Έκοψα με τον πατέρα μου επειδή μου έλεγε συνεχώς ότι είμαι χοντρή

Ο πατέρας μου έχει μία ασθένεια εξαιτίας της οποίας κάποια μέρα μπορεί να χρειαστεί μεταμόσχευση. Tο συζητούσαμε ένα απόγευμα και του είπα ότι αν φτάναμε σε εκείνο το σημείο πολύ ευχαρίστως να γίνω εγώ η δότρια, γιατί πατέρας μου είναι. Δεν ήθελα να πάθει κάτι και αφού μπορούσα κιόλας με τον βοηθήσω…

«Έτσι που τρως σύντομα θα γίνεις σαν τον τάδε (ανέφερε ένα συγγενή μας) οπότε σιγά που θα σε αφήσουν. Σύντομα δεν θα μπορείς να περπατήσεις πόσο μάλλον να γίνεις δότρια». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μου έδωσε μία τέτοια απάντηση. Αντί να εκτιμήσει την προσφορά μου και να πει έστω ένα ευχαριστώ, προτίμησε να με συγκρίνει με ένα συγγενή μας που όπως και εγώ ήταν αρκετά ευτραφής.

Δεν θα σας πω το όνομα του συγγενή μου γιατί δεν έχει νόημα. Δεν θα κάνω αυτό που κάνει συνέχεια ο πατέρας μου. Δεν θα διαιωνίσω τη δυσφορία του και την απέχθειά του για τους χοντρούς. Κανείς μας δεν έχει λόγο να ντρέπεται, ο πατέρας μου όμως έχει.

Δεν δίστασε να με κοροϊδέψει για τα κιλά μου ακόμα και όταν γέννησα. Έφερα το παιδί όταν ήταν 9 μηνών για να δει τον παππού του και εκείνος άλλη δουλειά δεν έκανε από το να πετά σπόντες και ανάρμοστα σχόλια για κάθε χοντρό άνθρωπο στην οικογένεια. Αφού κάποια στιγμή γύρισε και είπε στο παιδί «Να τρως όλο σου το φαγητό αλλά όχι παραπάνω για να μη γίνεις σαν τη μάνα σου». Δεν καταλάβαινε τι έκανε. Δεν καταλάβαινε πόσο κακό, πόσο άσχημο ήταν αυτό που έκανε.

Ο Θεός μου έδωσε απεριόριστη υπομονή και σεβασμό στους άλλους, όπως και να είναι, όποιοι και αν είναι. Δεν έχω μάθει να αντιδρώ ούτε να βάζω στη θέση τους τους άλλους πράγμα που σημαίνει ότι καθόμουν παθητικά και άκουγα όσα έλεγε. Δεν άκουγα τίποτε άλλο παρά κατηγορίες και ειρωνεία, αλλιώς έτσι και τολμούσα να αντιδράσω η κατάληξη δεν θα ήταν καλή.

Μετά από ένα άσχημο διαζύγιο, απίστευτες δίαιτες, προβλήματα με τον αλκοολισμό και την απόλυτη απαξίωση του εαυτού μου, ευτυχώς συνήλθα και μπόρεσα να σταθώ όρθια και να πω: Όχι πια. Τελείωσα με αυτόν τον άντρα. Δεν ήθελα καμία σχέση μαζί του. Αυτός έφταιγε για όλα μου τα προβλήματα. Μίλησα με την ξαδέρφη μου που ήταν επίσης πάντα παχιά σαν εμένα και συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ζημιά της είχε κάνει ο ρατσισμός που ενδόμυχα οι περισσότεροι έχουμε μέσα μας για ανθρώπους με παραπανίσια κιλά. Όσο μου μιλούσε ήταν σαν να άκουγα τον εαυτό μου να μιλάει. Όλοι εκείνοι οι φόβοι και το άγχος «μην ανεβάσω καμία φωτογραφία γιατί θα τη δουν και θα σχολιάσουν το βάρος μου», όλος ο πόνος, όλα τα δάκρυα, όλες οι προσβολές και τα αστεία. Την είχαν κάνει όπως είχαν κάνει και εμένα, να ντρέπεται γι’ αυτό που είναι. Μας είχαν κάνει να ντρεπόμαστε για κάθε μπουκιά που βάζαμε στο στόμα μας.

