Μαμά, γιατί μας άφησε ο μπαμπάς; ρώτησε η κόρη μου. Και αυτή ήταν η απάντησή μου…

«Έφυγε, αλλά άφησε πίσω του κάτι πολύ σημαντικό – εσένα».

Νιώθω την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια καθώς κοιτάζω τα μεγάλα καστανά της μάτια γεμάτα δάκρυα που ακόμα δεν έχουν χυθεί, τα μεγάλα αυτά μάτια που ελπίζουν ότι ίσως αυτή τη φορά η απάντησή μου θα είναι διαφορετική.

«Γιατί έφυγε ο μπαμπάς μου;», ρώτησε.

«Σε αγαπώ πολύ. Λυπάμαι που ο μπαμπάς έκανε μια επιλογή που μας έβλαψε όλους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δικό σου το λάθος. Δεν είναι κακός άνθρωπος αλλά έκανε μια κακή επιλογή που πλήγωσε πολλούς ανθρώπους και πιο πολύ λυπάμαι που πλήγωσε εσένα. Σε αγαπώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο και θα σε αγαπώ για πάντα, περισσότερο και από 10 μπαμπάδες μαζί».

Αυτά είπα στην κόρη μου, αλλά αυτά που ήθελα να της πω, αυτά που γύριζαν στο μυαλό μου και με έκαναν να είμαι έτοιμη να εκραγώ ήταν:

«Ο πατέρας σου μας άφησε επειδή είναι εγωιστής. Έφυγε επειδή δεν μπορούσε να βάλει το παιδί του πάνω από τον εαυτό του. Εύχομαι να μπορούσε να δει τη ζημιά που έχει κάνει στην οικογένειά μας. Έφυγε χρησιμοποιώντας φρικτές δικαιολογίες και ελπίζω να μην τον ξαναδούμε ποτέ. Είμαστε πολύ καλύτερα τώρα που λείπει».

Αλλά πραγματικά, τι λες σε αυτά τα τεράστια, δακρυσμένα μάτια που σε κοιτάζουν έτσι; Τι λες σε ένα παιδί που κουβαλάει το DNA ενός ατόμου που προκαλεί τόσο μεγάλο μίσος μέσα σου και δυσκολεύεσαι τόσο να συγχωρέσεις;

Μπορείς μόνο να το διαβεβαιώσεις ότι το αγαπάτε και οι δύο και ανεξάρτητα από το πόσο θυμωμένοι είστε ο ένας με τον άλλον, δεν μιλάς ποτέ άσχημα για τον πατέρα του παιδιού σου μπροστά του.

Το διαβεβαιώνεις ότι το άτομο που του έδωσε τα μισά του γονίδια δεν είναι κακός άνθρωπος και ότι δεν είναι θυμωμένος μαζί του (με το παιδί δηλαδή). Αναγνωρίζεις ότι πονάει, αναγνωρίζεις πως ό, τι συνέβη το έχει πληγώσει πολύ. Το μόνο που θέλει είναι να ακουστεί, να εκφραστεί και να μοιραστεί με κάποιον το πως νιώθει.

Πρέπει να είσαι ειλικρινής και να του πεις ότι δεν έχεις απαντήσεις σε όλες του τις ερωτήσεις, ότι με τον καιρό τα πράγματα θα φτιάξουν και ότι προς το παρόν όσο και να θες να το κάνεις να νιώσει καλύτερα δεν μπορείς. Του λες ότι είναι φυσιολογικό να είναι αναστατωμένο με αυτή την κατάσταση και ότι θα είσαι πάντα εκεί όταν θελήσει να σου μιλήσει. Του υπενθυμίζεις όσο πιο συχνά μπορείς πόσο υπέροχο είναι, πόσο όμορφο και πόσο καταπληκτικό υπενθυμίζοντάς του ότι ο πατέρας του δεν έφυγε επειδή έκανε κάτι κακό.

Του λες την πιο ειλικρινή, την πιο δυνατή αλήθεια που έχεις, η οποία είναι αυτή: Ότι θα το αγαπάς μέχρι τα αστέρια, μέχρι τον ουρανό, μέχρι πιο πάνω και από τον ήλιο και ότι θα αφιερώσεις την υπόλοιπη ζωή σου αγαπώντας το διπλά. Αυτό του λείπει. Η διαβεβαίωση ότι δεν θα το αφήσεις ποτέ και το κάθε λεπτό που περνάς μαζί του είναι μία ευλογία.

Του λες ότι ο μπαμπάς του μπορεί να έχει φύγει αλλά ευτυχώς όταν το έκανε, άφησε ό, τι σημαντικότερο είχε πίσω του.

Πηγή: yourtango.com