Εγώ σε αγάπησα και εσύ με πούλησες

Ναι, εγώ σ’ αγάπησα και εσύ με πούλησες. Ήξερες. Ήξερες, πόσο ερωτευμένη ήμουν και πάτησες πάνω σε αυτό. Εκμετάλλευση. Έγινες ο ίδιος με όλους. Έγινες από εκείνους, που δεν σέβονται και δεν εκτιμούν τα συναισθήματα της γυναίκας, που έχουν πλάι τους παρά μόνο, όταν πρόκειται για το συμφέρον τους.

Σε διεκδίκησα όσο δεν πάει. Έριξα τα μούτρα μου τόσο για σένα, για να σε έχω κοντά μου, ποια; Εγώ, που όλους τους έφτυνα σαν τα γραμματόσημα και τους έκανα να τρέχουν πίσω μου κλαίγοντας. Εσύ, όμως δεν ήσουν απ’ αυτούς. Ήσουν εσύ, που μ’ έφτυνες, πράγμα, που με έκανε να κολλάω περισσότερο. Θυμήθηκα βλέπεις να ερωτευτώ πρώτη φορά στη ζωή μου στα 35 μου και δυστυχώς, εσένα. Ο σοφός λαός λέει, ότι, όσο μεγαλύτερος το παθαίνεις, τόσο χειρότερα το βιώνεις. Μα, πόσο αλήθεια είναι. Δεν πίστευα στον έρωτα μέχρι που μπήκες στη ζωή μου ξαφνικά. Ήταν ανέλπιστη η ευτυχία μου. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, ούτε που το κατάλαβα.

Ήσουν 5 χρόνια μικρότερος, δεν έπρεπε να έχω απαιτήσεις. Ήσουν μόνο ένα παιδί, που κατάφερε όμως να με ολοκληρώσει. Βρήκα σε σένα όλα, όσα μου έλειπαν. Έδωσες νόημα στη ζωή μου, έστω και άθελά σου. Ήσουν, όμως, και εγωπαθέστατος. Όλοι το έβλεπαν, ακόμα κι εγώ. Αλλά έβλεπα, δεν κοίταζα. Ήξερα, αλλά προσπερνούσα. Η συμπεριφορά σου το έδειχνε, ήξερα κατά βάθος, ότι αγάπη από τη μεριά σου δεν υπήρχε, αλλά έκανα τα στραβά μάτια. Σε ήθελα κοντά μου με όποιο κόστος. Τί κατάντια.

Ήξερα, ότι υπήρχα, για να περνάς καλά. Μέχρι εκεί. Οτιδήποτε παραπάνω ήταν απαγορευμένο. Δεν ήθελες δεσμεύσεις και το είχες ξεκαθαρίσει. Αλλά και πάλι δεν με ένοιαζε. Μου αρκούσε να μου τηλεφωνείς κάθε μέρα, να ξέρω πως με σκέφτεσαι, να μου στέλνεις κάθε πρωί καλημέρα και κάθε βράδυ καληνύχτα. Μου αρκούσε να σε βλέπω, έστω και μια φορά την εβδομάδα, να με φιλάς, να με αγκαλιάζεις και να ξέρω, ότι όλα μεταξύ μας είναι καλά.

Αρρώσταινες; Έτρεχα να σου φέρω τσάι στη δουλειά σου. Όταν ερχόσουν σπίτι μου, βλέπαμε μαζί αγώνες και δεν με ένοιαζε που έχανα την αγαπημένη μου σειρά. Στο σεξ, όποια φαντασίωση κι αν είχες, την πραγματοποιούσα, όσο κόντρα κι αν ήταν στα θέλω και τα πιστεύω μου. Ό, τι μπορούσα, για να σε ευχαριστήσω.

Ποτέ δεν φαντάστηκα, ότι η ιστορία μας θα κρατούσε τόσο. Ήμασταν μαζί 5 μήνες στην αρχή μόνο, αλλά για χάρη σου έβαλα στην άκρη τα πάντα. Ήσουν η πρώτη και η τελευταία προτεραιότητά μου. Έλεγα ψέματα σε όλους για χάρη σου, έλεγα ψέματα σε εμένα την ίδια. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι και συνειδητοποίησα, ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις δικός μου, έκανα την καρδιά μου πέτρα και είπα τέλος. Φτάνει, ως εδώ ήταν. Έκλαψα μπροστά σου εγώ, που δεν με είχε δει ποτέ κανείς να κλαίω. Δεν κρατήθηκα. Όσο έκλαψα τότε, δεν έχω κλάψει σε όλη μου τη ζωή. Έπεσα χαμηλά, αλλά η περηφάνια μου με ξαναανέβασε. Όχι, δεν άξιζε τον κόπο. Αν δεν θέλει αυτός μία, εγώ δεν θέλω 10. Χμ, σιγά, που το πίστευα. Κορόιδευα τον εαυτό μου για ακόμα μία φορά. Ήξερα, ότι μια αναπάντητή του ήταν αρκετή, για να γυρίσω τρέχοντας.

