Ζήτησα διαζύγιο και η πεθερά μου έκανε τα πάντα να μου πάρει το παιδί και να με βάλει φυλακή…

Ήταν καταδικασμένο από την αρχή, εκείνη η παράξενη σχέση που έπρεπε να έχω με την μητέρα του πρώην μου. Ήξερα από την ημέρα που την γνώρισα, ότι δεν θα είχαμε ποτέ έστω και μια αληθινή στιγμή σαν οικογένεια. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο διαφορετικές, και όχι με τον τρόπο που θα μας έκανε να εκτιμήσουμε η μία τις διαφορές της άλλης. Αυτά που μου είπε ο πρώην μου όταν πήγα να την γνωρίσω πρώτη φορά τα Χριστούγεννα δεν ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά, αλλά δεν τα πήγαινε καλά με αρκετό κόσμο, οπότε έκανα πίσω.

Ξέρω ότι χάρη στον τρίτο της σύζυγο, είχε αποκτήσει αρκετά χρήματα και πως ήθελε όλοι να το μάθουν. Ήξερα ότι θα έδινε στο γιό της χρήματα και τη βοήθεια της, όταν εκείνος θα τα είχε πραγματικά ανάγκη, και πάντα με υψηλό κόστος και δύσκολους όρους. Εκείνος περιέγραφε τις σχέσεις τους αρκετά τεταμένες, ειδικά καθώς μεγάλωνε και είχε ολοένα και λιγότερο έλεγχο επάνω του, και στις αποφάσεις που εκείνος έπαιρνε.

Μπορώ να πω ότι ένιωσα να με κοιτά εξονυχιστικά, από τη στιγμή που κοιταχτήκαμε εκείνη την ημέρα των Χριστουγέννων το 2001. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Χωρίς πλάκα, δεν έκανε καν την προσπάθεια να κρύψει την αντιπαθεια της, και τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν ποτέ μέσα στα επόμενα χρόνια.

Όταν παντρευτήκαμε το 2003, πήρε γρήγορα τον έλεγχο των πραγμάτων και η προετοιμασία του γάμου μας έγινε περισσότερο για εκείνη, παρά για εμένα και τον άντρα μου. Της άρεσε πάρα πολύ να κάνει πάρτυ, αλλά δεν την ένοιαζε καθόλου για εμάς. Παρόλα αυτά, ήμασταν ευγνώμονες και την αφήναμε να κάνει το δικό της, λέγοντας σπάνια την γνώμη μας ή κάποια δική μας πρόταση.

Ακολούθησα την κατεύθυνση του συζύγου μου, την άφησα να διοργανώσει τον γάμο μας, έστω και αν τον μετέτρεψε σε εκδήλωση για εκείνη. Μετά το αρχικό πάρτι που διοργάνωσε, μου έδωσε μια λίστα από ανθρώπους που είχαν βοηθήσει να κανονίσουμε το πάρτι, συμπεριλαμβανομένων και όλων όσων είχαν κάνει κάτι για εμάς, το φαγητό που είχαν φέρει, και την οικονομική τους συνεισφορά. Το όνομα της ήταν φυσικά στην κορυφή της λίστας.      ” Αυτοί είναι που θα πρέπει να ευχαριστήσεις”, μου είπε, και το σαγόνι μου απλά έπεσε στο πάτωμα. “Ευχαριστώ” της απάντησα. Πήγα σπίτι εκείνο το βράδυ και έγραψα όλα τα ευχαριστήρια σημειώματα. Ήμουν 22 ετών.

Σήμερα είμαι 36, και σκέφτομαι πολύ διαφορετικά. Πλέον δεν ανέχομαι να μην με σέβονται, οι επιθυμίες και οι γνώμες μου δεν μένουν σε εμένα από φόβο μην τσακωθώ. Ήμουν 22 ετών, ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους και κατέληξα δυστυχισμένη. Τώρα πια ξέρω ότι αν δεν υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αν δεν προσβάλλω κανέναν ή αν πάρω αποφάσεις μόνο και μόνο για να με συμπαθούν, θα είμαι πάντα ένα τίποτα που έχει καταφέρει μια τρύπα στο νερό. Σήμερα με σέβονται γιατί το απαιτώ.

