Έγινα μόνη μαμά στα 37 μου με τη βοήθεια δότη σπέρματος

Πριν από τρία χρόνια η Genevieve Roberts βρέθηκε στη Σρι Λάνκα για διακοπές. Μέχρι τότε η εξερεύνησης μιας νέας χώρας την ανακούφιζε και τη βοηθούσε να διώξει κάθε δυσαρέσκεια από μέσα της. Τώρα; Το ταξίδι αυτό δεν τη βοήθησε. Εξακολουθούσε να έχει την αίσθηση ότι κάτι σημαντικό είχε ξεχάσει. Τι είχε πάθει; Μήπως κρίση μέσης ηλικίας; Δεν ήταν σίγουρη. Παρά την επιτυχημένη καριέρα της στη δημοσιογραφία, το πανέμορφο διαμέρισμα της στο νοτιοανατολικό Λονδίνο και την αγάπη που εισέπραττε από τις φιλίες της αισθανόταν μισή.

Μετά το διαζύγιο από το σύζυγό της σε ηλικία 30 ετών, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Genevieve δεν είχε σκεφτεί τη μητρότητα. Ήταν ακόμα μικρή και παρόλο που ήθελε παιδιά πίστευε πως δεν υπήρχε λόγος να βιάζεται. Επτά όμως χρόνια μετά σε μία πανέμορφη παραλία στη Σρι Λάνκα συνειδητοποίησε τι ήταν αυτό που της έλειπε: Ήταν 37 χρόνων, μόνη και ήθελε η οικογένεια.

«Η απόκτηση ενός παιδιού είχε γίνει η μοναδική έγνοια που κυριαρχούσε στις σκέψεις μου», είπε σε συνέντευξή της η Genevieve.

Μετά από μία τυπική εξέταση ανακάλυψε πως αν ήθελε να γίνει μητέρα έπρεπε να βιαστεί. Έτσι αποφάσισε να το κάνει μόνη της. Ένας σύμβουλος της πρότεινε να κάνει τεχνητή γονιμοποίηση με δωρητή σπέρματος. Μετά τη δεύτερη προσπάθεια έμεινε έγκυος στην κόρη της Astrid, που σήμερα είναι 2 ετών. Τώρα οκτώ μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί της, το οποίο συνέλαβε επίσης με τη βοήθεια δωρητή σπέρματος η Genevieve δηλώνει ευτυχισμένη και πλήρης.

Today involved: 36 week scan, having my suitcase carried across the bridge by very polite climate change protestors, my daughter feeling rubbish with a high temperature, chatting to RTE2FM about Going Solo – published Thursday by Piatkus – and this piece in the ipaper. pic.twitter.com/1CWTTk98eZ

— Genevieve Roberts (@GenevieveRobert) 15 Απριλίου 2019

Σήμερα, στα 40 της, αναγνωρίζει ότι η ζωή δεν της τα έφερε όπως τα σχεδίαζε. «Δεν αμφιβάλλω ότι ο ιδανικός τρόπος για να μεγαλώσει ένα παιδί είναι με δύο γονείς και όχι με έναν», έγραψε στο βιβλίο της Going Solo: My Choice to Become a Single Mother.

«Δεν άντεχα στην ιδέα να μην προσπαθήσω έστω μια φορά, να γίνω μητέρα. Όταν έχεις μέσα σου πραγματική λαχτάρα να γίνεις γονιός είναι καταπληκτικό να γνωρίζεις ότι έχεις επιλογές ειδικά αν είσαι γυναίκα. Σίγουρα οι επιλογές είναι καλύτερες από τον πανικό τού να πρέπει να γνωριστείς με κάποιον, να κάνετε σχέση και εν συνεχεία ένα παιδί».

