“Να πας να δουλέψεις!: Η ατάκα που μεγαλώνει μεγαλώνει γερά παιδιά!

Το να έχεις παιδί σήμερα είναι γενικά κοστοβόρα υπόθεση. Είχα μείνει με την εντύπωση, ότι πιο πολυέξοδα είναι τα παιδιά, όταν είναι μικρά. Όταν τα παιδιά μου έφτασαν στην εφηβική ηλικία, ό, τι πίστευα μέχρι στιγμής, μου φάνηκε αστείο. Αν τα παιδάκια είναι μια φορά «ακριβά», τότε οι έφηβοι είναι «ακριβοί» στο τετράγωνο. Ειδικά εγώ, που δεν έχω έναν έφηβο σπίτι μου, αλλά τρεις, η ιδέα και μόνο να πρέπει να τα βγάλω πέρα μόνη μου, με έκανε να ιδρώνω.

Ένας έφηβος τρώει 4 φορές παραπάνω απ’ το κανονικό, ζητάει ακριβά πράγματα, όπως smartphones, μαθήματα οδήγησης και ειδικά παπούτσια για το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο. Ζητάει αυτοκίνητο ή μηχανάκι ή παίρνει κρυφά το δικό σου και εσύ διαολίζεσαι και βρίζεις όποιον βρεθεί μπροστά σου (συν την εξτρά ασφάλεια, που πληρώνεις, επειδή ο οδηγός είναι κάτω από την καθορισμένη ηλικία).

Παλιά μαζευόμασταν όλοι μαζί σπίτια μας και βλέπαμε ταινιούλες αγκαλιά με χειροποίητα μπισκοτάκια της μαμάς. Τώρα, πάνε αυτά. Καφέδες κάθε μέρα έξω, μπαράκια, γυμναστήρια, πάρτυ (με ρούχα και δώρα, που κοστίζουν μια περιουσία), σινεμά (με ποπ κορν και νάτσος), πίτσες και σουβλάκια έξω. Οι καταθέσεις μου ικετεύουν για έλεος και έχω αυξημένους καρδιακούς παλμούς και μόνο, που τα γράφω.

Και δεν φτάσαμε ακόμα στο πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω εσύ, πάντως εγώ έχω φρικάρει ήδη.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο πρέπει όλα τα έφηβα παιδιά μου να βρουν δουλειά. Σε αυτό το σπίτι, δεν παίζει σαν επιλογή το να μην δουλέυεις.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του« Bloomberg», οι έφηβοι σήμερα δεν δουλεύουν, όπως συνέβαινε στη δεκαετία του 1980 και του 1990. Υπήρξα και εγώ έφηβη και πάντα είχα δουλειά. Αν ήθελα να βγω με τις παρέες μου, έπρεπε να έχω τα δικά μου χρήματα. Εάν ήθελα φαγητό διαφορετικό από αυτό, που μου παρείχαν οι γονείς μου, θα έπρεπε να μπορώ να το προμηθευτώ με τα δικά μου λεφτά. Αν ήθελα να ψωνίσω ακριβά μοδάτα ρούχα, πέρα από αυτά, που μπορούσαν να μου αγοράσουν οι γονείς μου, έπρεπε να μπορώ να το αντέξω οικονομικά.

Όταν άρχισα να οδηγώ, πλήρωνα μόνη μου τα μαθήματα οδήγησης. Αγόρασα μόνη μου αυτοκίνητο και μπορούσα να το συντηρήσω. Έτσι, το εκτιμούσα και το πρόσεχα περισσότερο. Οι γονείς μου με βοηθούσαν, όσο μπορούσαν, αλλά τί να πρωτοκάνουν κι εκείνοι με 4 παιδιά; Γι’ αυτό δουλεύαμε και οι 4.

Ο γιος μου είναι αθλητής. Το περασμένο καλοκαίρι δούλεψε και έβγαλε πάνω από 1000 ευρώ, με τα οποία αγόρασε smartphone. Κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών, εργάστηκε μαζί με τον πατέρα του, που είναι υδραυλικός και αγόρασε ποδήλατο. Θέλει να εργαστεί και φέτος το καλοκαίρι, για να γευτεί μερικές από τις πολυτέλειες, που εγώ δεν μπορώ να του προσφέρω και του υπενθύμισα, ότι, αν θέλει αυτοκίνητο, θα πρέπει να ξεκινήσει την αποταμίευση από τώρα.

Είναι μεγάλο σχολείο για το παιδί η εργασία, ακόμα και σε τόσο νεαρή ηλικία. Βγάζει τα δικά του χρήματα και μαθαίνει να είναι ανεξάρτητος, να εργάζεται σκληρά και διάφορες άλλες δεξιότητες, που θα του φανούν απαραίτητες στη μετέπειτα ζωή του.

Δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν χωρίς τα απαραίτητα στη ζωή τους, αλλά είναι σημαντικό για μένα να ξέρουν, πόσο ακριβή είναι η ζωή. Στην τελική, δεν είμαι η κότα με τα χρυσά αυγά, ούτε έχω καμία τράπεζα.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ακριβώς την αξία των χρημάτων, έτσι ώστε την επόμενη φορά, που θα μου πουν: “Μαμά, πάρ’ το μου αυτό, μόνο 10 ευρώ έχει”, να το ξανασκεφτούν, επειδή γνωρίζουν ακριβώς, πόσος κόπος απαιτείται σήμερα, για να βγάλει κανείς 10 ευρώ.

Θέλω να δουν από κοντά, τί σημαίνει σκληρή δουλειά και τί σου προσφέρει. Όταν η μέρα τελειώνει και εσύ δούλεψες πολύ και γνωρίζεις, ότι έκανες το καλύτερο, που μπορείς και έβγαλες κάποια χρήματα, είναι εκπληκτικό το συναίσθημα και άξιζε. Στην πραγματικότητα, η δουλειά θα τους αλλάξει όλη τους την κοσμοθεωρία, γιατί θα δουν τα πράγματα μέσα από τα μάτια αυτού, που εργάζεται. Θα το σκεφτούν δύο φορές, πριν αφήσουν σκουπίδια σε έναν πάγκο, ώστε να μην επιβαρύνουν τον καημένο τον υπάλληλο, που τρέχει όλη μέρα πάνω κάτω.

Ως γονέας, μπορείς να διδάξεις πολλά στα παιδιά σου, αλλά όχι τα πάντα. Γι’ αυτό σε αυτό το σπίτι, τα παιδιά μου θα δουλέψουν. Όχι μόνο θα με ευχαριστούν αργότερα, αλλά θα ευχαριστηθούν και τα ίδια, όταν δουν, ότι μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια ή το δικό τους αμάξι, γνωρίζοντας, ότι τα κατάφεραν μόνα τους.

Νιώθω πραγματικά περήφανη για το γιο μου, που θέλει να εργαστεί και το επόμενο καλοκαίρι, αλλά ξέρω, ότι εγώ τον έσπρωξα προς αυτή την κατεύθυνση και θα κάνω το ίδιο και για τα αδέλφια του, επειδή το να μαθαίνεις να είσαι εργατικός μπορεί να είναι ακόμα πιο πολύτιμο και από τα χρήματα, που βγάζεις.

Νίκη Ξ.