Έχω δύο παιδιά από τον πρώτο μου γάμο και θέλω και τρίτο. Ο φίλος μου όμως δεν θέλει μετά την αποβολή. Τί να κάνω;

Είμαι 40 ετών, χωρισμένη και με δύο παιδιά από τον πρώτο μου γάμο, 17 και 6 ετών. Ένα χρόνο μετά το διαζύγιο γνώρισα το σημερινό μου σύντροφο, με τον οποίο είμαστε από τότε μαζί.

Από την αρχή κατάλαβα ότι με τον άνθρωπο αυτό ταιριάζουμε ταμάμ. Αποδέχθηκε τα παιδιά μου και τα αγαπάει σαν δικά του. Ποτέ δεν ήθελε δικά του παιδιά και εξακολουθεί να μη θέλει, οφείλω όμως να ομολογήσω ότι στα παιδιά μου φέρεται σαν πραγματικός πατέρας κι εκείνα με τη σειρά τους τον λατρεύουν.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν την ημέρα που έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Καταχάρηκα γιατί ήθελα πολύ ένα τρίτο παιδί. Δεν το είχαμε προγραμματίσει, ούτε το προσπαθούσαμε. Μας έτυχε και ήμουν κατενθουσιασμένη γιατί πίστευα ότι αυτή ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να γίνω και πάλι μάνα σε αντίθεση με το σύντροφό μου που δεν τον είδα και πολύ ενθουσιώδη. Πάντα ήθελα ένα τρίτο παιδί, αλλά τα πράγματα δεν μας πήγαν πολύ καλά. Το έχασα αρκετά νωρίς κάτι που με στεναχώρησε πολύ. Ο σύντροφος μου από την άλλη μάλλον ανακουφίστηκε.

Θέλω πολύ να μείνω έγκυος και πάλι αλλά ο σύντροφός μου, μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει παιδί. Αφού μου λέει δεν έκατσε εκείνη τη φορά, δεν έχει νόημα να το παλεύουμε. Καλύτερα, λέει, όπως είμαστε τώρα, δε χρειάζεται να γίνουμε πιο πολλοί.

Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και εκτός από το θέμα του παιδιού συμφωνούμε σε όλα. Ήταν και είναι σε όλα δίπλα μου, με στηρίζει και με βοηθά και δεν θέλω να τον δυσαρεστήσω γιατί μου αρνήθηκε ένα ακόμα παιδί. Τα δικά μου θέλω όμως; Τι θα γίνει με μένα που θέλω ένα παιδάκι ακόμα;

Διονυσία