Έμπλεξα με κάποιον που μία με ήθελε και μια εξαφανιζόταν

Γνωριστήκαμε σε μια online σελίδα γνωριμιών. Μιλούσαμε συνέχεια στο τηλέφωνο και στέλναμε μηνύματα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες πριν συναντηθούμε. Φαινόταν ιδανικός αλλά ως μόνη μαμά που είμαι θέλω το χρόνο μου πριν πάρω οριστικές αποφάσεις και κάνω μεγάλα βήματα.

Μετά από ένα Σαββατοκύριακο που περάσαμε οι δυο μας μόνοι λίγο καιρό μετά την πρώτη μας συνάντηση, του έγραψα “Μου αρέσει να είμαι μαζί σου” για να πάρω την απάντηση «Δεν είμαι ακόμα έτοιμος, έχεις πάρει φόρα και ξέχασες να πατήσεις φρένο», μου είπε.

Η αντίδρασή του με σόκαρε. Προσπάθησα να τον καθησυχάσω λέγοντάς του ότι πήρε στραβά αυτό που είπα και ότι δεν υπονοούσα πως θέλω κάτι παραπάνω, όπως συγκατοίκηση, γάμο, να γνωρίσει τα παιδιά μου παρόλο που μέσα μου είχα αρχίσει ήδη να κάνω όνειρα. Μιλούσαμε ώρες ολόκληρες στο τηλέφωνο όταν τα παιδιά ήταν με το μπαμπά τους. Κάναμε σεξ. Πηγαίναμε μαζί για ψώνια, για φαγητό, βγαίναμε το βράδυ για ποτό και μετά επιστρέφαμε σπίτι μου για αγκαλίτσες στον καναπέ και για να δούμε ταινίες. Τόσο παράλογο ήταν που θέλησα να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα; Δεν ζήτησα να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Το μόνο που του είπα είναι ότι μου αρέσει που είμαι μαζί του και ότι αν πρόκειται να συνεχίσουμε τη σχέση που είχαμε ξεκινήσει θα ήθελα να έχουμε αποκλειστική σχέση πλέον.

Όπως αποδείχθηκε ήταν πολύ νωρίς για εκείνον και με μεγάλη μου λύπη του έδειξα την πόρτα της εξόδου.

Στα 20 μου πριν γνωρίσω τον άντρα μου τραβούσα πάνω μου όλους εκείνους τους άντρες που δεν ήθελαν να δεσμευτούν, τα λεγόμενα «κακά αγόρια», εκείνους δηλαδή που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να περνάμε καλά και μηδέν δεσμεύσεις. Αυτή η κατάρα που με κυνηγούσε τότε, με κυνηγά ακόμα και σήμερα. Δυστυχώς έχω εκείνον το μαγνήτη που τραβάει πάνω μου όλους εκείνους που δεν με θέλουν με τον τρόπο που τους θέλω εγώ.

Του ανακοίνωσα την απόφασή μου λίγες μέρες μετά, καθώς καθόμασταν ένα βράδυ στο αυτοκίνητό του. Οδηγούσε για πάνω από μία ώρα για να έρθει να με δει μετά τη δουλειά επειδή δεν απαντούσα στα μηνύματα που μου έστελνε.

Συμβουλή μου: Ψάξτε να βρείτε εκείνον που θα αισθάνεται όπως αισθάνεστε κι εσείς. Λίγοι άνθρωποι έχουν την ευλογία να βρουν το άλλο τους μισό αλλά όπως και να έχει μην συμβιβάζεστε με κάποιον που σας προσφέρει λιγότερα απ’ αυτά που θέλετε και αξίζετε.

Χαίρομαι που το τελείωσα εκεί. 

Λίγο αργότερα ξεκίνησαν τα «λυπάμαι, έκανα λάθος» και τα «είσαι υπέροχη, σε αγαπώ, συγχώρεσέ με».

Ήμουν κουρασμένη από αυτά τα μπρος πίσω και πολύ μπερδεμένη. Εκείνος από τη μεριά του έδειχνε να το απολαμβάνει. Ήταν σαν να του άρεσε να μου κάνει σκωτσέζικο ντους.

