Δεν είμαι «και μαμά και μπαμπάς». Είμαι μόνο μαμά!

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και έχω περίεργη διάθεση. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι, ή όλοι είναι τρελοί και ζουν σε «προ- χριστουγεννιάτικη διάθεση» ή εγώ τα έχω βαρεθεί όλα. Άσε που νομίζω ότι παίζουν σε αμερικάνικη διαφήμιση της δεκαετίας του ’60. Τόσα χαμόγελα και γέλια, τι να πω και εγώ η χριστιανή;

Μετά σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να είμαι άδικη με τους ανθρώπους. Δεν μου έχουν κάνει και τίποτα, εκτός και αν ρουφάνε την τύχη μου. Κάτι τέτοιο χλωμό το βλέπω, γιατί έτσι και αλλιώς αυτή η τύχη που λέγαμε, δεν υπάρχει καθόλου σε εμένα! Οπότε καταλήγουμε στο εξής, εγώ τους αφήνω να τριγυρνάνε χαζοχαρούμενοι και αυτοί με αφήνουν στην ησυχία μου.

Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα. Το αντίθετο! Αλλά δυστυχώς τα τελευταία τρία χρόνια τα ζω με ένα αγκάθι. Είναι εκείνο το αγκάθι που γυρνά συνεχώς στην πληγή και σου θυμίζει συνεχώς ότι κάτι λείπει. Είναι η μοναξιά που νιώθεις όταν βλέπεις ζευγάρια να κάνουν τα ψώνια τους. Είναι η σύγκριση που κάνεις άθελα σου, της «προ» και «μετά» κατάστασής σου.

Και να σας πω και κάτι άλλο; Όλα αυτά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα παλεύω. Ίσως γιατί πότε δεν συνάντησα πρόβλημα στην προσαρμογή των παιδιών μου στην νέα μας κατάσταση. Ίσως είχα την μοναδική «τύχη» μέσα σε όλη την ατυχία μου να είναι πολύ μικρά και να δεχτούν πάρα πολύ ομαλά την απώλεια του μπαμπά τους. Το ότι δεν έβγαλαν κάποιο πρόβλημα, με βοήθησε να προχωρήσω την ζωή μου. Να φτιάξω στο μυαλό μου ένα πλάνο, για όλα αυτά που θέλω να τους διδάξω ή ακόμα και αυτά που ήξερα καλά ότι θα τα μάθαιναν από τον μπαμπά τους. Να προσπαθήσω να τα γεμίσω τη ζωή τους με θετικά πράγματα.

Δεν έκανα ποτέ το λάθος να προσπαθήσω να αντικαταστήσω το μπαμπά τους. Δεν είμαι «και μαμά και μπαμπάς». Είμαι μόνο μαμά. Ο μπαμπάς τους πέθανε και εγώ δεν πρόκειται  να πάρω την θέση του, γιατί είναι σίγουρο ότι θα αποτύχω. Είμαι αυτή που είμαι. Η μαμά που θα κανακέψει, αυτή που θα τα κάνει να γελάσουν, αυτή που θα διαβάσει παραμύθια, αυτή που θα τα βοηθήσει να φτιάξουν χριστουγεννιάτικα στολίδια, αυτή που θα τα τρέξει σε οποιαδήποτε παράσταση, ακόμα και όταν ξέρει ότι δεν θα βγει για ποτό τους επόμενους τρεις μήνες, αυτή που θα παλέψει με τα μαθηματικά.

Αυτή η μαμά είμαι! Αλλά και αυτή που θα πει «στοπ, ως εδώ ήταν», αυτή που θα βάλει τιμωρία, αυτή που θα φωνάξει και αμέσως μετά θα γεμίσει ενοχές, αυτή που θα αισθανθεί ότι της τελειώνει το οξυγόνο όταν βλέπει τα χρήματα να εξαφανίζονται από το πορτοφόλι της και δεν ξέρει πως θα βγάλει το μήνα, αυτή που θα είναι κουρασμένη και το μόνο που θα θέλει να κάνει είναι να πέσει στο κρεβάτι της, αλλά όμως θα πρέπει να φτιάξει το σπίτι/ να κάνει μπάνιο τα παιδιά/ να ετοιμάσει κάτι πρόχειρο για φαγητό.

Ναι, μια τέτοια μαμά είμαι και είναι τιμή μου και καμάρι μου! Γιατί εγώ είμαι αυτή που θα πρέπει να σκεφτεί για δυο, θα πρέπει να αποφασίσει και μάλιστα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, θα πρέπει να σηκώσει το κεφάλι και τα μανίκια και να προχωρήσει μπροστά. Εγώ είμαι όλα. Και η «κακή» και η «καλή». Γι΄ αυτό πρέπει να εξισορροπήσω το καλό και το κακό μέσα μου. Γιατί οι ισορροπίες είναι που θα φέρνουν την ηρεμία. Φέτος πρέπει να σκεφτώ να βάλω στο πλάνο και εμένα, ακόμα πιο δυναμικά. Γιατί μόνο όταν είμαι εγώ καλά, είναι και τα μικρά μου!

Εδώ μπορείς να διαβάσεις όλα τα άρθρα της “Κάρμα” ενώ σου άρεσε αυτό το άρθρο, συμπλήρωσε την ηλεκτρονική σου διεύθυνση για να λαμβάνεις περισσότερα, στο email σου!