Εκείνη τη στιγμή που έπρεπε να είχα σταθεί απέναντι σε εκείνη την γυναίκα, έκανα πίσω. Και εκείνη με τη σειρά της, εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μου. Της επέτρεψα να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να μην με σέβεται, και πως είχε το δικαίωμα να ανακατευτεί στην ζωή μου χωρίς συνέπειες, και όταν ζήτησα διαζύγιο έκανε ακριβώς το ίδιο. Χρησιμοποίησε τα χρήματα και την επιρροή της για να τον βοηθήσει να με βάλει φυλακή για μια υποθήκη που είχαμε, καθώς προσπαθούσε να με εκδικηθεί.

Είπε ψέμματα στους κοινωνικούς λειτουργούς και στους δικαστές. Μπλόκαρε τους τραπεζικούς λογαριασμούς μου και τα email μου, και άλλαξε από παντού τους κωδικούς μου. Προσπάθησε να εξαναγκάσει έναν δημόσιο υπάλληλο να αλλάξει τις κατηγορίες εναντίον μου, και ζήτησε από τον εισαγγελέα μεγαλύτερη ποινή.  Κάλεσε τον ψυχίατρο μου και τον γυμναστή μου, στους οποίους είπε ότι θα είμαι στην φυλακή για 10 χρόνια, με κατηγορίες εμπορίας ναρκωτικών, και προσπάθησε να αποκτήσει πρόσβαση στα ιατρικά μου αρχεία. Μου απαγόρεψε να δώ εγώ και η οικογένεια μου τον γιό μου, για έξι μήνες.

Έκανε ότι μπορούσε για να πάρει το παιδί μου από εμένα, και να διασφαλίσει ότι θα έμενα άφραγκη μόνη στο δρόμο καθώς μου πήρε και το σπίτι. Δυστυχώς αντιλήφθηκε την ευγένεια μου ως αδυναμία, με αποτέλεσμα να συνωμοτεί  συνέχεια εναντίον μου, ακόμα και μετά το δικαστήριο.

Εκείνη και ο πρώην μου ήταν η αιτία να χάσω την δουλειά μου, και με έκαναν να θέλω να παρατήσω τα πάντα καθημερινά. Μέσα σε όλα αυτά όμως, άφησα τον θυμό και την οργή μου να με δυναμώσουν. Η επιθυμία τους να με καταστρέψουν, απέτυχε παταγωδώς. Άνθρωποι σαν εκείνη θέλουν να καταστρέψουν τον εχθρό τους με κάθε τρόπο, και δεν τους ενδιαφέρει αν θα στερήσουν σε ένα μικρό αγόρι τριών ετών, την μητέρα του. Το βλέπουν σαν μια παράπλευρη απώλεια. Υποτίμησα και εκέινη και τον πρώην μου.

Έδειξα ανθρωπιά και συμπόνοια εκεί που δεν υπήρχε. Την βλέπω για αυτό που είναι τώρα, και παρόλο που ακόμα σχεδιάζει κάτι εναντίον μου πίσω από την πλάτη μου, είναι τόσο δειλή που δεν μπορεί να με αντιμετωπίσει καν. Δεν την φοβάμαι πια, και δεν αποτελεί απειλή για εμένα. Όταν έχεις όπλο την αλήθεια, η νίκη είναι με το μέρος σου. Παρόλο που δεν θα φτάσω ποτέ στο επίπεδο της, δεν θα ανεχτώ να μου πεί ψέμματα και να με υποτιμά ξανά χωρίς να διασφαλίσω ότι θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες της συμπεριφοράς της. Και αν ήμουν εκείνη, θα φοβόμουν να κρίνω την στάση ενός άλλου γονέα. Έζησα με τον γιό της για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια, και χρειάζεται αρκετή βελτίωση στην συμπεριφορά του.

Πηγή : http://divorcedmoms.com/