Ερωτεύτηκα την γυναίκα του αδερφού μου που πέθανε και έχουν πέσει να μας φάνε. Δεν καταλαβαίνω, ποιό το πρόβλημα;

Στα 39 μου, «έδωσε» ο Θεός και έζησα μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει άνθρωπος. Έχασα ξαφνικά τον αδερφό μου πριν από ένα περίπου χρόνο από ανακοπή. Έχουν περάσει τόσοι μήνες και νιώθω σαν να έγινε μόλις χτες. Ήταν παντρεμένος με μια γυναίκα συνομήλική του, 36 ετών, η οποία όταν έμεινε χήρα ανέλαβε εντελώς μόνη της να μεγαλώσει τα τρία παιδάκια τους ηλικίας 13, 11 και 8 ετών.

Ζούμε σε μια κλειστή κοινωνία που έχουμε μάθει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Όλοι στην οικογένεια είμαστε στο πλευρό της και ξέρει πως ό,τι κι αν χρειαστεί εμείς είμαστε εδώ.

Όμως, εκτός από τον πόνο που έχω για τον άδικο και ξαφνικό θάνατο του αδερφού μου, έχω να αντιμετωπίσω και ένα πρόβλημα ακόμα. Λίγους μήνες μετά το θάνατό του συνειδητοποίησα ότι ήμουν ερωτευμένος με τη γυναίκα του. Νιώθω ντροπή και τύψεις γιατί ξέρω ότι ο αδερφός μου με βλέπει από εκεί που είναι και τι θα σκέφτεται, αλλά τί να κάνω που τα αισθήματά μου για εκείνη είναι τόσο δυνατά που παραβλέπω όλα τα άλλα.

Όταν της το εκμυστηρεύτηκα, έδειξε να μην εκπλήσσεται ιδιαίτερα. Ήταν σαν να το είχε καταλάβει αλλά φοβόταν να το παραδεχτεί. Μου εξομολογήθηκε ότι είναι και εκείνη ερωτευμένη μαζί μου εδώ και καιρό, αλλά όσο ζούσε ο άντρας της, ο αδερφός μου δηλαδή, δεν υπήρχε περίπτωση να έκανε το οτιδήποτε. Από εκείνη την ημέρα είμαστε μαζί κρυφά από όλους γιατί έτσι και μαθευτεί στο χωριό δεν θα μπορούμε ούτε να κυκλοφορήσουμε. Φροντίζουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί είναι και τα παιδιά στη μέση. Τι θα πουν αν μάθουν ότι η μαμά τους τα έχει με το θείο τους;

Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα μπορεί να συνεχιστεί όλο αυτό. Είμαστε ερωτευμένοι και θέλουμε να χαρούμε τον έρωτά μας και να μη ντρεπόμαστε για τα αισθήματά μας, στη φάση όμως που είμαστε και με την απώλεια να είναι πρόσφατη ξέρουμε ότι μια υποψία μόνο αν υπάρξει η τοπική κοινωνία θα μας καταδικάσει.

Τι να κάνουμε; Εκείνη μου ζητάει να κάνω υπομονή αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Δεν αντέχω άλλο να κρύβομαι από όλους ούτε να περιμένω να περάσω ο καιρός. Από την άλλη, φοβάμαι και την αντίδραση των γονιών μου και των συγχωριανών μας όταν μάθουν ότι έχω ερωτευτεί και έχω σχέση με τη χήρα του αδερφού μου. Στην τελική σχέση ο, τι κάναμε, το κάναμε όταν ο αδερφός μου είχε ήδη φύγει πια απ’ τη ζωή. Δεν απατήσαμε κανέναν. Εγώ ήμουν ελεύθερος και εκείνη χήρα. Ποιο το πρόβλημά τους στην τελική; Ας πουν ο, τι θέλουν. Το πολύ πολύ παρατάμε το χωριό και φεύγουμε μαζί με τα παιδιά για την πόλη. Εκεί τουλάχιστον θα είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και δεν θα χρειάζεται να κρυβόμαστε.

Μάνος