Η πρώην μου έκανε παιδί με τον εραστή της και το μεγάλωνα σαν δικό μου μέχρι που εξαφανίστηκε

Καλησπέρα σας

Είμαι 40 χρονών, παντρεμένος από τα 25 μου και χωρισμένος επίσημα από το 2017. Θα ήθελα να σας πω και εγώ την ιστορία μου. Την πρώην μου τη γνώρισα στη δουλειά το 2002 και παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο το 2003 και με θρησκευτικό το 2004. Η μεγάλη μου κόρη γεννήθηκε το 2005. Κι ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, μετά άρχισαν τα προβλήματα. Λόγω κρίσης έμεινα τρία χρόνια περίπου άνεργος και δεν μπορούσα να πληρώσω ούτε το ενοίκιο ούτε το ρεύμα ούτε το νερό και τα λοιπά. Μοίραζα φυλλάδια για να έχω τουλάχιστον να ταΐζω την κόρη μου.

Αρχές του 2008 γνωρίζει η πρώην μου κάποιον μέσω διαδικτύου και επιτέλους βρήκα δουλειά, αλλά έπρεπε για ένα μεγάλο διάστημα να μείνω μακριά από την οικογένειά μου. Έστελνα λεφτά αλλά μετά από λίγο κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ζήτησα να επιστρέψω για να δω τι γινόταν. Είχαν πίσω από την πλάτη μου σχέση και μάλιστα έμεινε έγκυος.

Όταν το έμαθα έγινε χαμός. Μου είπε ότι δεν τον ήθελε και μου είπε ότι θα τον χωρίσει αλλά το μωρό δεν ήθελε να το ρίξει και συμφωνήσαμε να το κρατήσουμε και να το μεγαλώσουμε σαν δικό μας. Χώρισαν αλλά μετά εκείνος άρχισε να λέει ότι είναι δικό του το παιδί και να κάνει πολλά σκηνικά. Συμφωνήσαμε με την πρώην γυναίκα μου να του πούμε ότι το παιδί ήταν δικό μου και όχι δικό του και ότι όταν έγινε η σύλληψη ήμασταν μαζί. Το γέννησε το κοριτσάκι μου και το μεγάλωνα σαν δικό μου και μάλιστα μου είχε δώσει πλήρη έλεγχο πάνω στο παιδί.

Μετά από λίγο καιρό έπρεπε να ξαναφύγω για δουλειά και εκείνη ξαναέμπλεξε μαζί του και ξαναέμεινε έγκυος. Το έμαθα, τσακωθήκαμε άγρια και του έκανα ασφαλιστικά μέτρα να μη μας ξαναπλησιάσει και εννοείται ότι δεν μπορούσα να δεχτώ κι άλλο παιδί και με λύπη της έδωσα λεφτά να το ρίξει.

Αυτός παρά τα ασφαλιστικά μέτρα συνέχισε να έρχεται και να μας ενοχλεί μέχρι που μίλησε στη δουλειά μου και με έδιωξαν. Μας έδιωξαν και από το σπίτι και με τα λίγα λεφτά που είχα βρήκα μία γκαρσονιέρα μικρή, τη νοίκιασα και μπήκαμε μέσα. Έψαχνα για δουλειά αλλά τίποτα. Ούτε φυλλάδια δεν μπορούσα να βρω. Είχα ψάξει σε όλη την Αθήνα και τον Πειραιά αλλά τίποτα. Έφευγα το βράδυ και γύρναγα το πρωί.

Ένα πρωινό μετά από λίγο καιρό γυρίζοντας σπίτι βρήκα την πόρτα κλειδωμένη. Να χτυπάω και να μη μου ανοίγει να μπω και να μου λέει αν δεν βρω δουλειά να μην ξαναπατήσω το πόδι μου σπίτι. Φυσικά δεν μπορούσα να βρω τίποτα και βρήκα μόνο φυλλάδια να μοιράζω και να παίρνω δέκα ευρώ, τα οποία της έδινα για να παίρνει κάτι στα παιδιά να τρώνε. Επί ένα μήνα κοιμόμουν στα παγκάκια γιατί δεν ήθελα να πάω σε κανέναν γνωστό να του πω να με φιλοξενήσει και να μάθει ότι με έδιωξε η πρώην μου μέχρι που ένα πρωινό νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου να με ξυπνάει.

Ήταν ένας θείος μου. Είχε περάσει κάποιος γνωστός του και με είχε δει. Του το είπε και ήρθε να δει τι γίνεται. Του τα είπα όλα και με πήρε σπίτι του να μου δώσει ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι και φυσικά ρούχα να κάνω ένα μπάνιο να ξεβρωμίσω από τα παγκάκια που κοιμόμουν. Ξέχασα να σας πω ότι με τη μάνα μου δεν μιλάγαμε καθόλου γιατί μου είχε βάλει λόγια η πρώην και είχαμε τσακωθεί.

Ο θείος μου μίλησε με κάποιον ξάδερφό του στη Γερμανία και πήγα για δουλειά εκεί. Όταν το έμαθε η πρώην με πήρε τηλέφωνο για να στείλω λεφτά και της είπα να μου δώσει λίγο τα παιδιά να τους μιλήσω. Μου είπε ότι δεν θέλουν να μου μιλήσουν γιατί τα παράτησα και έφυγα. Τσαντίστηκα και πήρα τηλέφωνο μία γνωστή μου δικηγόρο να βάλει μπρος το διαζύγιο και τη διατροφή γιατί δεν πήγαινε άλλο.

Πήρα τηλέφωνο την πρώην μου και συμφωνήσαμε να της δίνω 200 ευρώ διατροφή το μήνα. Το είπα και στη δικηγόρο για να μου στείλει το συμφωνητικό να το υπογράψουμε.

Έστελνα τη διατροφή κάθε μήνα κανονικά και από τα παιδιά μου ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τους είχε πιπιλήσει τα αυτιά η μάνα τους ότι εγώ φταίω για όλα. Έστελνα τη διατροφή κανονικά για 14 περίπου μήνες ώσπου σταμάτησα και της είπα ότι αν δεν μιλήσω στα παιδιά δεν ξαναστέλνω τίποτα.

Δεν έχω μιλήσει αλλά ούτε και τα έχω δει εδώ και περίπου 8 χρόνια. Το διαζύγιο βγήκε το 2017. Τα τελευταία 5 χρόνια βρίσκομαι στη Ζάκυνθο μαζί με την κοπέλα μου που γνώρισα στη Γερμανία, με την οποία είμαστε μαζί έξι χρόνια και έχουμε αρραβωνιαστεί. Είμαστε μία χαρά.

Τα παιδιά μου, μου λείπουν πάρα πολύ και δεν μπορώ να βρω ούτε την πρώην, γιατί άλλαξε τηλέφωνο και σπίτι και έχει χαθεί. Ο μόνος που τα βλέπει είναι ο κουμπάρος μου και όποτε του λέω να μου πει για τα παιδιά μου λέει ότι είναι καλά και τίποτε άλλο και ότι δεν ανακατεύεται σε τέτοια ζητήματα ώστε να μου πει κάτι παραπάνω.

Σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο τη δικηγόρο γιατί δεν την έχω ενημερώσει ότι ακόμα δεν τα έχω δει και έχω μιλήσει μαζί τους για να κινήσει διαδικασίες μπας και τα δω λιγάκι ώστε να τους εξηγήσω τους λόγους που νομίζουν ότι τα παράτησα.

Σπύρος