Η κοπέλα μου με απάτησε και έμεινε έγκυος. Αποφασίσαμε να κρατήσει το παιδί αλλά δεν το αγαπώ όπως αγαπώ το γιο της 

Το είπα από την αρχή στην κοπέλα μου ότι θα δεχτώ να μεγαλώσω την κόρη της αλλά δεν θα την αγαπήσω ποτέ όσο αγαπώ το γιο της και δεν με πίστεψε. Κακό του κεφαλιού της.

Είμαστε μαζί αρκετά χρόνια μέχρι που πέρυσι με απάτησε και έμεινε και έγκυος. Μετά από πολλούς τσακωμούς και απειλές (με έχει ξαναπατήσει) αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρό (αυτό εξάλλου δεν έφταιγε πουθενά).

Εγώ είμαι 31 έως και εκείνη είναι 29. Είμαστε μαζί πάνω από τρία χρόνια. Ο γιος της από μία προηγούμενη σχέση είναι 5 ετών. Τον έχω αναγνωρίσει και τον μεγαλώνω σαν να είναι δικό μου παιδί. Τον αγαπάω πάρα πολύ. Τον λατρεύω σε σημείο που δεν ξέρω αν θα αγαπήσω ποτέ το δικό μου παιδί περισσότερο απ’ ότι αγαπώ εκείνον.

Με θεωρεί μπαμπά του γιατί ποτέ δεν γνώρισε το βιολογικό του πατέρα κάτι που όχι μόνο δεν με πειράζει, αλλά το θέλω κιόλας. Κάποια στιγμή όταν μεγαλώσει θα του πούμε την αλήθεια αλλά είναι νωρίς ακόμα.

Αυτό που δεν θέλω είναι η κοπέλα μου να μπει στη λογική «βρήκαμε παπά να θάψουμε 5-6», δηλαδή να κάνει παιδιά δεξιά και αριστερά με τον έναν και με τον άλλον, κάθε φορά που τσακωνόμαστε, να με απατά και να περιμένει μετά να τα αναγνωρίζω και να τα μεγαλώνω σαν δικά μου. Αν μη τι άλλο ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή. Αναγνώρισα ένα παιδί που δεν ήταν δικό μου και το έκανα γιατί το ήθελα και δεν το μετανιώνω καθόλου, αλλά μην περιμένει να αγαπήσω το ίδιο και την κόρη της. Ας αναλάβει μία φορά τις ευθύνες της.

Και κερατάς και πατέρας για ξένα παιδιά δεν γίνεται.

Καλά δεν κάνω;

Μάνος