Η νονά (κι ο νονός)

Όχι, βέβαια! Γιατί η νονά (αν υπάρχει και νονός, τότε τα ίδια ισχύουν και στο αρσενικό γένος), είναι η πνευματική μαμά του παιδιού, ό,τι πιο κοντινό έχει το παιδί μετά τους γονείς και τους παππούδες του.

Γι’ αυτό και τον τίτλο αυτόν της νονάς δεν τον δίνουμε σ’ όποιον κι όποιον. Δεν το δίνουμε σε κάποιον που έτυχε να βρίσκεται στη ζωή μας λόγω συνθηκών το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, σε κάποιον που δεν είμαστε σίγουροι οτι θα είναι κοντά στο παιδί μας όσο είναι μικρό, αλλά κι όταν αυτό ενηλικιωθεί ή σε κάποιον περισσότερο απο γνωστό μας, λιγότερο απο φίλο, που έχει απλώς την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθει σε μια βάπτιση.

Νονά, δεν είναι μόνο το πρόσωπο που φέρνει δώρα, λαμπάδες και σοκολατένια αυγά το Πάσχα, είναι το πρόσωπο που βρίσκεται δίπλα στο παιδί σε όλα, στα σημαντικά κι ασήμαντα, στα χαρούμενα και λιγότερο χαρούμενα.

Κι ονοματοδοσία να επιλέξει κάποιος γονιός, πάλι ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης, μια φίλη μας καλή, χρειάζεται να πάρει αυτόν τον ρόλο. Ναι, γνωρίζω οτι η νονά και ο νονός, είναι τίτλοι με θρησκευτική υπόσταση, αλλά επί της ουσίας, είναι τα άτομα που αγαπάνε και είναι δίπλα στο παιδί εφ’ όρου ζωής κι όχι επειδή «πρέπει» αλλά επειδή το «θέλουν».

Ποτέ δεν κατάλαβα εκείνους που κουμπαρεύουν με «άσχετο» κόσμο και μετά ακούμε για νονές που βάφτισαν και εξαφανίστηκαν», που τσακώθηκαν με τους γονείς και την πλήρωσε το παιδί και τα σχετικά.

Προσωπικά, έχω επιλέξει φίλες δοκιμασμένες όλα αυτά τα χρόνια για νονές των παιδιών μου και ζήτησα να γίνω νονά -μετά του συζύγου βεβαίως βεβαίως-, στο παιδί φίλης επίσης δοκιμασμένη ποσοτικώς (εις βάθος χρόνου) και ποιοτικώς (σε ο,τι έφερε ο χρόνος αυτός στις ζωές μας).

Εμπιστοσύνη κι αγάπη, είναι οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο μυαλό για τα κριτήρια επιλογής κουμπαριάς και μάλιστα κουμπαριάς που έχει σχέση με τα παιδιά μας.

Το βαφτιστήρι σου είναι σαν παιδί σου, απλώς το έχει γεννήσει άλλη μάνα, κι όχι μια οποιαδήποτε γυναίκα, αλλά η καλύτερη σου φίλη. Όπως αγαπάς εκείνη, αγαπάς και το παιδί της! Σου βγαίνει αβίαστα, αβασάνιστα, αυθόρμητα, να το προστατεύεις, να το νοιάζεσαι, να είσαι εκεί όποτε σε χρειάζεται κι όποτε δε σε χρειάζεται, να μπορεί να βασίζεται σε σένα, να είσαι οικογένειά του. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνω και τους…«πολιτικούς» που βαφτίζουν πολλά παιδιά. Μπορείς να ανταπεξέλθεις σ’ όλα όπως πρέπει; Και δεν εννοώ μόνο την οικονομική πλευρά, αλλά την ουσιαστική, το να είσαι παρούσα, όπως αξίζει, στη ζωή του κάθε παιδιού που βάπτισες.

Προσωπικά, θέλω το βαπτιστήρι μου να πιστεύει ότι είμαι η καλύτερη νονά του κόσμου! Μαζί με το νονό του κάνουμε σαν ζεύγος ό,τι περνάει απο το χέρι μας για να το καταφέρουμε.

Πέρα απο τα κλασσικά, εμείς θέλουμε να κάνουμε και άλλα, τα μη – αναμενόμενα! Να του εκπληρώνουμε τις επιθυμίες στα δώρα γενεθλίων /γιορτής /Πάσχα, αλλά να υπάρχει πάντα μέσα σε αυτά και μια έκπληξη! Να του στέλνουμε βάιμπερ βιντεάκια ή βιντεοκλήσεις και να τον κάνουμε να γελάει με τις «σαχλαμάρες» μας! Θέλω, όταν μεγαλώσει το βαφτιστήρι μας, ο Γιάννης, να έχει τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις από τη νονά και το νονό του. Να ξέρει, κι αυτό δε γίνεται ξαφνικά, με μαγικό τρόπο, αλλά χτίζεται με το πέρασμα του χρόνου, ότι μπορεί να υπολογίζει σε μας. Ότι μπορει να μας μιλήσει για το οτιδήποτε, ότι αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα, μπορεί να απευθυνθεί ΚΑΙ σε μας, εκτός απο τους γονείς του.

Ακόμη, θέλω να ξέρει ότι αααααααν υπάρχει κάτι που θα τον δυσκολεύει να πει στη μαμά του, θα μπορεί να το πει σε μένα, που είμαι σαν μαμά του, αλλά όχι η μαμά του και να μεσολαβήσω! Αν και μάλλον σε αυτά θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία ο μπαμπάς του, ο νονός κι ο…γιος μου, που υποψιάζομαι οτι θα συμμετέχει ενεργά μαζί του στα διάφορα «επικίνδυνα» και τα σχετικά, βλέπε για παράδειγμα: μηχανάκι και βλέπω το εγκεφαλικό να το παθαίνουμε παρέα με την κουμπάρα.

Για να βάλω κι έναν επίλογο, θέλω το βαφτιστήρι μου να γνωρίζει ότι η νονά κι ο νονός είναι οι νεραϊδονονοί της δικής του ζωής και θα προσπαθούν με ό,τι μέσα έχουν, ραβδιά και τα σχετικά, να συμβάλλουν για να είναι όμορφη και χαρούμενη!

Καλό Πάσχα, με Υγεία σ’ όλους!

Αφιερωμένο στις νονες των παιδιών μου και τη Μαρία, τη μαμά του φανταστικού βαφτιστηριού μου, Γιάννη!

Πηγή: nouazetamefountouki.gr