Απογοητεύσεις, αναμνήσεις και όσα φοβάμαι για τα παιδιά μου μετά το διαζύγιο

Μπαίνοντας σε «τροχιά» διαζυγίου, ήξερα, ότι θα αντιμετώπιζα άγνωστες καταστάσεις. Πράγματι, αντιμετώπισα αρκετές – να είμαι μόνη, να μου λείπουν τα παιδιά μου, να αλλάζω συνεχώς το πρόγραμμά μου και να χάσω κάποιους φίλους, οι οποίοι ένιωσαν, ότι έπρεπε να επιλέξουν «πλευρά». Ήταν αναπάντεχοι φόβοι, που με έπιασαν στον ύπνο. Φόβοι, που έχω για τα παιδιά μου και με κρατούν ξύπνια τη νύχτα να σκέφτομαι, αν έκανα το σωστό. Θα το ξεπεράσω ποτέ; Τα παιδιά μου; Οι φόβοι τους θα μαλακώσουν; Θα είναι εύκολο στην πορεία για αυτά να τους αντιμετωπίσουν;

1. Ο γάμος είναι σκέτη απογοήτευση

Ξέρω παιδιά χωρισμένων ζευγαριών, που είναι τώρα παντρεμένα και καταβάλλουν τις διπλάσιες προσπάθειες από άλλα ζευγάρια, για να κρατήσουν το γάμο τους ζωντανό. Ακούω την 17χρονη κόρη μου να λέει «Εγώ ποτέ δεν θα παντρευτώ». Θα το έλεγε ακόμη κι αν εξακολουθούσα να είμαι παντρεμένη; Μήπως πλέον μισεί την ιδέα του γάμου, επειδή εγώ κατέστρεψα την εικόνα της γι’ αυτόν; Δούλεψα σκληρά, για να δείξω στις κόρες μου, ότι υπάρχει ευτυχία ακόμη και μέσα σε ένα διαζύγιο και ότι, όλα μπορούν να δουλέψουν σωστά ακόμη και μέσα σε δύο χωριστά νοικοκυριά. Ήθελα να τις μάθω, ότι το να ξεφεύγεις από έναν κακό γάμο είναι καλύτερο από το να παραμένεις σε αυτόν, αλλά αρκεί; Μήπως επηρέασα άθελά μου τη γνώμη, που έχουν για το γάμο;

2. Μια νέα μαμά είναι τρομακτική

Η νέα «μαμαδίστικη» φιγούρα για τις κόρες μου είναι αυτή τη στιγμή η νέα φιλενάδα του μπαμπά τους. Και όχι, δεν είναι τρομακτική. Είναι υπέροχη με τις κόρες μου και θέλει να τη συμπαθούν. Θέλω κι εγώ να ξέρω, ότι τις αγαπάει και ότι είναι καλή μαζί τους. Πρέπει να είμαστε όλοι αγαπημένοι για χάρη τους. Ακούω για το όμορφο, καινούργιο σπίτι της, τα ταξίδια, τα ψώνια και τον τρόπο, που τους μιλάει και τις αντιμετωπίζει – βλέπω καλά σημάδια, ότι μόνο τρομακτική δεν είναι. Τί γίνεται όμως, αν τα πράγματα αλλάξουν; Τί θα συμβεί, αν δεθούν μαζί της και εκείνη φύγει; Δεν θέλω τα παιδιά μου να πληγωθούν ξανά και να δουν την οικογένειά τους να διαλύεται για ακόμη μία φορά. Η εικόνα, που έχουν για την οικογένεια θα καταστραφεί ολοσχερώς αυτή τη φορά.

3. Η οικογένεια δεν είναι πια ενωμένη

Ένας από τους κυριότερους λόγους, για τον οποίο έχω ενοχές είναι, γιατί το διαζύγιο επηρέασε (ή μάλλον κατέστρεψε) την οικογενειακή μας ενότητα και την αντίληψη, που έχουν τα παιδιά για το όλο concept γάμος-οικογένεια. Πάντα είχα μια εικόνα στο νου μου για το πώς πρέπει να είναι μια οικογένεια. Το διαζύγιο άλλαξε εντελώς αυτή την εικόνα. Μας έκανε όλους να επαναπροσδιορίσουμε τί σημαίνει οικογένεια, πώς πρέπει να είναι και πώς επιδρά στην ψυχική μας υγεία. Θέλω τα παιδιά μου να συνειδητοποιήσουν, ότι οικογένεια ίσον δουλειά. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά, για να τη διατηρήσεις και να λειτουργεί σωστά. Δεν θέλω να φοβούνται να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια.

4. Υπάρχουν πολλά κρυμμένα μαθήματα ζωής σε ένα διαζύγιο

Όταν τα παιδιά μου ετοιμάζονται να πάνε στο μπαμπά τους Πέμπτη βράδυ είναι σαν ετοιμάζονται για διακοπές. Για 5 μόνο μέρες και μετακομίζουν σχεδόν όλη τους τη ντουλάπα, μη τα δει το κοινό τους με τα ίδια ρούχα δεύτερη μέρα. Πέρα από την πλάκα όμως, το βράδυ της Πέμπτης είναι συνήθως για μένα μια γερή υπενθύμιση, ότι «χώρισα και τα παιδιά μου πρέπει να κάνουν 100 αλλαγές κάθε πέντε ημέρες εξαιτίας αυτού». Προσπάθησα να διδάξω στις κόρες μου, ότι το πακετάρισμα είναι ένα τρόπος να μάθουν να οργανώνουν και να προγραμματίζουν καλύτερα τη ζωή τους. Θέλω να ξέρουν, ότι πρέπει να σκέφτονται κάποια πράγματα από την αρχή μέχρι το τέλος, αντί να σκέφτονται μόνο το τώρα. Θέλω να γνωρίζουν, ότι πρέπει να παίρνουν αποφάσεις και να προχωρούν. Θέλω να πάρουν μαθήματα ζωής και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και όσα τώρα τις φοβίζουν και τα βρίσκουν φριχτά, ότι αξίζουν κατά βάθος και έχουν τη δική τους ομορφιά.

5. Οι καλές αναμνήσεις θα ξεχαστούν

Υπήρχε μια εποχή στο γάμο μου, που ήμουν ευτυχισμένη. Μια εποχή, που ήμουν ακριβώς, όπως έπρεπε να είμαι. Πηγαίναμε οικογενειακές εκδρομές Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι. Παίζαμε όλοι μαζί, διασκεδάζαμε, φτιάχναμε ομάδες και διακοσμούσαμε το σπίτι στις γιορτές. Ακόμα και στο σούπερ μάρκετ να πηγαίναμε όλοι μαζί, ήταν ευτυχία για μας. Υπάρχουν πολλές καλές αναμνήσεις να θυμούνται τα παιδιά μου τα χρόνια, πριν αλλάξουν όλα. Φοβάμαι, μήπως τους προκαλεί μελαγχολία το να μιλάνε για αυτές. Φοβάμαι, μήπως ο πόνος του διαζυγίου και της διαλυμένης μας πια οικογένειας διώξει μακριά αυτές τις αναμνήσεις και τις κάνει να ξεχαστούν. Αναρωτιέμαι συνεχώς, πώς μπορώ να τις κρατήσω ζωντανές, όταν ακόμα κι εγώ μερικές φορές πονάω, όταν τις θυμάμαι.

Πηγή: divorcedmoms.com