Δεύτερη ζωή δεν έχει!

Ήμουν κι εγώ μια μεσοαστή σύζυγος. Με τα παιδιά μας, το υποθηκευμένο σπίτι μας, τα καταναλωτικά μας δάνεια, τις κορνίζες του γάμου μας και τις οικογενειακές φωτογραφίες κάτω από την πανάκριβη τηλεόραση Plasma και τη κονσόλα για τα βιντεοπαιχνίδια των παιδιών. Τον άντρα μου τον αγάπησα σαν άνθρωπο και τα πρώτα χρόνια ήταν καλά. Δούλευε πολύ αλλά είχαμε άνεση και δεν παραπονιόμουν. Κάναμε μαζί τρία παιδιά, τρία αγόρια. Εγώ που δούλευα πολλά χρόνια, που δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από τις εταιρίες και τα γραφεία, αναγκάστηκα να παραιτηθώ γιατί δεν είχαμε κανέναν  να μας βοηθήσει και έπρεπε όσα πληρωνόμουν να τα δίνω σε γυναίκα να μου κρατάει τα παιδιά. Η λύση φαινόταν μονόδρομος. Έκατσα σπίτι και φρόντιζα το νοικοκυριό, τους γιούς μας, πήγαινα και το γυμναστήριό μου, πεταγόμουν τα καλοκαίρι μέχρι το εξοχικό μας για μπάνιο και η ζωή κυλούσε. Χωρίς εμένα.

Δόξα Το Θεό, δεν είχαμε ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα αλλά δεν είχαμε κάτι βασικό: Αγάπη. Μπορεί να έμπαινα στα Χόντος να πάρω τη καλύτερη κρέμα αλλά δυστυχώς την αγάπη δεν τη βρίσκεις στο ράφι με τα ευρείας. Τον άντρα μου τον ένοιαζαν μόνο οι δουλειές του κι εμένα με ένοιαζε μόνο να ζω καλά. Είχαμε δύο χρόνια να κάνουμε έρωτα ώσπου μια μέρα, άνοιξα τη πόρτα του εξοχικού και τον έπιασα με τη νονά του μεγάλου μου γιού. Δεν είπε κανείς τίποτα, η κουμπάρα μου έφυγε και εμείς συνεχίζαμε να μένουμε κάτω από την ίδια στέγη. Δεν μιλήσαμε ποτέ για αυτό, δεν μαλώσαμε δεν βριστήκαμε δεν άνοιξε μύτη που λέμε. Μέναμε απλά μαζί σαν ξένοι. Τα παιδιά φυσικά δεν γνώριζαν τίποτα.

Σύντομα ήρθε η μέρα που τα αγόρια μου έφυγαν, ο ένας για φαντάρος και οι άλλοι δύο για σπουδές. Έμεινα σε ένα άδειο σπίτι μόνη μου. Άρχιζα να πίνω, στην αρχή 2 φορές την εβδομάδα μετά 2 φορές τη μέρα. Έβγαινα κάθε βράδυ σε μπαράκια και μπουζούκια και έπινα με φίλες. Γυρνούσα λιώμα το πρωί και ξυπνούσα νωρίς το απόγευμα. Και μετά ξανά. Κι όταν δεν έβγαινα, καθόμουν μέσα και έπινα. Ο άντρας μου είχε εγκαταλείψει οριστικά το σπίτι για μέρες και δεν το είχα πάρει είδηση. Δεν τον αναζήτησα πιστεύοντας πως έλειπε με τη κουμπάρα μας ή ότι έλειπε ταξίδι για δουλειές, έτσι και αλλιώς ήταν πάντα απών, γιατί να ξαφνιαστώ; Έμαθα ότι ήθελε διαζύγιο όταν με πήρε ο δικηγόρος του και η κατρακύλα μου μεγάλωσε.

Σύντομα έλαβα ένα εξώδικο που μου ζητούσε να φύγω από το σπίτι για να μείνει μαζί της. Δεν απάντησα στο εξώδικο, δεν έφυγα από το σπίτι, δεν πήρα δικηγόρο, δεν έκανα τίποτα. Συνέχιζα απλά να βγαίνω, να πίνω και να γίνομαι η σκιά του εαυτού μου. Δεν θυμάμαι με πόσους άντρες πήγα, πώς τους έλεγαν ή τι μου έλεγαν. Ένα πρωί ήρθε ο μεγάλος μου γιος με άδεια απ’ το στρατό διότι δύο μέρες με έπαιρναν τηλέφωνο και δεν με έβρισκαν. Ήμουν λιώμα και δεν ήξερα ούτε εγώ που βρισκόμουν. Νοσηλεύτηκα για περίπου ένα μήνα σε μια κλινική αποτοξίνωσης και με παρακολουθούσε ψυχολόγος.

Μετά από ένα μήνα, γύρισα στο σπίτι μου ή καλύτερα στο σπίτι του. Μάζεψα τα πράγματά μου και έμεινα προσωρινά σε μια φίλη μου που έμενε πολύ κοντά στην Ομόνοια. Δεν θα ξεχάσω τη πρώτη μέρα που ξύπνησα στο σπίτι της και βγήκα έξω . Κοιτούσα τον κόσμο και τα μαγαζιά σαν χαμένη, δεν ήξερα που ήμουν, ποια ήμουν, ποια ήταν η ζωή μου. Τόσα χρόνια ζούσα αλλού και όλα αυτά μου φαίνονταν τόσο ξένα αλλά κάπου άρχισα να είμαι καλά ή τουλάχιστον να είμαι καλύτερα, να είμαι εγώ. Έπιασα δουλειά σε ένα σούπερ μάρκετ της περιοχής και μόλις μάζεψα χρήματα έφυγα για το χωριό της μητέρας μου.

Εδώ και πέντε χρόνια μένω μόνιμα στο πατρικό της μαμάς μου έξω από την Αθήνα, μέσα στη φύση και με τη βοήθεια φίλων μου, έφτιαξα ένα e-shop και πουλάω μαρμελάδες και άλλα τοπικά προϊόντα της περιοχής. Δεν υπάρχει πια τίποτα που να μου θυμίζει τον παλιό κακό εαυτό μου, αυτόν που δεν φώναξε όταν απατήθηκε, που δεν διεκδίκησε όταν εγκαταλείφθηκε, που πίστευε πως καλός γάμος σήμαινε pilates, καλά σερβίτσια και τελευταίας τεχνολογίας ηχοσύστημα. Το μόνο που υπάρχει είναι τα παιδιά μου που μου λείπουν και μια καινούρια σχέση στη ζωή μου, που γνωρίζει τα πάντα για μένα από τη πρώτη στιγμή και που νομίζω πως έχει έρθει για να μου δώσει όσα εγώ στέρησα από τον εαυτό μου. Έχω ήδη συγχωρήσει τον άντρα μου για την απουσία και την απιστία του γιατί ούτε εγώ ήμουν καλύτερη. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσεις τα λάθη σου και συγχωρέσεις τον εαυτό σου και τους άλλους, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να βρείς αυτό που θέλεις και να ζήσεις όπως θέλεις. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι «Δεύτερη ζωή δεν έχει!».

Η  Κατερίνα εκτός από το υπέροχο ηλεκτρονικό της μαγαζάκι-το οποίο μας ζήτησε να μην αναφέρουμε για ευνόητους λόγους-ετοιμάζει και το πρώτο της βιβλίο για το οποίο θα σας ενημερώσουμε πολύ σύντομα!

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.