Λίγες εβδομάδες αφού το αποφάσισε η Genevieve παρήγγειλε τρία φιαλίδια από την Αμερικανική Τράπεζα Σπέρματος. Συγκρίνει την επιλογή της αυτή με μία ιστοσελίδα γνωριμιών και λέει ότι “Στην τράπεζα σπέρματος τουλάχιστον δεν χρειάζεται να φλερτάρεις και μπορείς να βρεις πολλές περισσότερες φωτογραφίες μωρών γύρω σου“. Μπορεί να ακούγεται κυνικό, αλλά ένας σημαντικά αυξανόμενος αριθμός γυναικών κάνει ακριβώς το ίδιο. Πέρυσι η Αρχή Ανθρώπινης Γονιμότητας και Εμβρυολογίας ανέφερε ότι ο αριθμός των γυναικών που επέλεξαν την εξωσωματική γονιμοποίηση αυξήθηκε κατά 35% από το 2014 και οι γυναίκες που επέλεξαν τη βοήθεια ενός δότη κατά 15% από το 2015 έως το 2016.

Μέχρι το 2025 η παγκόσμια επιχείρηση των τραπεζών σπέρματος υπολογίζεται να έχει κέρδη πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η τράπεζα σπέρματος και η τεχνητή γονιμοποίηση ως λύσεις ανάγκης για κάποιες γυναίκες δεν είναι και η πιο φθηνή διαδικασία. Η Genevieve επέλεξε μία ιδιωτική κλινική, στην οποία μια απλή σπερματέγχυση κοστίζει 2.000 λίρες, ενώ αν δεν πετύχει η μόνη σου επιλογή είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία κοστίζει 6.000 λίρες.

Στο βιβλίο της αναφέρει ότι η πρώτη της εγκυμοσύνη ήταν πολύ δύσκολη σωματικά και ψυχολογικά. Απέκτησε αναιμία, ήθελε ανθρώπους γύρω της να αγκαλιάζει και ανησυχούσε πολύ για το μωρό που θα φέρει στον κόσμο.

“Μετά από μία αποβολή, παύεις να είσαι χαλαρή. Ήθελα απεγνωσμένα να γίνω μαμά αλλά το είδα περισσότερο σαν δοκιμασία παρά σαν ένα όμορφο ταξίδι. Υπήρχε πολλή αβεβαιότητα και δεν τολμούσα ούτε καν ελπίζω, επειδή δεν ήθελα να πληγωθώ σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά“, είπε η Genevieve.

Παρόλα αυτά όλα κυλούσαν ομαλά. “Όταν ξεκινάς τη διαδικασία αυτή δεν είναι “Ξεκινάμε και όπου μας βγάλει“. Φτιάχνεις ένα αυστηρό πλάνο στο μυαλό σου αφού εσύ πρόκειται να γίνεις ο βασικός πάροχος και φροντιστής της οικογένειάς σου. Εάν έχεις αμφιβολίες καλύτερα να μην προχωρήσεις. Θυμάμαι ότι βλέποντας το τεστ εγκυμοσύνης να βγαίνει θετικό ένιωσα πάνω μου όλο το βάρος της ευθύνης, ήταν όμως ένα ευπρόσδεκτο βάρος. Ίσως το γεγονός ότι υπήρχε πιθανότητα να μη γίνω ποτέ μαμά με έκανε να εκτιμήσω κάθε στιγμή πολύ περισσότερο απ’ ότι αν είχα αποκτήσει παιδιά στα 20 μου“.

Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει δεν είχε συσπάσεις με αποτέλεσμα να γεννήσει με καισαρική. Η μητέρα της ήταν κοντά της τις δύο πρώτες μέρες και μετά προσέλαβε μία doula για έξι εβδομάδες. Παρά τη μεγάλη αλλαγή εκπλήσσεται από το πόσο απλά ήταν τα πράγματα αυτούς τους πρώτους μήνες.

“Ήθελα να είχα πλάι μου ένα σύντροφο που θα με έβρισκε ελκυστική και ας μην έκανα ποτέ σεξ μαζί του. Τους πρώτους όμως μήνες με το μωρό στο σπίτι προτιμούσα να επικεντρωθώ στο παιδί και με τη βοήθεια της doula να κοιμάμαι όποτε ένιωθα κουρασμένη παρά να έχω μία σχέση. Είναι δύσκολο να έχεις ένα παιδί με το οποίο ξεκινάς τώρα να χτίσεις το δεσμό σας και παράλληλα να προσπαθείς να είσαι καλή σύντροφος για το σύντροφό σου. Τουλάχιστον τώρα δεν χρειαζόταν να ανησυχώ για τέτοια πράγματα όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι“.

