8 χρόνια μετά το διαζύγιο μιλάω ακόμα στη πλάτη του

Με τον άντρα μου χωρίσαμε όταν ο γιος μου ήταν 7 χρονών. Γενικά δεν έχω ούτε είχα οικονομικό πρόβλημα, είχα δικό μου μαγαζί που πήγαινε καλά και στηρίχτηκα αμέσως στα πόδια μου. Εκείνος με απατούσε, εγώ το έμαθα, άδειασε όλους τους λογαριασμούς μας και σηκώθηκε κι έφυγε σαν κλέφτης, γίναμε μύλος και άλλα όμορφα. Αλλά πέρασαν.

Ο γιος μας σήμερα είναι 15 χρονών, 15! Και όμως, ζητάει από το παιδί να κατέβει στην είσοδο της πολυκατοικίας να το πάρει για να μη με δεί. Όχι μόνο τώρα που μεγάλωσε και από πρίν. Όταν ο Δημήτρης ήταν 8 χρονών, τον κατέβαζα στην είσοδο και όταν έβλεπε ότι τον κατέβαζα εγώ , γύριζε το κεφάλι και τη πλάτη του και έπαιρνε το παιδί στραβολαιμιάζοντας. Στην αρχή τσαντιζόμουν, αναρωτιόμουν  «πάει καλά;» αλλά μετά γέλαγα γιατί μου φαινόταν γελοίο και το θέαμα και ο τρόπος σκέψης. Στο τέλος άρχισα να τον λυπάμαι. Πρέπει να είσαι γκάου για να κάνεις τέτοια καραγκιοζιλίκια λες και αν με δείς, κάτι θα γίνει. Άσε μας μωρέ!

Όταν ο Δημήτρης ήταν πιο μικρός, είχαμε άλλα. Πήγαινε στα πεθερικά μου τα Σαββατοκύριακα και του έλεγαν ό,τι βλακεία τους ερχόταν. Η μάνα σου αυτό, εκείνο το άλλο. Δεν σκεφτόντουσαν και αν σκεφτόντουσαν δεν σέβονταν, ότι έπαιρναν για Σαββατοκύριακο το εγγόνι τους, ένα παιδάκι 8 και 9 χρονών και όχι τη κυρά Κατίνα του τρίτου. Το παιδί δεν το αφορούσε η γνώμη τους ούτε το θάψιμο  και όχι μόνο δεν το αφορούσε αλλά το πλήγωνε. Μια μέρα που ήταν να τον πάρει ο πατέρας του, ο Δημήτρης δεν κατέβαινε στην είσοδο. Μου λέει «μαμά δεν θέλω να πάω στον μπαμπά». Ρε καλέ μου ρε χρυσέ μου, τίποτα, δεν ήθελε. Τι να έκανα, να τον έσερνα με τη βία στην είσοδο; Μου έφερε ο πατέρας του την αστυνομία, ήρθε ο αστυνομικός και του λέει το παιδί «Δεν θέλω να πάω γιατί είναι κακός και η γιαγιά μου είναι κακιά και λένε κακά πράγματα για τη μαμά μου». Και όταν ο αστυνομικός τον κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να του έλεγε «καλά δεν ντρέπεστε;», σταματήσαν όλα και το παιδί ήταν μια χαρά. Μια χαρά ότι δηλαδή δεν τον έπρηζαν γιατί κατά τα άλλα πάλι δεν τους ήθελε και όποτε πήγαινε το έκανε με πολύ ζόρι. Αλλά πήγαινε.

Μια μέρα ο Δημήτρης είχε πυρετό. Χτυπάει ο μπαμπάς του το κουδούνι, του λέω στο θυροτηλέφωνο ότι ο Δημήτρης ήταν άρρωστος «Θέλω να τον δω να λέει, γιατί δεν μου δίνεις το παιδί;». Να του εξηγώ ότι το παιδί είχε πυρετό, ότι αν ήθελε μπορούσε να ανεβεί να τον δεί και μόνος του, τίποτα. Γιατί δεν μου δίνεις το παιδί είχε κολλήσει η βελόνα. Μισή ώρα μετά μου χτύπησε το πάνω κουδούνι. Άνοιξα και ήταν πλάτη όπως στις εκπομπές του Μικρούτσικου. Τηλε-πλάτη. Κοιτούσε τα σκαλιά και εγώ έβλεπα τη πλάτη του. «Είσαι με τα καλά σου άνθρωπέ μου, τι αηδίες είναι αυτές;» του είπα «Δώσε μου το παιδί» να λέει αυτός και να κοιτάζει τις σκάλες μπροστά του, που να τον πέταγα να ερχόταν το μυαλό του στη θέση του!  Βγήκε το παιδί στη πόρτα, το είδε ότι έτρεμε από τον πυρετό και έφυγε. Φυσικά δεν πήρε ποτέ να ρωτήσει αν έγινε καλά. Ήρθε πάλι μετά από δύο Σαββατοκύριακα να τον πάρει.

Τώρα που τα θυμάμαι γελάω, και τότε γελούσα αλλά υπήρχαν στιγμές που γινόμουν τούρμπο από τα νεύρα μου. Γιατί εκείνος με κεράτωσε , εκείνος δεν ήθελε να με βλέπει. Και δεν με ένοιαζε να βλέπω τη φάτσα του ή να βλέπει αυτός τη δική μου. Με ένοιαζε που δεν μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί του για βασικά πράγματα γιατί φερόταν σαν 3χρονο, μικρότερος από το γιο μας.

Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να βγάλω άκρη σε πολύ απλά θέματα που με μια 5λεπτη συζήτηση μπορούσαν να λυθούν αλλά όχι. Εμείς έπρεπε να συζητήσουμε για το παιδί για 5 λεπτά στα όρθια , πότε στο θυροτηλέφωνο και πότε με εμένα να μιλάω στη πλάτη του. Το έχω πεί θα το ξαναπώ σε όλους, γυναίκες και άντρες, δεν έχει σημασία το φύλο: Όταν ένας γάμος τελειώνει, πάει τέλειωσε, φινίτο. Το παιδί όμως δεν «τελειώνει» ποτέ και εκεί είναι που πρέπει να στραφείς. Δεν θα ξανασμίξεις αν  ανταλλάξεις μια ρημάδα κουβέντα με τον άλλον για το παιδί ούτε θα ακυρωθεί το διαζευκτήριο αυτόματα με το που θα σε κοιτάξει ο άλλος για να μιλήσετε. Ηρεμήστε με αυτές τις γελοιότητες που βλέπω μέχρι και σήμερα και κοιτάξτε το συμφέρον του παιδιού γιατί ο τελικός κριτής σας θα είναι αυτό. Σήμερα ο Δημήτρης τον πατέρα του τον έχει γραμμένο και δεν τον παίρνει ποτέ σοβαρά σε τίποτα ενώ στους παππούδες του δεν μιλάει καθόλου. Επειδή στα 15 του είναι σε θέση να αποφασίζει και να διαλέγει μόνος του. Μετά από τη στάση που κράτησε ο πατέρας του στο διαζύγιο, δεν εκπλήσσομαι για τις επιλογές του. Εσύ λοιπόν που γυρνάς τη πλάτη στη πρώην γυναίκα σου ή στον πρώην άντρα σου και μάλιστα μπροστά στο παιδί, να ξέρεις πως μια μέρα και το παιδί, θα σου γυρίσει τη δική του. Και αυτό δεν διορθώνεται.

Ειρήνη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.