Πως νιώθει ένα υιοθετημένο παιδί

Η υιοθεσία μου, διαμόρφωσε το χαρακτήρα μου όσο κανένα άλλο γεγονός στη ζωή μου. Είναι δύσκολο να μιλάω γι’ αυτό το θέμα χωρίς ενδοιασμούς αν και στην πραγματικότητα μου αρέσει να λέω στους ανθρώπους για την υιοθεσία μου και πώς αυτή διαμόρφωσε τη δυναμική της οικογένειάς μου, πιο πολύ γιατί εξηγεί ποια είμαι και γιατί έγινα αυτή που είμαι.

Ξέρω ότι πολλοί από εσάς που ίσως έχετε σκεφτεί (ή σκέφτεστε) την υιοθεσία, είστε οι ίδιοι υιοθετημένοι ή γνωρίζετε κάποιον, ο οποίος είναι. Πολλούς από τους λόγους που κάποιος θέλει να υιοθετήσει, τους βρίσκω λάθος και εκτός πραγματικότητας.

Η υιοθεσία δεν είναι παίξε-γέλασε

Ένα από τα πρώτα πράγματα που οι άνθρωποι συχνά μου λένε όταν μαθαίνουν ότι είμαι υιοθετημένη είναι το εξής: “Μπράβο. Αυτό είναι υπέροχο!”. Εκτιμώ τη χαρά και τον ενθουσιασμό τους, αλλά μου είναι δύσκολο να εξηγήσω γιατί τους φαίνεται τόσο υπέροχο.

Κοίταξε να δεις. Η υιοθεσία δεν είναι τόσο ευχάριστη εμπειρία, όσο νομίζεις, ούτε για τους θετούς γονείς, ούτε για το παιδί. Με συγχωρείς που καταστρέφω τα πιστεύω σου, αλλά είναι η αλήθεια. Το ότι ήμουν υιοθετημένη μου προκάλεσε κρίση ταυτότητας και απ’ ότι γνωρίζω, το ίδιο ισχύει για πολλά, άλλα υιοθετημένα παιδιά.

Σκέψου το: Φαντάσου να μεγαλώνεις σε μια οικογένεια με την οποία δεν έχεις κανένα βιολογικό δεσμό και δεν γνωρίζεις τίποτα για τη βιολογική σου οικογένεια. Μπορεί να σου παρέχουν τα πάντα, υγεία, στέγη, αγάπη, ένα καλό σχολείο, ποιότητα ζωής, αλλά δεν είναι το ίδιο με τους βιολογικούς σου γονείς. Προτιμάς να είσαι μαζί τους και ας μην είχατε να φάτε. Δεν ακούγεται τόσο ρόδινο όταν στο εξηγώ με αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι;

Μη με παρεξηγείς. Αγαπώ την οικογένειά μου. Τους εκτιμώ πραγματικά και τους σέβομαι και είμαι ευτυχισμένη που είναι κομμάτι της ζωής μου. Αλλά πάντα διέφερα από τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς μου, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε χαρακτήρα. Είναι άσχημο και οδυνηρό να μην έχω καμία επαφή με τους ανθρώπους, με τους οποίους μοιράζομαι τα ίδια γονίδια.

Μην εξιδανικεύεις την εμπειρία κάποιου άλλου, όταν δεν ξέρεις πώς αισθάνεται. Άσε τον άλλο να σου πει ο ίδιος πώς αισθάνεται για ένα τόσο λεπτό θέμα πριν προλάβεις να εκφράσεις τη χαρά και τον ενθουσιασμό σου.

Η υιοθεσία δεν είναι για όλους

Συχνά βλέπουμε ένα κοινό μοτίβο υιοθεσίας, όπως αυτό προβάλλεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης: Ένα παιδάκι από ξένη χώρα που το υιοθετούν δυο καλοί άνθρωποι, του χαρίζουν μια ευτυχισμένη ζωή που είχε χρόνια στερηθεί και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Αυτή η ιστορία, ωραία μεν, δεν λέω, αλλά συχνά δεν αποτυπώνει όλη την πραγματικότητα γύρω από την υιοθεσία! Υπάρχουν ιστορίες, όπως από υιοθεσία με νόμιμες διαδικασίες μέχρι το να μεγαλώνεις σε ιδρύματα και ορφανοτροφεία προτού σε υιοθετήσουν όταν γίνεις έφηβος/η.