Όσο την άκουγα να μιλάει θυμήθηκα τότε που ήμουν παιδί και τον άκουγα να αποκαλεί τους ανθρώπους που αγαπούσα γουρούνια και χοντρούς, άρρωστους και βόδια… Να λέει ότι πρέπει να σταματήσουν να τρώνε πριν εκραγούν ή να πεθάνουν… Να τους κατηγορεί με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο.

Η κατάθλιψη μου χτύπησε την πόρτα όταν πήγαινα ακόμα λύκειο και εκδηλώθηκε με πολύ άσχημους τρόπους. Δεν είναι τυχαίο ότι η κατάθλιψή μου συνδεόταν άμεσα με τις διατροφικές διαταραχές. Στα 70 κιλά είχα πειστεί ότι ήμουν χοντρή και ότι έπρεπε να χάσω άμεσα βάρος για να με αποδεχτούν όχι μόνο οι γύρω μου, αλλά και ο ίδιος μου ο πατέρας που μισούσε τους χοντρούς. Δεν είχα περιφέρεια ούτε κοιλιά ιδιαίτερα (μετά τις γέννες πάχυνα πολύ) κι όμως είχα πάθει εμμονή. Έτρωγα και έτρεχα στη λεκάνη της τουαλέτας για να τα βγάλω. Ήμουν 16 χρονών και ζούσα με το φόβο της κακής κριτικής. Έπρεπε να αποδείξω ότι είχα μέσα μου τη δύναμη να χάσω τα λίγα περιττά κιλά που είχα. Έπρεπε να αποδείξω την αξία μου και για να είμαι άξια έπρεπε να είμαι αδύνατη.

Αποφάσισα να βάλω ένα Χ και να διαγράψω τα πάντα. Δεν μπορούσα να πάρω στο λαιμό μου τα παιδιά μου. Πιο πολύ από την κόρη μου, ήθελα να προφυλάξω τους γιους μου. Τα σχόλια του πατέρα μου ήταν το λιγότερο βιτριολικά και ήξερα πως αν συνέχιζα να τους φέρνω σε επαφή τότε τα αγόρια μου μεγαλώνοντας θα αδυνατούσαν να δουν την ομορφιά σε οποιαδήποτε γυναίκα αν είχε λίγα παραπάνω κιλά. Όταν το σώμα μιας γυναίκας φτάνει σε ένα συγκεκριμένο βάρος, χάνεται κάθε σεξουαλική έλξη. Γίνεται όχι μόνο απωθητική, αλλά τεμπέλα και αμελής. Αφήνεται και δεν προσπαθεί. Αν είναι παντρεμένη ακόμα χειρότερα γιατί όλα τα υφίσταται ο σύζυγός της.

Ο πατέρας μου είχε καλά γονίδια και ήταν πάντα πολύ αδύνατος όσο κι αν έτρωγε, σε αντίθεση με τη μητέρα μου και την ευρύτερη οικογένειά της που πάντα ήταν παχουλοί. Πάντα σιχαινόμουν τον τρόπο που ο πατέρας μου φερόταν στη μητέρα μου, σε εμένα και σε όλο της το σόι. Πάντα σιχαινόμουν τον πατέρα μου που μιλούσε με αυτό τον τρόπο στη μητέρα μου μόνο και μόνο επειδή δεν είχε το επιθυμητό βάρος. Πάντα σιχαινόμουν το γεγονός ότι κληρονόμησα γονίδια κυρίως από την πλευρά της μητέρας μου και προβλήματα υγείας, όπως ο θυρεοειδής, ο οποίος ευθύνεται κατά πολύ για τη σημερινή μου σωματική διάπλαση. Δεν έχω άλλη επιλογή. Ή θα αποδεχτώ αυτό που είμαι ή θα παλεύω μία ζωή να κατέβω 2-3 νούμερα στα ρούχα.