6 μήνες μετά ξαναεμφανίστηκες, ανήμερα των γενεθλίων μου. Πάνω, που είχα αρχίσει να ξεχνάω, είδα το μήνυμά σου. Άσπρισα, σχεδόν σωριάστηκα. Αυτό το μήνυμα ήταν η αρχή μιας δεύτερης φάσης, που κράτησε 8 μήνες.

«Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί», μου είχες πει παλιότερα. «Στην ηλικία, που είσαι θα θες γάμους και παιδιά και εγώ δεν είμαι ακόμα σε φάση». ???. Ποιός σου μίλησε για γάμους και παιδιά; Πάντα συμπεράσματα άτοπα. Πάντα δικαιολογίες, για να με έχεις στο περιθώριο. Πάντα σκοτσέζικο ντους.

Το τέλος ήρθε σύντομα. Σε είδα τυχαία με άλλη, όλο αγκαλιές και φιλιά. Το ξέρω, δεν τα είχαμε με την κανονική έννοια του όρου, οπότε είχες κάθε δικαίωμα να πας με όποια θέλεις. Όταν σε ρώτησα, είπες: «Ε, και τί έγινε; Αφού στο είχα πει, αν βρω κάτι άλλο, θα προχωρήσω». Ναι, το είχες πει, αλλά έκανα, πως δεν το άκουσα. Δεν πίστεψα ποτέ, ότι το εννοούσες. Πάντα αυτά, που έλεγες, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις πράξεις σου, που ήταν τρυφερές και γεμάτες στοργή. Προτίμησα να κρατήσω αυτές τις πράξεις και όχι τα λόγια. Λάθος μου. Για μία ακόμη φορά, λάθος μου.

Σηκώθηκα και έφυγα για δεύτερη φορά. Τώρα ένα χρόνο μετά το συμβάν, επανήλθες…Αλλά ΟΧΙ. Αυτή τη φορά κάνω εγώ κουμάντο. Μπήκες στο περιθώριο και εκεί θα μείνεις. Ξέρω, ότι αν γύριζα, αυτό θα ήταν και το τελειωτικό μου. Σε αγάπησα, σε πίστεψα, σε ερωτεύτηκα και εσύ με πρόδωσες, με πούλησες. Κατάλαβες τα λάθη σου και την αξία μου και γύρισες να ζητήσεις συγνώμη. Ποιος; Εσύ, που το συγνώμη ήταν απαγορευμένη λέξη για σένα. Νόμιζες, ότι ήσουν αλάνθαστος και είχες πάντα δίκιο.

Όχι, αγαπητέ μου, δεν είναι έτσι. Έρχεται η στιγμή, που και οι δούλοι ξυπνάνε. Πόση κοροϊδία πια; Σε σκέφτομαι, ακόμα σε σκέφτομαι. Ακόμα πονάω, ακόμα κλαίω. Αλλά σκοπεύω να παραμείνω στη σκέψη, τίποτε παραπέρα. Το παίζω χαρούμενη, αλλά δεν είμαι. Ξέρω, όμως, ότι θα γίνω.

Εσύ είδες τί κυκλοφορεί παραέξω και κατάλαβες, πόσα πολλά σου έδινα. Το ήθελα και στα έδινα, ποτέ δεν ζήτησες κάτι. Μου αρκούσε, που κοιμόσουν δίπλα μου και σε χάζευα όλη νύχτα. Ήξερα, ότι θα τελειώσει και ήθελα να αποτυπώσω την εικόνα σου.

Παντρεύτηκα, συνέχισα τη ζωή μου, αλλά εσύ επιμένεις. Καλά κάνεις. Να το σκεφτόσουν νωρίτερα αυτό. Το πουλάκι τώρα πέταξε. Έχω και εγώ μια ζωή να ζήσω…

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