Να το θυμάσαι αυτό πριν αρχίσεις τις ερωτήσεις. Το να ρωτήσεις ποιοι είναι οι πραγματικοί γονείς ενός ατόμου ή από πού κατάγονται δεν είναι και οι πιο κατάλληλες ερωτήσεις.

Ίσως νιώσεις μόνος/η και παρατημένος/η

Όταν ήμουν μικρή, ήμουν περήφανη που ήμουν υιοθετημένη και το έλεγα με χαρά σε όλους. Καθώς άρχισα να μπαίνω στην εφηβεία, αυτό άλλαξε. Όσο έβλεπα ότι όλοι οι άλλοι άρχισαν να μοιάζουν με τους γονείς τους και να έχουν κοινά χαρακτηριστικά, αισθανόμουν πολύ «εκτός».

Το γεγονός είναι ότι δεν ξέρεις τί περνά κάποιος μέσα του ή πώς πραγματικά αισθάνεται για κάτι που δεν το εκδηλώνει. Η συμβουλή μου είναι να ρωτάς μόνο αν το υιοθετημένο άτομο δείχνει διαθέσιμο και ανοιχτό για συζήτηση, αλλά προσπάθησε να μην το πιέσεις για λεπτομέρειες διότι μπορεί να ενοχληθεί.

Μερικές φορές είναι πιο δύσκολο να ξέρεις από το να αγνοείς

Ανήκω στο 5% των ατόμων, που υιοθετήθηκαν με «ανοιχτή υιοθεσία», όπου έχεις επαφή με τους βιολογικούς σου γονείς από την πρώτη στιγμή της υιοθεσίας σου. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι, επειδή τους γνωρίζω, κατά κάποιον τρόπο κάνει ευκολότερη την όλη δοκιμασία για μένα. Έχω διαπιστώσει ότι, με την πάροδο του χρόνου, συμβαίνει το αντίθετο.

Βλέποντας την ευτυχισμένη οικογένεια που έχουν κάνει οι βιολογικοί μου γονείς αισθάνομαι χάλια. Μετά από μένα έκαναν κι άλλα παιδιά. Γιατί να δώσουν εμένα και να κρατήσουν τα άλλα; Εγώ δηλαδή τί ήμουν; Το βάρος που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν και το πέταξαν;

Έχω κάπως πιο στενές σχέσεις με το βιολογικό μου πατέρα, γιατί ήταν εκείνος που δεν ήθελε την υιοθεσία. Το να ξέρει κάποιος τους βιολογικούς του γονείς μπορεί μερικές φορές να είναι πιο δύσκολο από το να μην τους ξέρει. Το ότι είμαι αναγκασμένη να έχουμε επαφή από απόσταση είναι μεγάλο ζόρι και με πονάει πολύ.

Θέλει πολλή δουλειά

Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου. Υπάρχουν πολλά καταχωνιασμένα και καταπιεσμένα συναισθήματα που πρέπει να τακτοποιηθούν. Πολύ συχνά κάποιοι τα καταπνίγουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Λίγοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να τα εξωτερικεύσουν και να έχουν ανοικτές, ξεκάθαρες και ειλικρινείς συνομιλίες σχετικά με την υιοθεσία τους.

Θυμήσου αυτό: Η υιοθεσία μπορεί να μοιάζει παραμυθένια, αλλά μπορεί συχνά να αποδειχθεί εφιάλτης. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί το πράγμα. Υπάρχουν προκλήσεις που κρύβονται σε οποιαδήποτε οικογένεια και η υιοθεσία δεν αποτελεί πάντα λύση ή λύτρωση.