Χωρίσαμε με το σύντροφό μου επειδή δεν ήθελε παιδί και τώρα είμαι έγκυος. Να το πω;

Η σχέση μου με το σύντροφό μου έληξε άδοξα παρόλο που ήμασταν πολύ ερωτευμένοι γιατί βρεθήκαμε σε ένα αδιέξοδο όσον αφορά στα παιδιά: από εκεί που δεν ήθελε με τίποτα, με πολύ μπίρι μπίρι και πίεση πέρασε στο «ίσως» και από κει έκανε ένα πισωγύρισμα και μου δήλωσε ότι θέλει να είμαστε μαζί αλλά δεν θέλει παιδιά. Εγώ από τη μεριά μου ήθελα πάντα να γίνω μητέρα γι’ αυτό και του ανακοίνωσα ότι θέλω να χωρίσουμε, ήρεμα και ωραία χωρίς τσακωμούς και παρατράγουδα και εκείνος δέχτηκε. Δεν με διεκδίκησε, δεν με πίεσε, αντίθετα το δέχτηκε και μάλιστα με ανακούφιση και εγώ έφυγα… Μετακόμισα στην άλλη άκρη του κόσμου για να είμαι με την αδερφή μου και να βρω εκεί δουλειά.

Το θέμα είναι ότι πριν από δύο εβδομάδες ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος και δεν ξέρω τι να κάνω. Το παιδί είναι σίγουρα δικό του καθώς δεν έχω πάει με άλλον στα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί. Θέλω το μωρό και θα το κρατήσω. Εξάλλου δεν είμαι μόνη μου. Εκτός από την αδερφή μου έχω κι άλλους συγγενείς και πολλούς φίλους γύρω μου έτοιμοι να μου σταθούν και να με βοηθήσουν αλλά στον πρώην πλέον σύντροφό μου αξίζει να το πω; Από τη στιγμή που δεν ήθελε παιδιά και μου το είχε δηλώσει εξαρχής είμαι υποχρεωμένη να τον ενημερώσω; Στην τελική εγώ πίσω στην Ελλάδα δεν πρόκειται να επιστρέψω. Πώς θα μεγαλώσουμε ένα παιδί εκείνος στην Ελλάδα και εγώ εδώ με ένα τεράστιο ωκεανό ανάμεσά μας; Το σωστό θα ήταν να μην του πω τίποτα, είναι όμως ηθικό να έχει ένα παιδί και να μην το ξέρει; Από την άλλη φοβάμαι να του το πω μήπως θυμώσει και νομίζει ότι το έκανα επίτηδες για να τον τουμπάρω και να τον «δέσω».

Υπάρχει τρόπος να του το πω και επίσης να τον διαβεβαιώσω ότι δεν χρειάζεται να έχει κανένα ρόλο σε όλο αυτό, ότι δεν έχει καμία υποχρέωση και θα προτιμούσα να μην ασχοληθεί καθόλου; Θέλω να το ξέρει αλλά δεν θέλω να έχει καμία ανάμειξη. Προτιμώ να το μεγαλώσω μόνη μου παρά με κάποιον που δεν ήθελε ποτέ παιδιά και θα το κάνει σαν αγγαρεία. Καλύτερα να μην ασχοληθεί καθόλου από τη στιγμή που δεν το θέλει και να αφήσει εμένα να κάνω ό, τι νομίζω. Εσείς τι πιστεύετε; Αν το μάθει θα δεχτεί να μην έχει καμία ανάμειξη ή θα γεννηθεί μέσα του κανένα πατρικό ένστικτο και θα θέλει να συμμετάσχει στην ανατροφή του παιδιού του;

Μαίρη