Δεν είναι όμως μόνο ο θυρεοειδής. Αγαπώ πολύ το φαγητό. Πρόσφατα όταν η μητέρα μου με επισκέφτηκε σπίτι για να δει τα παιδιά φτιάξαμε μαζί το αγαπημένο μας γλυκό. Καρυδόπιτα, που ‘χα να φάω πολλά χρόνια. Χαρήκαμε πάρα πολύ όχι μόνο το γλυκό αλλά και τη διαδικασία. Παίξαμε με το αλεύρι, λερωθήκαμε, γελάσαμε. Ένιωσα τη μητέρα μου πιο κοντά από ποτέ. Χαλάλι οι θερμίδες, αν είναι να περνάω τόσο όμορφα κάθε μέρα και να βλέπω τη μητέρα μου. Το φαγητό φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται γι’ αυτό.

Ο πατέρας μου είχε την κακή συνήθεια να με ντροπιάζει για κάθε τι που έκανα, ακόμα κι αν με έβλεπε να τρώω λίγο παραπάνω από το κανονικό. Είχε τον τρόπο του να με στέλνει στην κόλαση και να με γυρίζει πίσω. Συχνά οι άνθρωποι λένε ότι το αίμα νερό δεν γίνεται και ότι θα πρέπει να αρχίσω και πάλι να του μιλάω (έχω κόψει επαφές μαζί του εδώ και χρόνια). Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα. Αν αποκτήσω πάλι επαφές με αυτόν τον άνθρωπο, υπάρχουν δύο τινά: Ή θα συνεχίσει το ίδιο βιολί και εγώ θα τον αγνοώ όπως προσπαθούσα να κάνω όλα αυτά τα χρόνια καταστρέφοντας την ψυχολογία μου ή θα κάνω επιτέλους την επανάστασή μου και θα τον βάλω στη θέση του ασχέτως αν με ακούσει ή όχι.

Τα σχόλια του δείχνουν μία στάση απέναντι στους χοντρούς ανθρώπους άκρως αρνητική. Τους βλέπει ως συνάρτηση της εμφάνισής τους και όχι ως άθροισμα χαρακτήρα και προσωπικότητας. Είναι στενόμυαλος και τοξικός και με τη στάση του αυτή δείχνει μίσος όχι μόνο απέναντι στους χοντρούς ανθρώπους αλλά και σε όλους τους ανθρώπους γενικά. Αδυνατεί να δει τι κρύβεται πίσω από τα κιλά του καθενός. Αδυνατεί να δει τον πόνο των άλλων ή μάλλον τον απορρίπτει κάτι που είναι χειρότερο.

Προσπάθησε να με κάνει σαν εκείνον αλλά δεν τα κατάφερε και ούτε θα τα καταφέρει ποτέ. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν με κοροϊδεύει ή με κατηγορεί για τα κιλά μου σε τρίτους. Δεν θα εκπλαγώ ο, τι και να τον ακούσω να λέει. Δεν θέλω να ζήσω άλλο με αυτή την αβεβαιότητα. Δεν θα ζήσω με αυτό το άγχος, το φόβο, το άρρωστο εκείνο συναίσθημα που κάνει το στομάχι μου να σφίγγεται. Ξέρω ότι δεν είμαι μόνο εγώ. Εκατομμύρια γυναίκες είναι αναγκασμένες να ανέχονται τοξικούς ανθρώπους στην οικογένειά τους.

Δεν συμφωνώ με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που αγαπώ και δεν θέλω τα παιδιά μου να τον ακούν να συμπεριφέρεται έτσι σε εκείνους. Έκανα μία επιλογή. Να βγάλω από τη ζωή μου τέτοιους ανθρώπους ακόμα και αν είναι ο ίδιος μου ο πατέρας και δεν το μετανιώνω…

Πηγή: scarymommy.com