Σε κάθε θετή μητέρα αυτού του κόσμου!

Αγαπητή μητέρα που έχεις υιοθετήσει παιδί,

Σε έχω συναντήσει σε τόσα πολλά διαφορετικά μέρη. Σε συνάντησα σε διάφορα κέντρα υιοθεσίας, σε συνάντησα σε γραφεία κοινωνικών λειτουργών, στο σχολείο του γιού μου ακόμα και online . Δεν νομίζω όμως ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αν ήταν σκόπιμες ή όχι οι συναντήσεις μας.

Σε ξέρω και μπορώ να σε αναγνωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες μητέρες. Μπορώ να αναγνωρίσω το σθένος και την αποφασιστικότητα σου, τον αγώνα που δίνεις καθημερινά. Γιατί όλα όσα απέκτησες τα επέλεξες μόνη σου για τον εαυτό σου και τίποτα από όλα αυτά δεν σου χαρίστηκε. Είσαι ο τύπος της γυναίκας που δεν αφήνει την τύχη να την καθορίζει αλλά δράττεσαι της ευκαιρίας και κάνεις το αδύνατο δυνατό. Κατάφερες να δημιουργήσεις μια οικογένεια ολομόναχη.

Σίγουρα έχεις προσευχηθεί για να το καταφέρεις, σίγουρα έχεις κοπιάσει για να πείσεις τον σύντροφο σου ότι μπορείτε να τα καταφέρετε μαζί και ότι πράττετε το σωστό ίσως βέβαια και σε όλη αυτήν την διαδικασία να ήσουν μόνη σου χωρίς σύντροφο. Ίσως ο περίγυρος σου να προσπάθησε να σε πείσει ότι πρέπει να αρκεστείς σε αυτά που έχεις και ίσως και κάποιοι επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου να σου είπαν πως δεν ήταν θέλημα Θεού να αποκτήσεις ένα παιδάκι, ξέρεις ότι αναφέρομαι σε αυτό το μικρό αγγελούδι που φαντάζεσαι ότι του φτιάχνεις τα μαλλάκια όταν αυτά αδέξια πέφτουν στο προσωπάκι του.

Ίσως κάποιοι στην προσπάθεια τους να σε αποτρέψουν να χρησιμοποίησαν αστεία παραδείγματα όπως την εξαδέλφη του φίλου του γείτονα που κάποτε προσπάθησε αλλά μάταια και… και ίσως πολύ σωστά εσύ με την σειρά  σου να τους αγνόησες όλους.

Ίσως το σχεδίαζες χρόνια ή ίσως πάλι απλά άρπαξες την ευκαιρία που ήρθε στον δρόμο σου. Ίσως μέσα από αυτήν την προσπάθεια να ξόδεψες τις οικονομίες μια ζωής. Ίσως να μην ήταν η πρώτη σου επιλογή αλλά ίσως και να ήταν.

Παρόλα αυτά, εγώ σε γνωρίζω και βλέπω τον τρόπο που έχεις οπλιστεί και εφοδιαστεί με θάρρος και πυγμή, για να αντιμετωπίσεις τις επερχόμενες δυσκολίες. Κάποιες φορές σίγουρα υπερβάλλεις στον ζήλο που δείχνεις για να είσαι προετοιμασμένη αλλά νομίζω ότι όλοι θα έκαναν το ίδιο αν είχαν περάσει όσα και εσύ.

Γνωρίζω για όλα εκείνα τα βιβλία και τους οδηγούς για νέους γονείς  που έχεις διαβάσει. Όλα αυτά τα οποία γράφονται  για τις δυσκολίες του ύπνου ενός  παιδιού ή για την ορθή επιλογή της κατάλληλης πάνας που δεν προκαλεί αλλεργίες στο νεογνό, όπως επίσης σε θέματα προσκόλλησης του παιδιού στον γονέα, προβλήματα θηλασμού, εξαρτήσεων σε παιδία που γεννιούνται επιρρεπείς σε καταχρήσεις (αλκοόλ, ναρκωτικά κ.α.) λόγο βεβαρυμμένου ιστορικού του φυσικού γονέα. Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Γνωρίζω για όλους αυτούς τους κοινωνικούς φορείς που προσφέρουν βοήθεια και στήριξη επίσης γνωρίζω την αγωνία σου σε θέματα ιατρικής ασφάλειας, θέματα φορολογίας, θέματα που αφορούν τα νομικά σου δικαιώματα απέναντι στο παιδί και αντίστοιχα αυτό απέναντι σε εσένα και ακόμα τόσα πολλά.

