Έμεινα χήρα με δύο μικρά παιδιά και η κολλητή μου δεν μας κάλεσε για γιορτές

Πριν από 10 μήνες έχασα το σύζυγό μου σε τροχαίο και στα 42 μου έμεινα ξαφνικά μόνη με δύο μικρά παιδιά που ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να διαχειριστούν το γεγονός ότι ο μπαμπάς τους δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Το χειρότερο είναι ότι προσπαθώ να αφήσω στην άκρη τον πόνο και το πένθος μου για να σταθώ στα παιδιά μου αλλά ό, τι και αν κάνω δεν τα έχω καταφέρει. Μου λείπει τόσο πολύ.

Η μοναξιά είναι συντριπτική, ειδικά τώρα που βρισκόμαστε σε γιορτινή περίοδο. Είναι τα πρώτα μας Χριστούγεννα μακριά του…

Η κολλητή μου ήταν βράχος όλο αυτό το διάστημα. Με βοήθησε να βρω καινούργιο σπίτι, να μετακομίσω, να βολέψω τα πράγματα. Μου συμπαραστάθηκε όσο κανένας άλλος. Η στήριξη και η βοήθειά της είναι ό, τι πολυτιμότερο μπορούσε να μου προσφέρει.

Προχθές με είχε πάρει τηλέφωνο και πάνω στην κουβέντα καθώς συζητάγαμε για τις γιορτές που έρχονται και τέτοια μου είπε ότι κάλεσε στο σπίτι της ανήμερα των Χριστουγέννων δύο φιλικά τους ζευγάρια που έχουν και παιδιά για να περάσουν μαζί τις γιορτές. Μου είπε συγκεκριμένα ότι τα ζευγάρια αυτά μένουν στην ίδια πολυκατοικία άρα δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τις μετακινήσεις και ότι τα παιδιά της που τόσο καιρό είναι κλεισμένα μέσα ανυπομονούν να παίξουν με άλλα παιδάκια και να περάσουν καλά.

Στενοχωρήθηκα πολύ γιατί εμένα που είμαι και μόνη μου με δύο παιδιά και ξέρει πόσο δύσκολα περνάμε δεν μπήκε στον κόπο να με καλέσει. Την άκουγα να μου λέει ενθουσιασμένη για τις ετοιμασίες, τι θα κάνουν, πως θα περάσουν, ακόμα και τις συνταγές που σκοπεύει να μαγειρέψει και το πώς θα διακοσμήσει το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και αναρωτιόμουν. Εμένα γιατί με ξέχασε;

Συγγενείς δεν έχω, ούτε φίλους καλούς. Αυτή είναι η μοναδική μου φίλη, είναι η κολλητή μου, το άτομο, το οποίο με έχει στηρίξει τόσο καιρό και με έχει βοηθήσει. Αν μη τι άλλο, περίμενα τώρα που είναι γιορτές έστω και τυπικά να με καλούσε ασχέτως αν εγώ δεχόμουν ή όχι αλλά πολύ φοβάμαι πως δεν επιθυμεί την παρουσία μας στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι από φόβο μην τους μαυρίσω την ψυχή λες και είμαι από αυτές τις χήρες που κλαίνε το μακαρίτη όπου βρεθούν και όπου σταθούν και χαλάνε την ψυχολογία των άλλων. Δεν θέλω να την επιβαρύνω. Κατανοώ ότι είμαστε τρία άτομα ακόμα. Είχα σκοπό αν μας καλούσε να ετοίμαζα και εγώ πράγματα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και να τη βοηθήσω με τα μαζέματα και με το πλύσιμο των πιάτων πριν φύγω. Εξάλλου τόσα χρόνια με ξέρει. Έχουμε φάει άπειρες φορές στο σπίτι της και στο σπίτι το δικό μου. Ξέρει ότι πάντα βοηθάω για να μην της πέσουν όλα πάνω της. 

Με έχει ενοχλήσει η συμπεριφορά της, αλλά φοβάμαι πως αν αναφέρω κάτι μπορεί να διακινδυνεύσω να χάσω τη φιλία της πράγμα που δεν το θέλω. Να της το πω ή είναι ντροπή;

Σέβη