Ή βρίσκεις δουλειά ή χωρίζουμε!

Τα τελευταία τρία χρόνια ζήσαμε και εμείς σαν οικογένεια την κρίση στο πετσί μας . Μέχρι τότε είχαμε μια πολύ άνετη ζωή. Ο άντρας μου και εγώ ήμασταν υψηλόβαθμα στελέχη με πολύ καλές αποδοχές αμφότεροι. Πρώτη έμεινα άνεργη εγώ. Απολύθηκα λόγω περικοπών. Δεν έμεινα όμως με σταυρωμένα τα χέρια. Βιογραφικά, αγγελίες , φίλοι, γνωστοί, με λίγα λόγια επιστράτευσα όλα τα μέσα και μετά από τρεις μήνες βρήκα μια νέα δουλειά. Σίγουρα ο σημερινός μισθός μου δεν έχει καμία σχέση με τον προηγούμενο, αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα στα νέα δεδομένα.

Με το που βρήκα δουλειά εγώ, απολύθηκε ο σύζυγος μου . Και εκεί άρχισε το μαρτύριο μας .

Με το που απολύθηκε έστειλε κάποια βιογραφικά και πήγε σε κάποιες συνεντεύξεις. Κάθε μέρα επέστρεφε εκνευρισμένος και απογοητευμένος . Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ένας πρώην διευθυντής θα προσαρμοζόταν σε ένα χαμηλό μισθό.

Έτσι αποκλείοντας όλες τις εργασιακές ευκαιρίες τη μια μετά την άλλη , σταμάτησε να ψάχνει. Οχυρωμένος πίσω από την περιρρέουσα κατάσταση ότι δεν βρίσκεις εργασία λόγω ηλικίας , βολεύτηκε στο σπίτι και δεν έκανε τίποτα.

Στην πραγματικότητα προτάσεις υπήρχαν γιατί είχε πολλά προσόντα, αλλά με χαμηλότερες αποδοχές. Ούτε να το ακούσει. Δεν ήθελε να συμβιβαστεί , δεν ήθελε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της αγοράς.

Έχουν περάσει δύο χρόνια από την απόλυση του. Η σημερινή μας κατάσταση είναι τραγική. Ζούμε μόνο με το δικό μου χαμηλό μισθό. Ο δε σύζυγος έχει βολευτεί στο σπίτι .

Ξυπνάει αργά, στρώνει τα κρεβάτια, ετοιμάζει φαγητό και δείχνει να του αρέσει , να περνάει καλά κλεισμένος στο σπίτι . Περιμένει με μια μαγική διαδικασία να τελειώσει η κρίση για να ξαναβρεί δουλειά πάνω στα δικά του δεδομένα.

Αντάξια δηλαδή των προσόντων του και με ανάλογη αμοιβή. Μέχρι τότε απολαμβάνει την ασφάλεια και τη ζεστασιά του σπιτιού , και ζει όντας κολλημένος στο παρελθόν και στις παλιές του δόξες, τότε που ήταν διευθυντής, σαν να σταμάτησε ο χρόνος στη μέρα της απόλυσης του.

Δεν ξέρω τι να κάνω πια έχω απελπιστεί , οι καυγάδες μας συχνοί και επόμενοι, δεν μπορώ να δεχτώ άλλο την άρνηση και τη μιζέρια του. Το ενδεχόμενο του διαζυγίου επίσης το έχω σκεφτεί πολλές φορές , γιατί δεν μπορώ να συντηρώ μόνη μου ένα ολόκληρο νοικοκυριό και να βλέπω ότι ο σύντροφος μου αδιαφορεί για τα άσχημα οικονομικά μας.

Θέλω να τον ταρακουνήσω και να εξηγήσω στο σύζυγο μου, πως όταν κοιτάζεις μόνο πίσω, κάποια στιγμή θα τρακάρεις! Δε γίνεται άλλο να τον συντηρώ εγώ και εκείνος να επαναπαύεται στο σπίτι, η βρίσκεις δουλειά ή χωρίζουμε.

Πηγή: http://efisecrets.gr/