Γιατί πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον βιασμό… εδώ και τώρα

Το 2016 μονοπώλησε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ένας πρωτοετής φοιτητής του πανεπιστημίου Stanford, ο Brock Turner, το 2017 ο πασίγνωστος στο Hollywood Harvey Weinstein και το 2018 ο δικαστής Brett Kavanaugh. Οι τρεις αυτοί οι άντρες είναι μερικοί μόνο από τους εκατοντάδες που έχουν γίνει πρωτοσέλιδα τα τελευταία χρόνια κατηγορούμενοι για σεξουαλική επίθεση. Δεν είναι παρά μία σταγόνα στον ωκεανό!

Είναι αδύνατον να πούμε με ακρίβεια πόσες σεξουαλικές επιθέσεις γίνονται κάθε χρόνο καθώς πολλές από αυτές δεν καταγγέλλονται. Μία μέση εκτίμηση δείχνει ότι κάθε 98 δευτερόλεπτα μία γυναίκα δέχεται επίθεση.

Το γεγονός αυτό επιτάσσει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το βιασμό – δύσκολο θέμα και λιγάκι άβολο, αλλά δυστυχώς απαραίτητο.

Για τους εφήβους που έχουν εμμονή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα νέα για τον Weinstein και τον Kavanaugh είναι ήδη γνωστά. Τι γίνεται όμως με τα μικρότερα παιδιά που δεν γνωρίζουν ακόμα έννοιες, όπως η συναίνεση και η σεξουαλική επίθεση;

Αυτό που προτείνουν οι ειδικοί είναι ότι πρέπει οι γονείς να μιλήσουν στα παιδιά τους σε όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο. Το άγγιγμα, το φιλί, όλα αυτά πρέπει να συζητηθούν με το παιδί από τη στιγμή που κατανοεί τους όρους αυτούς. Κατάλληλη στιγμή είναι όταν ένας ενήλικας συγγενής που έχει να το δει καιρό, το πλησιάσει για να το φιλήσει ενώ εκείνο δεν θέλει.

Οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με το βιασμό και τη συναίνεση πρέπει να ξεκινά ως εξής: Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι το σώμα τους, τους ανήκει και κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει αντί για τα ίδια τα παιδιά. Ο κάθε άνθρωπος σε όποια ηλικία και αν είναι δικαιούται να ελέγχει το σώμα του και να έχει όσο «χώρο» χρειάζεται.

Όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά κάτω των 5 ετών μπορούμε να εκμεταλλευτούμε κάποια περιστατικά, όπως όταν ένα παιδί προσπαθεί να αρπάξει κάτι από κάποιο άλλο ή το αγγίξει χωρίς εκείνο να θέλει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο γονέας οφείλει να ανταποκριθεί ανακατευθύνοντας το παιδί με ήπιο τρόπο και εξηγώντας του τι είναι τα όρια.

Ακόμα και καθημερινές δραστηριότητες, όπως η κολύμβηση μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εμπειρίες μάθησης για το τι είναι συναίνεση. Επίσης, καλό είναι να μη χρησιμοποιούμε ψευδώνυμα η διάφορα άλλα ονόματα για τα γεννητικά όργανα, επειδή οι βιαστές συχνά χρησιμοποιούν αυτές τις ορολογίες για να παρασύρουν τα θύματά τους. Η χρήση της σωστής ορολογίας θα βοηθήσει το παιδί να ζητήσει πιο εύκολα βοήθεια και να καταλάβει πότε βρίσκεται σε κίνδυνο.

Όταν τα παιδιά φτάσουν στη σχολική ηλικία (6 έως 12 ετών) είναι σημαντικό να γίνει ένας ανοιχτός διάλογος στο σπίτι σχετικά με τα όρια και τη συγκατάθεση. Μπορείς να πεις στο παιδί σου το εξής: «Σκέψου ότι έχεις γύρω σου ένα αόρατο μπαλόνι. Αν θελήσει κάποιος να μπει στο ίδιο μπαλόνι δίπλα σου έχεις τη δυνατότητα να πεις ναι ή όχι, δηλαδή να δώσεις ή όχι τη συγκατάθεσή σου». Στη συνέχεια μπορείς να ρωτήσεις το παιδί σου αν υπάρχει κάποιος που κατά τη γνώμη του έχει το δικαίωμα να μπει στο μπαλόνι αυτό ή αν έχει μπει ποτέ κάποιος χωρίς τη συγκατάθεσή του.