Δεν απάντησα σε κανένα μήνυμά του και τότε εμφανίστηκε χωρίς προειδοποίηση στο σπίτι μου και μου είπε τον πραγματικό λόγο που δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί την «προσφορά» μου. Στο παρελθόν είχε βιαστεί να δεσμευτεί με κάποιες γυναίκες και δεν του βγήκε σε καλό. Είπε ότι με αγαπούσε, ότι δεν ήθελε να χωρίσουμε, ότι δεν έβγαινε με καμία άλλη όσο ήμασταν μαζί και ότι δεν τον ενδιέφερε να γνωρίσει κάποια άλλη, αλλά φοβόταν μην κάνει τα λάθη που έκανε στις προηγούμενες σχέσεις του και διαλύθηκαν.

Έτσι, έκανα το λάθος να αγνοήσω το ένστικτό μου και να ακούσω την καρδιά μου. Συμφώνησα να τα ξαναβρούμε και ας μου έλεγε κάτι μέσα μου ότι δεν ήταν για καλό.

Το επόμενο Σαββατοκύριακο το περάσαμε μαζί. Ήταν καταπληκτικά. Ήμασταν ξανά μαζί για μία ολόκληρη εβδομάδα. Μετά από εκείνο το Σαββατοκύριακο αφού χωριστήκαμε του έστειλα μήνυμα λέγοντάς του «μου λείπεις κιόλας». Η απάντησή του; «Πότε πρόλαβα; Άρχισες πάλι τα ίδια; Εμένα πάντως δεν έχεις προλάβει να μου λείψεις. Αν είναι να πέσεις πάλι με τα μούτρα και να με πιέζεις, να ξέρεις θα χρειαστώ λίγο χρόνο».

Η απάντησή του ήταν τόσο απότομη και προσβλητική που ένιωσα σαν να μου έσκασε ένα τούβλο στο κεφάλι. Τότε για πρώτη φορά μπόρεσα να δω το μοτίβο στη συμπεριφορά του. Στην αρχή με προσέγγιζε με συγγνώμες και παρακάλια, ήταν γλυκός, υπομονετικός και μόλις κέρδιζε την εμπιστοσύνη μου και με έκανε να του ανοιχτώ, αντιδρούσε και προσπαθούσε να με πείσει ότι ήμουν υπερβολική και ότι έτρεχα χιλιόμετρα μπροστά από εκείνον.

Έπρεπε να το είχα καταλάβει τότε μετά το πρώτο μας ραντεβού όταν με φίλησε έξω από την είσοδο του σπιτιού μου. Λίγο αφού επέστρεψε σπίτι του, μου έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε: «Δεν το περίμενα να με φιλήσεις. Δεν ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο».

Του απάντησα: «Απ’ ότι θυμάμαι εσύ με φίλησες». Δεν απάντησε.

Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχε γίνει, μήπως τον είχα φιλήσει εγώ, μήπως ήμουν παραπάνω επιθετική απ’ ότι έπρεπε, μήπως τον έπνιγα, μήπως είχα κάνει κάτι και το είχε παρερμηνεύσει;

Με πήρε ο ύπνος τα ξημερώματα και όταν ξύπνησα βρήκα 10 περίπου μηνύματά του. Αφού δεν απάντησα ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο, έστειλε αλλά 8 ζητώντας συγγνώμη.

Έπρεπε να το είχα καταλάβει τότε όταν περάσαμε όλη τη μέρα μαζί και μου είπε ότι ήθελε περισσότερο χρόνο μαζί μου. Είχαμε κάνει μία υπέροχη συζήτηση εκείνη την ημέρα σε μία όμορφη καφετέρια, πήγαμε για ψώνια, φάγαμε έξω και μετά γυρίσαμε σπίτι και με βοήθησε να στολίσω τη βεράντα λόγω εορτών. Ήταν διασκεδαστικό και ένιωσα πως αυτό που ζούσαμε ήταν ξεχωριστό, μοναδικό, το φυσιολογικό. Ήμουν χαρούμενη όταν ήμουν κοντά του. Μόλις επέστρεψε σπίτι του, μου έστειλε ένα πολύ όμορφο μήνυμα και εγώ σκέφτηκα να του στείλω μία ημίγυμνη φωτογραφία μου φορώντας μόνο το σκουφάκι του Άη Βασίλη γράφοντας στη λεζάντα: «Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά». Μου απάντησε ένα σκέτο: «Σε έχω ξαναδεί γυμνή. Περιττή η φωτογραφία που έστειλες».

Αρκετά. Είχα βαρεθεί να με απογειώνει και μετά να με προσγειώνει έτσι απότομα. Ένιωθα τελείως ηλίθια που το είχα αφήσει να φτάσει τόσο μακριά.

