Δεν θέλω το παιδί μου να κοιμάται σε σπίτια φίλων του. Πειράζει;

Όλα ξεκίνησαν, όταν ο μόλις 7 ετών γιος μου επέστρεψε στο σπίτι από το σχολείο με μια πρόσκληση για ακόμα ένα πάρτι γενεθλίων. Άνοιξα το μικροσκοπικό φάκελο, ενώ αναρωτιόμουν σε ποιο παιδότοπο θα διασκεδάσουν τα παιδάκια αυτή τη φορά. Και τότε το είδα: μπλα μπλα μπλα και στο τελος…τα παιδάκια θα κοιμηθούν εδώ και θα τα πάρουν οι μαμάδες το πρωί.

Περίμενε να συνέλθω. Τί; Είναι παιδιά 7 ετών. Μωρά ακόμα. Πώς φτάσαμε σε αυτή την απόφαση; Ποιος καθορίζει, που θα κοιμηθούνε; Ποιος νοήμων άνθρωπος το σκέφτηκε αυτό; Γιατί η πρόσκληση να έχει αυτή την τελευταία πρόταση, που κάνει την απόφασή μου δύσκολη;

Να πάνε σε ένα παιδότοπο; Μάλιστα. Να πηδάνε στα φουσκωτά και στα τραμπολίνα μέχρι να μην τα κρατάνε τα πόδια τους; Μάλιστα. Να φάνε πίτσες και τούρτα μέχρι σκασμού; Μάλιστα. Ο ύπνος, όμως, είναι προσωπική υπόθεση. Ποια είσαι εσύ, που από καλή μαμά, που δεν χαλάω χατίρια θα με κάνεις κακιά μαμά, αφού θα χρειαστεί να αρνηθώ; Υπολόγιζα ότι είχα ακόμα 6-7 χρονάκια στη διάθεσή μου να φτάσω εκεί. Η απάντησή μου στις μαμάδες των φίλων του παιδιού μου, που το προσκαλούν για ύπνο σπίτι τους είναι ΟΧΙ και όχι θα παραμείνει έτσιγια 3-4 χρόνια ακόμα.

Για να το κάνω πιο λιανά, είμαι κάθετα αρνητική στο θέμα αυτό. Όχι και ξανά όχι, ειδικά για τόσο μικρά παιδιά. Πώς να το πω αλλιώς; Δεν γουστάρω το παιδί μου να κοιμάται σε ξένα σπίτια. Θα με ρωτήσεις «Και πού είναι το κακό;». Κι όμως. Ξέρεις εσύ τί γίνεται πίσω από την πόρτα του άλλου; Ξέρεις ποια προβλήματα μπορεί να έχει αυτή η οικογένεια; Ξέρεις ο πατέρας ή η μητέρα του παιδιού τί βιολί βαράνε; Πού πας να εμπιστευτείς ένα 7χρονο, που έχει τις δικές του συνήθειες στον ύπνο και έχει συνηθίσει στο δικό του κρεβατάκι; Κι αν σηκωθεί τη νύχτα και τρομάξει, τί γίνεται;

Ένας ξένος γονέας θα μπορούσε να πάρει το παιδί μου απ’ το σχολείο, να το καλέσει σε ένα πάρτι γενεθλίων, να το κρατήσει για λίγο σε περίπτωση ανάγκης, αλλά όχι και να κρατήσει το παιδί όλη νύχτα για χάρη γούστου. Στο σπίτι μου είναι άλλοι οι κανόνες και οι συνήθειες. Αλλού είμαι πιο ιδιόρρυθμη, αλλού πιο ελαστική.

Δεν είναι μόνο κάποιες περίεργες συμπεριφορές γονέων, που με κάνουν να είμαι επιφυλακτική. Είναι και οι ιδιοτροπίες, που έχει πολλές φορές το παιδί μου. Εγώ είμαι αυτή, που ξέρω πώς να το χειριστώ καλύτερα στην ηλικία, που είναι. Όταν κλαίει, όταν γκρινιάζει, όταν ουρλιάζει, όταν κάνω κάτι, που το βγάζει απ’ τη ρουτίνα του. Αξιολάτρευτο μεν, αλλά και παράξενο όσο δεν πάει. Αν σηκωθεί πρωί Δευτέρας και δεν έχω έτοιμο σιδερωμένο το πορτοκαλί του μπλουζάκι και ένα συγκεκριμένο τζιν, ζήτω, που κάηκα. Αν δεν έχω έτοιμη την Πέμπτη την αγαπημένη του φόρμα, μαύρο φίδι, που μ’ έφαγε. Κάθε βράδυ, για να κοιμηθεί, θέλει να του διαβάσω το αγαπημένο του παραμύθι, να πούμε το τραγουδάκι μας και μετά πέφτει για ύπνο. Και μου λες μετά να το αφήσω να κοιμηθεί σε ξένο σπίτι; Για ξανασκέψου το.

Τί θα γίνει, αν εμένα το παιδί μου με πάρει τηλέφωνο μέσα στη νύχτα και με παρακαλέσει να πάω να το πάρω, γιατί θέλει να έρθει σπίτι του; Τί θα γίνει, αν ξυπνήσει τη νύχτα τρομαγμένο από ένα κακό όνειρο και πάει στη μαμά του φίλου του, την ξυπνήσει και της πει «Μαμά του Γιάννη, είδα ένα κακό όνειρο. Να κοιμηθώ μαζί σου;». Τί θα πει τότε η μαμά του Γιάννη;

Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλές μαμάδες κάθονται και κουτσομπολεύουν στις άλλες μαμάδες μετά την πρωινή προσευχή στο σχολείο τα άλλα παιδάκια. «Τί το κάλεσα σπίτι; Κατουρήθηκε και μου έκανε το στρώμα χάλια», «Που να δείτε πιτζάμες, που φορούσε. Από το πανηγύρι θα του τις πήραν», «Σηκώθηκε μέσα στη νύχτα να πάει για νερό και μπερδεύτηκε, χάθηκε και άρχισε να ουρλιάζει».

Φυσικά δεν είπα τίποτε από αυτά στο γιο μου, όταν με ρώτησε για τον ύπνο. Του είπα απλά “νομίζω ότι είναι νωρίς ακόμα. Δεν είσαι ακόμα έτοιμος, αγάπη μου”. Η δικαιολογία αυτή λειτουργεί (προς το παρόν) και δεν έχει μπει ακόμα στη διαδικασία να με ρωτήσει περαιτέρω. Ίσως κάποιο μέρος του αναγνώριζε ότι έχω δίκιο και ότι δεν είναι καθόλου έτοιμος να κοιμηθεί στο σπίτι ενός φίλου του.

Ή που μου μαζεύει υλικό υπεράσπισης, για να μου τα χώσει όλα μαζί την επόμενη φορά, που θα λάβει πρόσκληση για sleepover και εγώ αρνηθώ.

Πηγή: womansday.com