Άλλωστε οι μονογονείς είμαστε ήρωες. Και μερικές φορές, σούπερ ήρωες!

Ξέρετε ποια είναι η αδυναμία του μονογονέα; Η ανασφάλεια! Αυτό το να νοιώθεις, ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα, ότι λιγοστεύει το οξυγόνο στα πνευμόνια σου, να γυρνάς απεγνωσμένα το κεφάλι δεξιά και αριστερά για να δεις αν κάποιος σου δίνει ένα χέρι να κρατηθείς, και αν δεις κάτι… πάει και έρχεται, αν όμως δεν υπάρχει κανείς εκεί γύρω, τότε πανικοβάλλεσαι ακόμα περισσότερο.

Αυτό είναι που τρώει όλους τους μονογονείς. Η σκέψη ότι είναι μόνοι τους. Άλλωστε το λέει και η ίδια η λέξη, μονο– γονείς. Δεν είναι απλά γονείς, αλλά οι μόνοι γονείς.

Αυτοί πρέπει να προβλέψουν τα πάντα, να προετοιμάσουν τα πάντα, να είναι παντού για τα παιδιά τους, κάτι σαν Τον Θεό! Αυτοί είναι που πρέπει να πάρουν αποφάσεις σημαντικές, και να έχουν ένα σφίξιμο στην καρδιά, αν έπραξαν όντως το σωστό. Αυτοί είναι που αφού πάρουν την απόφαση, πρέπει να την υπερασπιστούν, μπροστά σε όλους που είναι δύσπιστοι.

Αυτοί θα τρέξουν στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στις γιορτές, στις εκδρομές. Αυτοί είναι που πρέπει να φροντίσουν το σπίτι, να μαγειρέψουν, να πλύνουν, να σιδερώσουν.

Αυτοί είναι που θα κάνουν τα πάντα για να έχουν τα παιδιά τους, τα πάντα. Και με το «τα πάντα» δεν εννοώ υλικά αγαθά! Εννοώ την απέραντη αγάπη, τη σταθερότητα, τη σιγουριά που θέλει κάθε παιδί.

Είναι αυτοί που θα ξενυχτήσουν, θα δουλέψουν παραπάνω, για να μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους, το καλύτερο δυνατό!

Είναι μεγάλη απόφαση να είσαι μονογονέας! Για εμένα προσωπικά είναι μεγαλύτερη ακόμα και από την απόφαση να είσαι γονιός. Γιατί το να γίνεις γονιός, είναι απόφαση. Η απόφαση που παίρνεις ότι ο εαυτός σου, θα πάει σε δεύτερη μοίρα. Η απόφαση ότι δεν μπορείς να είσαι «μία εδώ και μία στο φτερό». Η απόφαση ότι θα αλλάξεις όλη τη ζωή σου. Και αυτό θα το κάνεις συνειδητά. Δεν έχει  πισωγυρίσματα. Μπορεί ένα παιδί να έρθει απρόσμενα, αλλά εσύ πρέπει να ψάξεις μέσα σου να δεις, τι σκοπό έχεις να κάνεις. Πρέπει να ζυγίσεις και την πιθανότητα, τι θα γίνει σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Γι΄ αυτούς τους λόγους τρελαίνομαι, όταν διαβάζω για γονείς που ξεχνάνε τα παιδιά τους μετά από ένα διαζύγιο. Από τον σύντροφό σου παίρνεις διαζύγιο, όχι από τα παιδιά σου!

Οι μονογονείς δεν έχουν να σκεφτούν μόνο τα παραπάνω, αλλά ακόμα πιο δύσκολα. Τι θα γίνει σε περίπτωση που πάθουν αυτοί κάτι, τι θα απογίνουν τα παιδιά τους; Τα παιδιά τους στηρίζονται μόνο πάνω σε αυτούς. Έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις, δεν θα πω οικονομικές, γιατί θα είναι πραγματικά κάτι τετριμμένο την σήμερον ημέρα, αλλά κυρίως ψυχολογικές. Και αυτές είναι που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Πώς να θωρακίσεις το παιδί σου απέναντι σε προσβολές και μπιχτές, για την απουσία του άλλου γονέα; Πώς να θωρακίσεις τα παιδιά σου απέναντι σε κακόβουλα σχόλια;

Με επιμονή, με υπομονή και με συνέπεια. Και πιστεύω ότι όλοι οι μονογονείς, είτε αυτή η απόφαση ήταν θελημένη είτε όχι,  προσπαθούν να το κάνουν. Γιατί αυτοί είναι τα θεμέλια, που θα χτίσουν πάνω τα παιδιά τους. Γιατί μόνο αυτοί μπορούν να το κάνουν αυτό.

Γιατί ακόμα και όταν κάτι χαλάει τα σχέδια τους, μια ψευτοίωση, μια γρίπη, αυτοί πρέπει να είναι εκεί όρθιοι. Πρέπει να σταθούν όρθιοι και να διώξουν την ανασφάλεια τους. Να διώξουν τις σκέψεις που γυρνάνε στο μυαλό τους, που φωνάζουν, τι θα γίνουν τα παιδιά σου αν αυτοί πάθουν κάτι.

Και όταν το καταφέρουν αυτό, είναι κάτι ηρωικό. Γιατί είναι ηρωικό την ώρα που θέλεις να καταρρεύσεις, να στέκεσαι όρθιος!

Άλλωστε οι μονογονείς είμαστε ήρωες! Και μερικές φορές… και σουπερήρωες!

Κάρμα

Εδώ μπορείς να διαβάσεις όλα τα άρθρα της “Κάρμα” ενώ σου άρεσε αυτό το άρθρο, συμπλήρωσε την ηλεκτρονική σου διεύθυνση για να λαμβάνεις περισσότερα, στο email σου!