Η κακιά η ώρα

Κοίταζε τη μάνα της, με τα πελώρια μπλε της μάτια. Να ‘ναι ταπεινή για να μην ζήσει ποτέ, για να γεράσει πριν την ώρα της μέσα στα φτηνοϋφάσματα και τα αποφόρια των πλουσίων κυριών που τα δώριζαν για ελεημοσύνη στην ενορία; Ταπεινή για να σκεβρώσει πάνω από τη σκάφη και όλη της η φρεσκάδα να χαθεί πριν προλάβει να χαρεί τη ζωή της; Να θάφτει ζωντανή για να μην πει η γειτονιά και το χωριό;

Ας έλεγε, εκείνη δεν τους λογάριαζε!

Δεν τους λογάριασε καλέ η δόλια. Δεν τους λογάριασε καλά… Κι όταν έγινε δεκαοχτώ χρονώ σφραγίστηκε η μοίρα της.

Την άφησαν λιποθυμισμένη μέσα στα αίματα μπροστά στο κατώφλι του σπιτιού της. Η στριγγλιά της μάνας της έκοψε την παγωμένη νύχτα σε χίλια κομμάτια και πάγωσε το αίμα όλων των κατοίκων του χωριού που ξύπνησαν έντρομοι κι έτρεξαν να δουν το κακό που βρήκε τους γειτόνους. Σ’ ένα άλλο σπίτι στην άλλη άκρη του χωριού, τρεις γυναίκες ανέβαζαν νερό με την σίκλα από το πηγάδι και καθάριζαν τα χέρια τους από τα αίματα.

– Καλά του έκανες του βρωμοθήλυκου, μας ξεσήκωνε όλους τους άντρες. Θα κλείνανε σπίτια μ’αυτήν την πλανεύτρα. Θα τον έχανες το γιο σου που σάλεψε το μυαλό του με την ομορφιά και τα μάτια τα μπλε της μάγισσας!

– Τώρα της άφησα μόνο το ένα να βλέπει τα χάλια της και να καμαρώνει απάντησε η άλλη με χείλη σφιγμένα κι έπλυνε το ματωμένο πιρούνι που κρατούσε.

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr και η αναδημοσίευση-αναπαραγωγή τους, ΔΕΝ επιτρέπεται χωρίς τη συγκατάθεσή του. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.