Είπα στην έφηβη κόρη μου να πάει να γ@μηθεί και τώρα νιώθω ενοχές που της μίλησα έτσι

Θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι. Eίπα στην έφηβη κόρη μου να πάει να γ@μηθεί. Δεν είμαι περήφανη γι’ αυτό που έκανα, αλλά θα είμαι ειλικρινής απέναντί σας και θα σας εξηγήσω γιατί το έκανα.

Δεν είμαι άνθρωπος που μιλάει άσχημα. Αυτή τη φράση άντε να την έχω πει στη ζωή μου δύο ή τρεις φορές. Δεν μου αρέσει να βρίζω, να καταριέμαι και γενικά να μιλάω άσχημα μπροστά στα παιδιά μου. Κάποιες φορές μπορεί και να το έκανα, αλλά δεν είναι του στυλ μου.

Το έκανα γιατί υπήρξαν στιγμές που η τρίτη και μικρότερη κόρη μου που είναι σήμερα 18 χρονών με έβγαλε εκτός εαυτού με τις παράλογες απαιτήσεις της και την επιθετική συμπεριφορά της. Και οι δύο φορές που τσακωθήκαμε άσχημα ήταν αργά το βράδυ. Την τελευταία φορά που έγινε ήταν 15 χρονών και ήταν Παρασκευή, 10 το βράδυ για την ακρίβεια. Ο άντρας μου δεν έχει γυρίσει ακόμα από τη δουλειά. Νύσταζα αρκετά, αλλά προτίμησα να κάτσω λίγο στον καναπέ και να χαλαρώσω βλέποντας τηλεόραση. Πέτυχα μία ταινία που δεν είχα δει ποτέ οπότε σκέφτηκα «Ας ρίξω μία ματιά μέχρι να γυρίσει ο άντρας μου».

Τότε άκουσα την κόρη μου να κατεβαίνει τις σκάλες. Μου ζήτησε ή μάλλον απαίτησε να την αφήσω να περάσει τη νύχτα στο σπίτι του φίλου της. Τα είχε κανονίσει όλα. Οι γονείς του φίλου της, που δεν είχα γνωρίσει ποτέ έλειπαν και σε 15 λεπτά θα ερχόταν να την πάρει. Είχε ετοιμάσει και την τσάντα της και το μόνο που περίμενε από μένα ήταν ένα «ναι».

«Όχι», της είπα. Δεν θα έφευγε από το σπίτι 10 η ώρα τη νύχτα με κάποιον που δεν ήξερα και που οι δικοί του δεν ήταν σπίτι. Αντέδρασε υψώνοντας τη φωνή της, φοβερίζοντάς με και επιχειρηματολογώντας με επιχειρήματα που δεν «έστεκαν» αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να με πείσει όσο και αν προσπαθούσε.

Η κόρη μου δεν είχε μάθει το «όχι» στη ζωή της. Είχε μάθει το «ίσως αργότερα», αλλά όχι το «όχι». Μεταμορφώθηκε σε ένα πεινασμένο σκυλί που έστεκε πάνω από ένα κομμάτι κρέατος. Ήταν έτοιμη να με πολεμήσει με όποιο μέσο είχε. Αυτό το «όχι» δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι.

Συνέχιζε να ζητάει εξηγήσεις και απαντήσεις και δεν μπορούσε να αντιληφθεί πόσο παράλογη ήταν. Συνέχισε να επιμένει και να λέει τα δικά της φωνάζοντας και έχοντας σηκώσει όλη τη γειτονιά στο πόδι. Εν τω μεταξύ ο νεαρός είχε φτάσει, αλλά δεν τολμούσε να πλησιάσει στην πόρτα.

Στο τέλος δεν άντεξα. Δεν μπορούσα να τη σταματήσω με τίποτα. Ο, τι και αν της έλεγα εκείνη είχε κολλήσει στα δικά της. Εάν ήμουν πιο ψύχραιμη και όχι τόσο κουρασμένη ίσως και να το είχα χειριστεί καλύτερα ή τουλάχιστον διαφορετικά αλλά έτσι όπως ήταν η κατάσταση δεν μπορούσα παρά να αμυνθώ. Ήθελα μόνο να ξεφύγω και να αποφύγω την οργή της. Ήθελα να με αφήσει ήσυχη και να πάει στο δωμάτιό της. Δεν άντεξα και της το είπα: «Άντε και γ@μήσου. Δεν θα πας πουθενά». Με κοίταξε αποσβολωμένη και πήγε στο δωμάτιο της χωρίς να πει κουβέντα.

Το πρωί αφού ηρεμήσαμε, κάτσαμε να το συζητήσουμε. Της ζήτησα συγγνώμη που της μίλησα έτσι. Της είπα ότι δεν ήθελα να χάσω την ψυχραιμία μου και ότι έπρεπε να της είχα μιλήσει καλύτερα. Στη συνέχεια προσπάθησα να της εξηγήσω τι συνέβαινε μέσα μου την ώρα που τσακωνόμασταν. Της είπα ότι δεν βοηθούσε καμία από τις δυο μας να με προσεγγίζει με αυτό τον τρόπο. Της είπα τέλος ότι θα προσπαθήσω να βρω άλλο τρόπο να την αντιμετωπίσω όταν τσακωνόμαστε (έναν τρόπο που δεν θα είχε καμία σχέση με τη δική μου μάνα που το άντε γ@μήσου το είχε κάνει ψωμοτύρι).

Για καλή μου τύχη με άκουσε. Κάτι καλό βγήκε από αυτή την ιστορία. Δεν είχε καταλάβει πως το βίωνα εγώ όταν μου ύψωνε τον τόνο της φωνής της και με πλησίαζε απειλητικά χωρίς να με αφήνει να πάρω ανάσα.

Την άκουσα και εγώ από τη μεριά μου και της είπα ότι την καταλαβαίνω που θέλει να είναι με το φίλο και τις παρέες της και ξέρω πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτήν. Ξέρει ότι την αγαπώ, αλλά ξέρει επίσης ότι κάποιες φορές πρέπει να μπαίνουν όρια.

Σημασία έχει ότι καταλάβαμε και οι δύο ότι πρέπει να δουλέψουμε με τους εαυτούς μας και με τη σχέση μας για να βελτιωθούμε. Της υποσχέθηκα ότι από δω και πέρα θα είμαι πιο προσεκτική και όταν το παρακάνει θα προσπαθώ να μη χάνω την ψυχραιμία μου.

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε. Συγχώρεσα τον εαυτό μου και ελπίζω ότι με συγχώρεσε και εκείνη. Ακόμα και οι καλές μητέρες ξεφεύγουν κάποιες φορές και λένε πράγματα που δεν θέλουν.

Πηγή: scarymommy.com