Τα παιδιά των «κανονικών» οικογενειών, ζουν καλύτερα;

Σήμερα οι τύποι των οικογενειών παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλία από ποτέ. Στην Αγγλία για παράδειγμα οι περισσότεροι γονείς πλέον επιλέγουν να συζήσουν παρά να παντρευτούν.

Τα τελευταία 20 χρόνια ένα στα πέντε παιδιά ζει σε μονογονεϊκή οικογένεια.

Αυτό αντανακλά τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που συμβαίνουν, μερικές από τις οποίες άρχισαν τη δεκαετία του 1960 όταν οι γυναίκες άρχισαν να αποκτούν μεγαλύτερο έλεγχο της ζωής τους και αποφάσιζαν πλέον εκείνες το πότε θα αποκτήσουν παιδιά.

Δύο μεγάλες έρευνες που έγιναν στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αμερική εξέτασαν ένα συγκεκριμένο αριθμό παιδιών που γεννήθηκαν από το 2000 και μετά και παρέχουν σαφή στοιχεία που υποδηλώνουν ότι υπάρχει σημαντική διαφορά ως προς το κατά πόσο τα παιδιά των «κανονικών» οικογενειών ζουν καλύτερα από τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών.

Το θέμα είναι ιδιαίτερα λεπτό και οι υπεύθυνοι της έρευνας επιμένουν ότι δεν έχουν σκοπό να κρίνουν ή να κατηγορήσουν παρά μόνο να καταγράψουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Η Sara McLanahan είναι μονογονέας τα τελευταία 10, καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Prinston και επιβλέπει προσωπικά την έρευνα στην οποία συμμετείχαν συνολικά 5.000 παιδιά μαζί με τους γονείς τους, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι παντρεμένοι, ούτε ζουν μαζί.

Η εξέταση των διαφόρων τύπων οικογενειακής δομής ήταν σαφώς μέρος της έρευνας από την αρχή.

«Το πρώτο και βασικότερο εύρημα της έρευνας ήταν οι υψηλές προσδοκίες και οι χαμηλές δυνατότητες», είπε η Sara. «Οι μαμάδες ήθελαν τους μπαμπάδες ενεργούς καθόλη τη διάρκεια της ζωής των παιδιών τους, ενώ οι μπαμπάδες συνέβαλαν περισσότερο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρά μετά».

Με δεδομένο ότι οι οικογένειες που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα ήταν κάτοικοι μεγάλων πόλεων της Αμερικής και της Αγγλίας, πολλοί από εκείνους ήταν χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και οικονομικών απολαβών. Το στοιχείο αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι πολλοί μπαμπάδες έχουν μπλεξίματα με την αστυνομία και τη δικαιοσύνη, ενώ το 40% περίπου κάνουν και φυλακή.

Η αστάθεια αυτή, όπως είναι αναμενόμενο, επηρεάζει πολύ ένα παιδί.

Τα παιδιά, οι γονείς των οποίων έχουν πάρει διαζύγιο είναι πολύ πιθανό να μην έχουν την επιθυμητή πρόοδο στο σχολείο.

Τα παιδιά που ανήκουν σε αυτό που οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «εύθραυστη οικογένεια», όπου οι γονείς απλά συζούν ή υπάρχει μόνο ένας γονέας έχουν διπλάσιες πιθανότητες να μην αποφοιτήσουν καν από το γυμνάσιο.

Σύμφωνα με την έρευνα ένα παιδί που μεγαλώνει σε μονογονεϊκή οικογένεια είναι πιθανό να τα πάει χειρότερα σε κάποιους τομείς της ζωή του από ένα παιδί που μεγαλώνει σε μία παραδοσιακή οικογένεια, ακόμα και αν στο σπίτι του υπάρχει ηρεμία και σταθερότητα.

Παραδέχεται ότι η έρευνα δεν είναι τέλεια, αλλά ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στα πραγματικά δεδομένα και εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν οι μονογονεϊκές οικογένειες χρειάζονται περισσότερη στήριξη.

Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν επίσης κατά πόσο η ηλικία των παιδιών παίζει ρόλο στο πώς θα διαχειριστούν τον επικείμενο χωρισμό των γονιών τους. Αποδείχθηκε ότι όσο μεγαλύτερα είναι τα παιδιά, τόσο πιο μεγάλος είναι ο αντίκτυπος. Αυτό φάνηκε και από τις σχολικές τους επιδόσεις. Σε γλώσσα και αριθμητική που είναι από τις βασικότερες δεξιότητες, τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών δείχνουν να τα πηγαίνουν χειρότερα.

«Παρακολουθούμε τη διάθεση τους, αν έχουν συμπτώματα κατάθλιψης, το πώς αισθάνονται, τα επίπεδα άγχους και άλλα και μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα συμπτώματα αυτά με τον καιρό επιδεινώνονται», είπε η Sara.

Η διαφορά φαίνεται να είναι ακόμα μεγαλύτερη στα έφηβα κορίτσια: το 22% των εφήβων κοριτσιών που μεγαλώνουν με δύο γονείς που δεν ζουν μαζί εμφανίζουν υψηλά επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων, ενώ τα κορίτσια που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες είχαν ποσοστό 27%.

«Εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα παιδιά που γεννιούνται σε μονογονεϊκά νοικοκυριά και σε παιδιά μεγαλώνουν με γονείς που είναι παντρεμένοι ή συγκατοικούν ακόμα και αν λάβουμε υπόψιν μας τη διαφορά στην οικονομική κατάσταση», συνεχίζει η Σάρα.

Σκοπός της έρευνας ήταν περισσότερο να θέσει ερωτήματα στην ευρύτερη κοινωνία για το πώς μπορεί να παράσχει περισσότερη υποστήριξη στους γονείς που την έχουν ανάγκη και που έχουν αναλάβει μόνοι τους τη δύσκολη δουλειά της ανατροφής των παιδιών τους.

Πηγή: divorcedmoms.com