Στην αρχή όταν του είπα να χωρίσουμε (οριστικά αυτή τη φορά) δεν με πίστεψε. Την επόμενη μέρα μου ζήτησε να ξαναβρεθούμε, αλλά δεν χρειαζόταν. Άρχισε να με ικετεύει λέγοντας ότι λυπάται, ότι δέχεται να έχουμε αποκλειστική σχέση και ότι είναι έτοιμος γενικά. Του απάντησα ότι δεν θέλαμε τα ίδια πράγματα στη ζωή μας και ότι η συμπεριφορά του με έκανε να νιώθω άσχημα.

Όταν επέστρεψα είχα πάνω από 40 μηνύματα από εκείνον. 40 μηνύματα! Έφτασε σε σημείο να με κατηγορήσει ότι ήμουν διαταραγμένη, ότι η κόρη μου χρειαζόταν ψυχολόγο (έκανα το λάθος να του εμπιστευτώ ένα θεματάκι που είχε) και ότι θα έπαιρνε ρεπό την επόμενη μέρα για να έρθει να με δει και να μιλήσουμε.

Ήμουν απολύτως ξεκάθαρη απέναντί του και του είπα ότι δεν ήθελα να τον δω ή να μιλήσω μαζί του και ότι έπρεπε να σταματήσει να μου στέλνει μηνύματα.

Δεν το έκανε.

Τις επόμενες τρεις μέρες συνέχισε να στέλνει μηνύματα λέγοντας ότι θέλει να είναι μαζί μου, ότι εξακολουθεί να με αγαπά παρόλο που είχα σοβαρά προβλήματα (!) και εγώ από τη μεριά μου εξακολουθούσα να τον αγνοώ ελπίζοντας ότι θα σταματήσει.

Ήμουν έτοιμη να καλέσω την αστυνομία όταν για καλή μου τύχη ένας φίλος μου παρενέβη και ανέλαβε δράση. Του έστειλε μήνυμα και του είπε να μην τολμήσει να με ξαναενοχλήσει αλλιώς θα έχουμε άλλα. Ευτυχώς φοβήθηκε και σταμάτησε. Νόμιζα ότι θα με άφηνε επιτέλους ήσυχη αλλά δεν το έκανε.

Είχε να με ενοχλήσει αρκετές μέρες μέχρι που ένα απόγευμα με πήρε ο ύπνος στον καναπέ ενώ τα παιδιά μου παρακολουθούσαν μία παιδική ταινία στην τηλεόραση. Είχε απίστευτη κακοκαιρία έξω και εγώ δεν ήμουν στα καλύτερά μου λόγω μιας λοίμωξης του αναπνευστικού που με ταλαιπωρούσε. Μετά από αρκετή ώρα ξύπνησα και πήγα να κάνω ένα μπάνιο για να συνέλθω. Σε κάποια φάση μπήκε η κόρη μου στο μπάνιο και μου είπε ότι ένας άντρας στεκόταν έξω από το σπίτι μας μέσα στη βροχή κάτω από το μπαλκόνι και κοιτούσε προς τη μεριά μας επίμονα. Τη ρώτησα ποιος ήταν αλλά δεν ήξερε να μου πει – τα παιδιά μου δεν τον είχαν συναντήσει ποτέ ούτε είχαν δει φωτογραφία του αλλά εγώ μέσα μου ήξερα καλά ότι ήταν εκείνος. Κοίταξα από κάτω και είδα ότι όντως ήταν εκείνος.

Δεν ήθελα να κάνω σκηνή στη γειτονιά. Του είπα να σηκωθεί να φύγει αμέσως, αλλιώς θα καλούσα την αστυνομία και εκείνος μου απάντησε ότι θα φύγει όποτε ήθελε εκείνος. Στο τέλος έφυγε.

Αυτό που προσπαθούσε τόσο καιρό να πετύχει ήταν να μου κάνει πλύση εγκεφάλου ώστε να μπορεί να με ελέγχει μέχρι που θα έφτανα σε σημείο να αμφισβητώ τον εαυτό μου. Δυστυχώς μία εποχή πέτυχε αυτό που ήθελε. Παρόλο που αναγνωρίζω τα προβλήματά του και ξέρω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με εκείνον, για πολύ καιρό εξακολουθούσα να πιστεύω ότι έφταιγα εγώ.

Από εκείνο το βράδυ ούτε τον ξαναείδα ούτε με ξαναενόχλησε ποτέ. Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα ήταν ότι δεν πρέπει να αγνοώ το ένστικτό μου όταν μου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Πηγή: scarymommy.com