Γνωρίζω όλη την διαδικασία και τους ελέγχους που θα υποστείς από τραπεζικούς μέχρι ελέγχους ποινικού ιστορικού , συνεντεύξεις από διάφορους φορείς, συστάσεις από τρίτους, συνεχείς επισκέψεις κοινωνικών λειτουργών και για μια ατελείωτη γραφειοκρατία και ένα σωρό έξοδα που συνέχεια προκύπτουν.

Εσύ όμως πάντα θα βρίσκεις τον τρόπο να ξεπερνάς τα προβλήματα και να κάνεις την απαιτούμενη οικονομία για να ανταπεξέλθεις σε όλες τις προκλήσεις . Γιατί γνωρίζω καλά ότι πότε δεν έχασες τον στόχο σου, πάντα ήξερες τι ήθελες και πώς να παλεύεις για να το αποκτήσεις.

Γνωρίζω πως ένιωσες εκείνη την μέρα, την μέρα της οριστικής απόφασης. Γνωρίζω τα νεύρα σου ,την αγωνία σου , το συναίσθημα σου στο επιδοκιμαστικό βλέμμα του δικαστή και στη συνέχεια την ανακούφιση και την χαρά. Αυτόν τον αναστεναγμό ανακούφισης που ξεχύθηκε από μέσα σου και ξαφνικά συνειδητοποίησες ότι για μήνες κρατούσες την αναπνοή σου.

Σε έχω δει και σε περιπτώσεις που είσαι υποχρεωμένη να συναντάς τους φυσικούς γονείς και συγγενείς του παιδιού που θα σου δοθεί κατόπιν υιοθεσίας και να νιώθεις ότι το παιδί σου φέρει χαρακτηριστικά ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται οικογένεια του και αυτό με την σειρά του να τρέμει στην αγκαλιά σου και να φοβάται μην τυχόν σε χάσει.

Σε έχω δει πως ανησυχείς κάθε φορά που ο δάσκαλος βάζει εργασία στο σχολείο με θέμα την οικογένεια και το οικογενειακό δέντρο και το παιδί σου, σου  ζητάει φωτογραφίες της  παιδικής  του ηλικίας, αλλά και φωτογραφίες άλλων μελών της οικογένειας έτσι ώστε τα παιδάκια στο σχολειό να βρουν με επιτυχία από πού πήραν τα μοναδικά τους χαρακτηριστικά όπως για παράδειγμα τα πράσινα μάτια της Ελενίτσας που τα κληρονόμησε από την γιαγιά της.

Ξέρω πόσο πολύ προβληματίζεσαι και πώς σίγουρα είσαι ικανή να προστατεύσεις το παιδί σου από πολλούς φερόμενους ως κινδύνους αλλά δεν μπορείς να το προστατεύεις στον βαθμό που θα το καθιστά διαφορετικό ειδικά σε έναν κόσμο που μας θέλει όλους ίδιους.

Σε έχω δει και  στο γραφείο του παιδιάτρου να συμπληρώνεις ιατρικά ιστορικά και να εύχεσαι για όλες τις απαντήσεις που δεν γνωρίζεις, να μην υπάρξουν συνέπειες για την υγεία του παιδιού στο μέλλον.

Σε έχω δει ακόμα να απαντάς γενναία και με αποφασιστικότητα στο παιδί σου κάθε φορά που εκείνο σε βομβαρδίζει με ερωτήσεις για την αγάπη, την οικογένεια και να σε ρωτάει συνέχεια γιατί.

Σε έχω δει να προβληματίζεσαι σκεπτόμενη την αντίδραση σου την πρώτη φορά που το στόμα του παιδιού σου θα ακουστούν οι λέξεις “Δεν είσαι η πραγματική μου μαμά;” και σε έχω δει να ξεπερνάς τον εαυτό σου και να  μένεις ψύχραιμη, ήρεμη και γλυκιά στο άκουσμα αυτής της φράσεως για να μην περάσεις αυτήν σου την αγωνία στο παιδί και ασφαλώς σε έχω δει στην συνέχεια να πνίγεις το κλάμα σου στον ήχο του ντουζ κλειδωμένη στην τουαλέτα.

Σε έχω δει να νιώθεις άβολα όταν κάποιος λέει ότι το παιδί σου είναι τυχερό που έχει εσένα για γονιό ενώ εσύ γνωρίζεις με όλο σου το είναι ότι  εσύ είσαι τυχερή που κατάφερες να υιοθετήσεις αυτό το παιδάκι.

Αλλά το πιο σημαντικό που θέλω να ξέρεις είναι ότι σε έχω δει να κοιτάζεις το παιδί σου βαθιά στα μάτια και παρόλο που πότε δεν θα δεις την αντανάκλαση του εαυτού σου μέσα σε αυτά, θα βλέπεις πάντα  κάτι ίσως πιο  δυνατό, την αντανάκλαση της πραγματικής ανιδιοτελής αγάπης ενός ανθρώπου που μεγαλώνει στο πλάι σου και που αν τον χάσεις θα είναι σαν να χάνεις όλο σου τον κόσμο.