Οι έφηβοι (13 έως 17 ετών) χρειάζονται ειλικρίνεια από τους γονείς τους για τη σεξουαλικότητα και τις σχέσεις. Αποτελεί ευθύνη των γονιών να συζητήσουν για θέματα, όπως η σεξουαλική βία και να καθορίσουν για τα έφηβα παιδιά τους μία πορεία ευαισθητοποίησης και γνώσης. Σεξουαλικότητα, σεξουαλική βία, συμβιβασμός και συναίνεση είναι έννοιες που πρέπει να γνωρίζει το παιδί καλά και να ξέρει ότι οι γονείς του είναι δίπλα του αν θελήσει κάποια στιγμή να συζητήσει τα θέματα αυτά.

Όσο πιο ανοιχτοί είναι οι γονείς για το σεξ τόσο πιο πιθανό είναι τα παιδιά τους να αισθανθούν άνετα με το θέμα αυτό και να ρωτούν για πράγματα για τα οποία έχουν περιέργεια. Οι έφηβοι λαμβάνουν πολλά μηνύματα μεγαλώνοντας, όπως ότι το σεξ είναι κάτι κακό, μην το κάνεις γιατί θα μείνεις έγκυος ή θα κολλήσεις κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα με αποτέλεσμα τα παιδιά να αρνούνται να συζητήσουν με τους γονείς τους και αιτία είναι η έλλειψη γνώσης και κατάρτισης.

Μία καλή λύση είναι επίσης το βιβλίο. Κυκλοφορούν πολλά βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου που βοηθούν ένα παιδί να καταλάβει ότι το σώμα μας είναι δικό μας και πως ο, τι και αν συμβεί έχουμε δικαίωμα να δεχτούμε ή να αρνηθούμε αν κάποιος μας αγγίξει σε κάποιο απαγορευμένο σημείο και μας κάνει να αισθανθούμε άβολα.

Η αλήθεια είναι πως τα μεγαλύτερα παιδιά γνωρίζουν πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε, το θέμα όμως είναι ότι τα περισσότερα τα γνωρίζουν από τη λάθος τους μεριά. Όλες οι πληροφορίες γύρω από το σεξ είναι πλέον προσβάσιμες μέσω του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και μέσω της κάθε τρέχουσας τηλεοπτικής εκπομπής. Η σωστή ενημέρωση είναι ο καλύτερος εξοπλισμός για ένα παιδί ώστε να αποφύγει μία πιθανή, σεξουαλική επίθεση, αλλά και για να πάψει να αισθάνεται ντροπή για θέματα, όπως το σεξ και η σεξουαλικότητα.

Τα πιο μεγάλα παιδιά τα οποία σερφάρουν καθημερινά στο διαδίκτυο σίγουρα γνωρίζουν όσα γίνονται γύρω μας και σίγουρα έχουν ερωτήσεις για όλα αυτά που συμβαίνουν. Χρέος του γονιού σε αυτή την περίπτωση είναι να μιλήσει στο παιδί του και να του εξηγήσει τα πάντα. Τα περιστατικά αυτά που διαδραματίζονται γύρω μας είναι μία καλή αρχή για να ξεκινήσουμε μία τέτοια συζήτηση.

Τέλος οι γονείς πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο θα απαντήσουν στις ερωτήσεις των παιδιών τους ώστε να μην κλείσουν την πόρτα σε μελλοντικές συζητήσεις. Έχουν κάθε δικαίωμα να διαφωνήσουν σε κάτι που θα πει το παιδί τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν το δικαίωμα να ακυρώσουν την άποψη του παιδιού, αν διαφέρει από τη δική τους.

Αν ένας γονιός αισθάνεται άβολα για να κάνει με τέτοια συζήτηση με το παιδί του, μπορεί να λάβει επαγγελματική βοήθεια. Υπάρχουν χιλιάδες πιστοποιημένοι σεξολόγοι και ψυχολόγοι εξειδικευμένοι στον τομέα αυτό που μπορούν να βοηθήσουν κάνοντας αντί για εμάς τη συζήτηση αυτή με τα παιδιά μας.

Πηγή: sheknows.com