Παρόλο που η κόρη της είναι σε πολύ μικρή ηλικία για να καταλάβει το είδος της οικογένειας, στο οποίο μεγαλώνει η μαμά της είναι πολύ ανοιχτή και άνετη με αυτό. “Έχω ήδη εξηγήσει στη γλώσσα των παιδιών ότι δεν έχει μπαμπά και έγινε με τη βοήθεια δωρητή σπέρματος. Είναι σημαντικό το ότι το γεγονός αυτό δεν κλονίζει την ταυτότητά της“.

Οι ειδικοί τη συμβούλευσαν να είναι πολύ προσεκτικοί όταν χρησιμοποιεί τη λέξη δότης ή δωρητής. “Ο δωρητής δεν είναι μπαμπάς και η λέξη μπαμπάς μπορεί να παραπλανήσει τα παιδιά και να τα μπερδέψει γιατί μπορεί κάποια στιγμή να αποζητήσουν μία σχέση μαζί του κάτι που δεν είναι εφικτό. Ακόμα δεν έχουν βρεθεί οι κατάλληλες λέξεις για να εξηγήσουν αυτές τις νέες μορφές οικογενειών“.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο τα παιδιά που έχουν συλληφθεί από δότες σπέρματος έχουν το δικαίωμα να γνωρίσουν το δότη μόλις ενηλικιωθούν. Η ανωνυμία των δοτών καταργήθηκε το 2005. “Αν το παιδί θελήσει κάποτε να έρθει σε επαφή με το μπαμπά του θα το βοηθήσω. Νομίζω πως θα ήταν καλό να βάλει στη θέση τους μερικά κομμάτια αυτού του παζλ. Φυσικά πρέπει να ξέρει ότι ο δωρητής εκείνος δεν θα γίνει ξαφνικά ο μπαμπάς που θέλει και αυτό είναι κάτι που πρέπει να της καταστήσω σαφές από την αρχή“.

Δύο χρόνια μετά υπάρχουν στιγμές που η Genevieve θα ήθελε να έχει ένα σύντροφο πλάι της είτε για να δίνει μία δεύτερη γνώμη στις σημαντικές αποφάσεις που λαμβάνει, είτε για να έχει το παιδί ένα αντρικό πρότυπο, είτε για να της πει ένα μπράβο όταν κάνει τα πράγματα σωστά.
Τώρα πια έχει μάθει να εμπιστεύεται το ένστικτό της. Δεν είναι αφελής. Ξέρει ότι αυτό που φαίνεται εύκολο τώρα, μπορεί να γίνει πολύ δύσκολο αργότερα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πιστεύει ότι το κλειδί είναι ένα δυνατό δίκτυο υποστήριξης. Έχει κοντά της την οικογένειά της και μέσα από τη συγγραφή του βιβλίου της έχει έρθει σε επαφή με μία μεγάλη κοινότητα μόνων μαμάδων που καταλαβαίνουν πραγματικά πώς νιώθει. Το άλλο μεγάλο σημαντικό μάθημα που θέλει να δώσει είναι “Μην προσπαθήσετε να το κάνετε μόνες σας. Καλό είναι να ζητήσετε βοήθεια από κάποιον που εμπιστεύεστε ή να ζητήσετε τη γνώμη του για ένα σημαντικό ζήτημα“.

Ενώ πολλοί έχουν επικρίνει την απόφασή της ειδικά στο διαδίκτυο, η Genevieve λέει πως ακόμα και αν γυρνούσε το χρόνο πίσω θα τα έκανε όλα όπως ακριβώς τα έκανε.

“Είμαστε στο 2019. Γύρω μας υπάρχουν χιλιάδες χωρισμένοι γονείς και μονογονείς. Είναι σημαντικό ότι πλέον οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η υποστήριξη, η αγάπη και η ασφάλεια είναι σημαντικά και όχι το πώς η οικογένεια τους μοιάζει εξωτερικά. Είτε προσφέρεις στο παιδί σου έναν, δύο ή και οχτώ γονείς η αγάπη είναι αυτή που μετράει. Δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα που να μην ευχαριστήσω το Θεό για το δώρο που μου έκανε. Αισθάνομαι τυχερή. Είμαι τυχερή“.

Πηγή: elle.com