Ξέρω πως είναι να δέχεσαι τηλεφωνήματα ότι το αίτημα σου έγινε δεκτό και ότι θα ξεκινήσει άμεσα  η διαδικασία και εσύ να γεμίζεις ελπίδες κάθε φορά και ξαφνικά η διαδικασία να μην προχωράει και εσύ να πρέπει να νιώθεις ότι δεν απέτυχες και ότι πρέπει να συνεχίσεις και μέσα στο ενθουσιασμό σου να έχεις μοιραστεί  την χαρά σου, με την μητέρα σου, μια φίλη , μια συνάδελφο ένα γείτονα ή ακόμα και να βιάστηκες να διακοσμήσεις το παιδικό του δωμάτιο και στο τέλος να μένεις να το χαζεύεις με τις ώρες περιμένοντας το να έρθει και να παλεύεις να μην χάσεις την ελπίδα.

Γνωρίζω καλά και το άγχος που σε διαβάλλει στις συχνές επισκέψεις του κοινωνικού λειτουργού και για τις ατέλειωτες ώρες που πέρασες καθαρίζοντας το σπίτι από γωνιά σε γωνιά για να είναι όλα στην εντέλεια και να είσαι και εσύ με την σειρά σου άψογη στον ρόλο σου. Και ασφαλώς γνωρίζω και για τις επαναληπτικές επισκέψεις του και το συναίσθημα  όταν είσαι άυπνη για τρεις εβδομάδες επειδή το παιδί έχει κολικούς και εσύ ακόμα και τότε να μην μπορείς να δείξεις ίχνος κούρασης και να πρέπει για ακόμα μια φορά όλα να είναι στην εντέλεια και να έχεις παλέψει μόνη σου για να το πετύχεις.

Γνωρίζω ότι ποτέ δεν σου δόθηκε άδεια μητρότητας γιατί δεν την δικαιούσαι και ποτέ κανείς δεν στόλισε το σπίτι σου με μπαλόνια ,δώρα και λουλούδια όταν επέστρεψες από το μαιευτήριο αγκαλιά με τον μικρό σου άγγελο.

Σε έχω συναντήσει ακόμα και στο εξωτερικό σε διάφορες πόλεις να μένεις σε φθηνά και βρώμικα ξενοδοχεία και να αγωνιάς για το αν αυτό που σου έχουν υποσχεθεί ισχύει ή όχι ή  κάποιος κακοήθης προσπάθησε να  σε εκμεταλλευτεί.

Σε έχω δει να προσπαθείς να δώσεις όλη σου την αγάπη και τον καλύτερο σου εαυτό σε ένα πλασματάκι απροστάτευτο και φοβισμένο. Να αναμένεις για ώρες ίσως και για μέρες χωρίς να χάνεις την ελπίδα σου και τέλος να επιστρέφεις νικήτρια πίσω στην χώρα σου με το μωρό σου.

Σε έχω δει στο μαιευτήριο την μέρα της γέννησης του να νιώθεις ότι δεν ανήκεις πουθενά και ότι με εσένα δεν θα ασχοληθεί κάνεις και εσύ να έχεις την μεγαλύτερη αγωνία αλλά και την μεγαλύτερη χαρά από όλους. Έχω δει στα μάτια σου τον φόβο κάθε φορά που η νοσοκόμα ψιθυρίζει στο αυτί της βιολογικής του μητέρας ότι επιτρέπεται να αλλάξει γνώμη και εσύ να προσπαθείς σκληρά να στηρίξεις την κάθε της απόφαση με αξιοπρέπεια ακόμα και αν αυτό σε διαλύει και γκρεμίζει όλο σου τον κόσμο.

Σε έχω δει να κοιτάς μέσα στα ματάκια του νεογέννητου  και να αναρωτιέσαι αν είναι πράγματι δικό σου και να νιώθεις την απόλυτη ολοκλήρωση και τέλος να το αγκαλιάζεις σφιχτά και να το οδηγείς στο καινούργιο του σπίτι και να ζεις αυτή την πρώτη του νύχτα που σφίγγει τα μικρά του δαχτυλάκια γύρω από τα δικά σου και η καρδούλα του να χτυπάει πάνω στην δικιά σου καθώς αποκοιμιέται στην αγκαλιά σου.

Γνωρίζω και εγώ καλά αυτό το συναίσθημα της ευδαιμονίας και της ολοκλήρωσης.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com