Έκανα έκτρωση μόνη μου με μία μεταλλική κρεμάστρα, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή

Θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή, που συνειδητοποίησα ότι ήμουν έγκυος. Καθόμασταν με την κολλητή μου στην βεράντα της και συζητάγαμε για διάφορα. Κάποια στιγμή, μου παραπονέθηκε ότι πονούσε η κοιλιά της και περίμενε σε λίγες μέρες να αδιαθετήσει. Κάπου εκεί, μου ήρθε η φλασιά. Εγώ πότε ήταν να αδιαθετήσω; Πάντα ήμουν ρολόι. Κάθε 28 μέρες τζάστ. Ξεκίνησα να μετράω. Έπρεπε να είχα αδιαθετήσει πριν από 6 εβδομάδες.

Το στομάχι μου σφίχτηκε τόσο, που μου ανέβηκε στο στόμα.

Δεν τολμούσα καν να ξεστομίσω αυτό, που ήξερα ότι ήταν αλήθεια. Είχα μεγαλώσει σε μία πολύ θρησκευόμενη οικογένεια. Και παρόλο, που εγώ η ίδια δεν ήμουν και η πιο θρήσκα, ακόμα θεωρούσα μερικά πράγματα ιερά. Η ίδια η ζωή ήταν ιερή, πολύτιμη, σημαντική, και όμορφη.

Αλλά….

Ήμουν 23 χρονών. Μόλις είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο. Είχα σκοπό να ξεκινήσω μεταπτυχιακό. Μπορούσα να πάω σε όποιο πανεπιστήμιο ήθελα με τέτοιους βαθμούς, που είχα και δεν σκόπευα να το καθυστερήσω. Ένα παιδί αποτελούσε εμπόδιο τη δεδομένη στιγμή. Ζούσα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ την οικογένειά μου – την οικογένεια, που μόλις μάθαινε την αλήθεια θα με έβαζε κάτω και θα με πάντρευε με το ζόρι.

Ειδικά αν μάθαιναν ότι ούτε εγώ ήμουν σίγουρη ποιος ήταν ο πατέρας; Εκεί να δεις χαρά. Υπήρχαν δύο υποψήφιοι και δεν είχα καμία όρεξη να το παίξω κορώνα γράμματα. Θα ήταν άδικο για όλους και πιο πολύ για το μωρό.

Ήξερα από την αρχή τί έπρεπε να κάνω. Ήξερα, όμως, και ότι ήταν λάθος. Ήξερα ότι δεν ήθελα να καταστρέψω όλη μου τη ζωή για ένα λάθος, που μπορεί να συμβεί στον καθένα, ούτε σκόπευα να βουτηχτώ από τώρα στη δυστυχία. Όχι, ευχαριστώ πολύ.

Έτσι, έκανα έκτρωση. Την προκάλεσα μόνη μου με μία μεταλλική κρεμάστρα.

Ο πόνος ήταν βασανιστικός. Και ο σωματικός και ο πόνος στην ψυχή μου. Με πιάσανε κράμπες σαν αυτές της περιόδου, αλλά ακόμα πιο δυνατές. Μπήκα στο μπάνιο γυμνή και το αίμα έτρεχε, άλλοτε πιο καθαρό, άλλοτε σαν θρόμβος. Έριξα νερό πάνω μου και το αίμα, που έτρεχε στη μπανιέρα μαζί με το νερό ήρθε να με κάνει να συνειδητοποιήσω τί είχε συμβεί, τί είχα κάνει.

Οι ενοχές με κατέκλυσαν. Ακόμη με κατακλύζουν κι ας έχω κάνει άλλα δυο παιδιά από τότε. Πέρασε ο καιρός, αλλά η θύμησή του με στοιχειώνει ακόμα. Δεν το κράτησα στη ζωή να είναι τώρα εδώ να παίζει με τα αδέρφια του και να πηγαίνει σχολείο. Δεν το κράτησα στη ζωή να το βλέπω να μεγαλώνει και να προκόβει. Ακόμα με πονάει και πάντα θα με πονάει.

Ξέρω ότι ήταν το σωστό. Ξέρω ότι δεν θα είχα καταφέρει όσα έχω καταφέρει, αν το είχα κρατήσει. Δεν θα γνώριζα τον άντρα μου και θα είχα αντιμετωπίσει απίστευτες δυσκολίες σε μια αρκετά νεαρή ηλικία. Θα ζήλευα τις γυναίκες, που είχαν τα κότσια να κάνουν εκείνο το βήμα, που εγώ φοβόμουν να κάνω. Επίσης, ίσως να μην είχα κάνει άλλα παιδιά (τα παιδιά μου, που λατρεύω και με κάνουν ευτυχισμένη με τα χαριτωμένα φατσουλάκια τους, τις αγκαλιές τους και τις χαριτωμενιές τους).

Πάντα πίστευα ότι, αν γεννούσα, θα ήταν αγοράκι. Του είχα βρει και όνομα. Ένα όνομα για κάτι, που αγαπώ. Ένα όνομα για την τιμωρία μου. Δεν μπορώ πλέον να κάνω άλλο παιδί, λόγω επιπλοκών στην τελευταία μου γέννα. Ίσως και να είναι η τιμωρία μου για αυτό, που έκανα. Θα μπορούσα να είχα άλλο ένα παιδί. Ένα παιδί, που όταν εμφανίστηκε το απαρνήθηκα. Και τώρα, που θέλω περισσότερα, δεν μπορώ να κάνω.

Αυτές οι ενοχές υπάρχουν ίσως και λόγω των θρησκευτικών μου καταβολών. Η καρδιά μου, όμως, λέει ότι ο Θεός δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Η λογική μου, πάλι, λέει ότι ίσως και να το κάνει.

Ξέρω ότι έκανα τη σωστή επιλογή. Δεν το είπα ποτέ σε κανέναν. Τα έκανα όλα μόνη μου και ευτυχώς, που δεν προκάλεσα κανένα μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μου. Μετά το πανεπιστήμιο βρήκα αμέσως μια πολύ καλή δουλειά λόγω των άριστων βαθμών μου, γνωρίστηκα με το σύζυγό μου και κάναμε 2 υπέροχα παιδιά. Αποφεύγω να σκέφτομαι τί θα μπορούσε να είχε συμβεί σε περίπτωση, που η απόφασή μου ήταν διαφορετική. Έκανα την καλύτερη επιλογή, που θα μπορούσα να κάνω με τα μέσα, που είχα.

Και το έκανα. Έκανα έκτρωση και μάλιστα μόνη μου. Μπορώ πια να πω ανοιχτά τη λέξη, αλλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Η αγκαλιά μου είναι άδεια.

Πηγή: scarymommy.com