακόμα και αφού τα παιδιά της είχαν ενηλικιωθεί ήταν αξιοθρήνητο. Το γεγονός ότι περίμενε από εμάς να τη βγάλουμε από τη δύσκολη θέση ή να τη γλιτώσουμε από την κόλαση, στην οποία η ίδια είχε επιλέξει να μείνει και δεν έφευγε από φόβο, είναι θλιβερό.

Καταλαβαίνω ότι ο γάμος της, της είχε φάει 30 χρόνια από τη ζωή της, αλλά και 30 χρόνια από τη δική μου ζωή. Πολλές φορές βρέθηκα στη μέση να προσπαθώ να την προστατεύσω βάζοντας μπροστά το σώμα μου. Αναγκάστηκα να συνεισφέρω οικονομικά με τρόπους που δεν έπρεπε να κάνει μία κόρη. Επειδή αγαπώ τους γονείς μου, πραγματικά έβαλα την ψυχική μου υγεία σε κίνδυνο για να προσπαθήσω να διορθώσω μία κατάσταση που ήταν εκτός ελέγχου. Δεν κατηγορώ τόσο τον πατέρα μου όσο κατηγορώ τη μητέρα μου. Πολλές φορές δεν πήγα καν σχολείο για να τη βοηθήσω να τον ψάξει σε νοσοκομεία, νεκροτομεία και χαντάκια, αφού δεν έδινε σημεία ζωής για τουλάχιστον 3 μέρες. Πολλές φορές μου ζητήθηκε να φύγω από τη δουλειά ή να ακυρώσω τις κοινωνικές μου υποχρεώσεις για να βοηθήσω τον πατέρα μου. Έχω έρθει πολλές φορές σε δύσκολη θέση μπροστά στους φίλους μου και τους συναδέλφους μου και όλα αυτά επειδή η μητέρα μου δεν μπόρεσε ποτέ να αφήσει τον πατέρα μου και να φύγει ούτε καν για μία μέρα.

Στη μητέρα μου δεν αρέσει να συζητάμε μπροστά της τα άσχημα της παιδικής μας ηλικίας. Στα μάτια της η αναγνώριση οποιασδήποτε δυσλειτουργίας ισοδυναμεί με την αποδοχή της αποτυχίας της. Παρόλο που είχαμε και τις καλές μας στιγμές, οι κακές ήταν περισσότερες. Μια καλή στιγμή δεν σβήνει μια κακιά και ούτε πρέπει. Πλέον προτιμώ να θυμάμαι μόνο τα καλά και από τους δυο τους για την προστασία της δικής μου ψυχικής ηρεμίας. 

Δεν κατηγορώ τη μητέρα μου για τον εθισμό του πατέρα μου, ούτε την κατηγορώ που δεν έφυγε, όταν ήμασταν παιδιά. Την κατηγορώ όμως που έμεινε σε μία δυσλειτουργική σχέση ακόμα και όταν εμείς μεγαλώσαμε και φύγαμε από το σπίτι. Όταν έκανα δική μου οικογένεια μπόρεσα να δω την αλήθεια ξεκάθαρα. Μπορεί να μην είμαι ούτε εγώ η τέλεια μητέρα, αλλά έχω μάθει από τα λάθη των γονιών μου. Πλέον δεν με βαραίνει η ευθύνη του να πρέπει να σώσω τον πατέρα μου ή να βοηθήσω τη μητέρα μου να διορθώσει τον κατεστραμμένο γάμο της.

Ο μόνος σταυρός που πρέπει κάποιος να κουβαλά είναι αυτός που επιλέγει να κουβαλήσει και όχι αυτός που οι άλλοι του φορτώνουν. Έτσι και εγώ επέλεξα να μη μεταφέρω άλλο πια το σταυρό των γονιών μου.

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε.

Αφροδίτη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