Χώρισα με το φίλο μου γιατί δεν ήθελε τα παιδιά μου αλλά…μήπως να το ξανασκεφτώ;

Είμαι 36 χρονών και μέχρι και πριν από μερικούς μήνες τα είχα με έναν άντρα 47 ετών, αλλά χωρίσαμε γιατί δεν ήθελε τα παιδιά μου.

Έχει δύο γιους μεγάλους σε ηλικία, πάνω από 20 χρονών, μετά από ένα σύντομο γάμο που έκανε όταν ήταν 23 χρονών αλλά η πρώην γυναίκα του μετακόμισε όταν τα παιδιά ήταν ακόμα μικρά και από τότε τα βλέπει αραιά και πού.

Η σχέση μας κράτησε τρία χρόνια και μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά καλή. Το ήξερα από την αρχή ότι δεν ήθελε τα παιδιά μου. Μου το είχε πει. Συγκεκριμένα μου είχε πει ότι ένιωθε πολύ μεγάλος και ότι δεν είχε πια υπομονή και αντοχές να κυνηγάει δυο νήπια σχεδόν στα 50 του. Ένας ακόμα λόγος που δεν θέλει τα παιδιά μου είναι επειδή δεν θέλει να έχει ευθύνες. Έχει μάθει να περνάει καλά μόνος ή με την εκάστοτε σχέση του και δεν θέλει, όπως λέει «να σκλαβωθεί». Παρόλα αυτά σκέφτηκα ότι με τον καιρό ίσως τα κατάφερνα και του άλλαζα γνώμη αλλά τις γιορτές που μας πέρασαν μετά από μία συζήτηση που είχαμε κατάλαβα ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί οπότε πήρα τηνσκληρή απόφαση να χωρίσω μαζί του μετά την Πρωτοχρονιά.

Τον αγαπούσα πραγματικά αλλά οι φίλες μου μετά από ατελείωτες ώρες συζητήσεων με έπεισαν ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση.

Το πρόβλημά μου είναι ότι από τότε δεν έχω κάνει άλλη σχέση και κατά την περίοδο της καραντίνας ένιωθα απίστευτη μοναξιά. Τις τελευταίες εβδομάδες αρχίσαμε πάλι να μιλάμε, στην αρχή μέσω μηνυμάτων, μετά άρχισαν τα τηλεφωνήματα και τις τελευταίες μέρες συναντιόμαστε κάθε μέρα για φαγητό.

Είναι σαν να μην πέρασε μία μέρα. Ξέχασα πόσο όμορφα περνάγαμε και πόσο με έκανε να γελάω. Στο τελευταίο μας ραντεβού φιληθήκαμε και μετά μου έστειλε μήνυμα αν πέρασα καλά μαζί του εκείνο το βράδυ. Θέλω να τα ξαναβρούμε αλλά δεν είμαι σίγουρη αν είναι σωστό. Τα παιδιά μου είναι πάνω απ’ όλα. Αν δεν τα αποδεχτεί, δεν μπορώ να συνεχίσω μαζί του.

Αυτό θέλω στην πραγματικότητα; Έναν άντρα που δεν θέλει τα ίδια μου τα παιδιά; Αξίζει να μείνω μαζί του; Κι αν δεν μας βγάλει πουθενά; Έχει νόημα που το σκέφτομαι να γυρίσω σε εκείνον;

Τασία