Η μητέρα μου σκότωσε τον πατέρα μου και με έδωσαν σε ίδρυμα | Η σοκαριστική ιστορία της Χαράς

Όλα αυτά που βλέπετε στις ειδήσεις και σας φαίνονται τόσο μακρινά είναι πολύ πιο κοντά σας απ’ ότι πιστεύετε. Βλέπουμε καθημερινά και σε όλο τον κόσμο γυναίκες να σκοτώνουν τους άντρες τους και άντρες να σκοτώνουν τις γυναίκες τους και απορείτε αν όλα αυτά συμβαίνουν στο δικό σας πλανήτη. Ε, λοιπόν δεν συμβαίνουν μόνο στο δικό σας πλανήτη, αλλά και δίπλα από το δικό σας σπίτι. Το χειρότερο είναι τι γίνονται αυτά τα παιδιά που επιζούν από τέτοιες τραγωδίες; Πού καταλήγουν; Πώς μεγαλώνουν; Μαθαίνουν άραγε ποτέ την αλήθεια και πώς; Τί πληγές κουβαλάνε μέσα τους;

Όταν ήμουν 5 χρονών η μητέρα μου σκότωσε τον πατέρα μου μπροστά μου. Ήμουν μικρή αλλά θυμάμαι τα πάντα. Ο πατέρας μου δεν ήταν παρά ένας μέθυσος τζογαδόρος που θα μπορούσε κάλλιστα να πουλήσει και την ίδια του την ψυχή στο διάβολο για μία παρτίδα ακόμη πόκα. Την είχε ρημάξει στο ξύλο και δεν είχε αφήσει αντικείμενο για αντικείμενο στο σπίτι πώς να μην παίξει στα χαρτιά.

Γύρναγε σπίτι μονίμως μεθυσμένος και τη χτυπούσε τόσο πολύ που απορώ πώς δεν τη σκότωσε. Εμένα από την άλλη μεριά δεν με άγγιξε ποτέ. Λες και είχε άχτι τη μητέρα μου.

Προσπάθησε πολλές φορές να με πάρει και να φύγουμε. Ζήτησε βοήθεια από την αστυνομία, την οικογένειά της, την οικογένειά του πατέρα μου, τα ελάχιστα καταφύγια που υπήρχαν εκείνη την εποχή αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα. Όλοι της έλεγαν «γύρνα στον άντρα σου και βρείτε τα» λες και υπήρχε περίπτωση να μπορέσει ποτέ να τα βρει με ένα τέτοιον άνθρωπο.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι ένα βράδυ όταν ο πατέρας μου γύρισε και πάλι μεθυσμένος και επιτέθηκε στη μητέρα μου χωρίς λόγο. Δεν άντεξε άλλο! Δεν γινόταν να ζει έτσι. Το μόνο που ήθελε η μητέρα μου ήταν μία ήρεμη, ευτυχισμένη, οικογενειακή ζωή αλλά ο πατέρας μου φρόντισε να της την κάνει κόλαση. Πήρε το μαχαίρι και άρχισε να τον χτυπά ξανά και ξανά ξεχνώντας ολότελα ότι ήμουν εκεί δίπλα και τα έβλεπα όλα. Όταν το κατάλαβε ήταν πια αργά. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή τον μαχαίρωσε πάνω από 40 φορές.

Εκείνο το βράδυ θυμάμαι όλα όσα έγιναν, το μόνο όμως που δεν θυμάμαι είναι το πώς βρέθηκα στο Ίδρυμα. Αργότερα έμαθα ότι καμία από τις δύο οικογένειες δεν κρίθηκε κατάλληλη να με αναλάβει γι’ αυτό και βρέθηκα στο ορφανοτροφείο μαζί με τόσα άλλα παιδάκια θύματα διαφόρων τραγωδιών. Εκεί μεγάλωσα. Στο Ίδρυμα. Ορφανή από πατέρα, με μία μητέρα στη φυλακή και δύο οικογένειες που ήρθαν να με δουν ούτε πέντε φορές σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Τουλάχιστον ήμουν από τα τυχερά παιδιά που μεγάλωσαν καλά παρά τις συνθήκες. Οι κυρίες στο Ίδρυμα μας αγάπησαν σαν πραγματικές μαμάδες, μας στήριξαν σε κάθε βήμα μας, μας βοηθούσαν στα μαθήματα και μας βοήθησαν να μπούμε μέχρι και στο πανεπιστήμιο. 

Τη μητέρα μου την ξαναείδα στα 18 μου, όταν δηλαδή έφυγα από το Ίδρυμα και ξεκίνησα δειλά-δειλά να κάνω μόνη μου τα πρώτα μου βήματα. Αυτό που αντίκρισα στη φυλακή δεν είχε καμία σχέση με αυτό που θυμόμουν. Η όμορφη, χαμογελαστή και γεμάτη στοργή και αγάπη γυναίκα που θυμόμουν ήταν πια ένα κοκαλιάρικο πλάσμα με κάτασπρα μαλλιά και με τα μισά της δόντια, που δεν σήκωσε ούτε μια φορά το βλέμμα από το πάτωμα να με κοιτάξει. Προσπάθησα να της δώσω να καταλάβει πως δεν κατηγορώ εκείνη για ό, τι συνέβη αλλά και πάλι ήταν τέτοια η ντροπή της που με το ζόρι ψέλλισε λίγες κουβέντες μέχρι να την οδηγήσει και πάλι ο δεσμοφύλακας στο κελί της. Σήμερα έχει αποφυλακιστεί, δεν ξέρω που μένει, αν ζει ή πέθανε.

Σήμερα στα 28 μου είμαι παντρεμένη με τρία παιδάκια. Ευτυχώς είμαι παντρεμένη με έναν εξαιρετικό άνθρωπο που μου στάθηκε από την πρώτη στιγμή και είναι στο πλευρό μου στα πάντα. 

Αν με ρωτήσετε για τον πατέρα μου θα σας πω ότι δεν μου λείπει καθόλου. Φρόντισα να διαγράψω από τη μνήμη μου κάθε του κομμάτι. Αυτός ο άνθρωπος δεν άξιζε να έχει μία οικογένεια σαν τη δική μας. Δεν του άξιζε τίποτα καλό. Είχε μάθει μόνο να σπέρνει τον πόνο και το φόβο. Αυτός ήταν η αιτία που αναγκάστηκα να αποχωριστώ τη μητέρα μου και όχι η πράξη της. 23 χρόνια μετά και τον τάφο του πατέρα μου δεν τον έχω επισκεφτεί. 

Σας ευχαριστώ που φιλοξενήσατε την ιστορία μου

Χαρά Π.

*Κάποια από τα παραπάνω στοιχεία (όνομα, ηλικία, τοποθεσίες κλπ.) έχουν αλλαχθεί για την προστασία των πρωταγωνιστών της ιστορίας.