Η μειονεκτική θέση των μόνων μπαμπάδων απέναντι στα παιδιά τους είναι κακοποίηση | Το γράμμα της Βέτας

Αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις ένα διαζύγιο με ένα παιδί 8 μηνών…(όχι δικό μου)

Σκέψεις που δεν θα γεννιόντουσαν ποτέ αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο…

Γιατί το πρόβλημα του άλλου παραμένει πάντα πρόβλημα του άλλου.

Και μόνο οταν χτυπάει την δική σου πόρτα μπορείς να νιώσεις και να καταλάβεις, να προβληματιστείς και να σκεφτείς λύσεις (όταν το ίδιο το πρόβλημα στο επιτρέπει γιατί υπάρχουν και τα άλλα τα πιο σοβαρά που εκεί απλά δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό και υπομένεις).

Αιτία για τις παρακάτω σκέψεις το ποσο πίσω ειναι η χώρα μας ΚΑΙ στο κομμάτι του διαζυγίου και της υποτιθέμενης Συνεπιμέλειας για την οποία ναι μεν έχει δημιουργηθεί κάποιο νομικό πλαίσιο τα τελευταία 2 χρόνια σχεδόν αλλά, δεν έχει γίνει κατανοητό και αυτή η ιδέα-λύση δεν έχει ενσωματωθεί στην κοινωνία.

Αντιθέτως είναι τόσο ξένη που κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει ούτε καν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι-πολλές φορές και οι ίδιοι οι δικηγόροι-δικαστές

Χωρίζεις, δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι , (και πες οκ οταν δεν εχεις παιδί/α, κάποια στιγμή-το λογικό-θα ηρεμήσεις, απο ερωτα δν πεθανε κανεις άλλωστε, το χειρότερο σενάριο να έχεις να αντιμετωπίσεις κληρονομικά -οικονομικά θέματα)

Όταν όμως έχεις παιδί/α και η άλλη πλευρά δεν ειναι διατεθημένη για ευέλικτες λύσεις τότε τι κάνεις;

Πρέπει εκείνη την περιόδο της ζωής σου να προαποφασίσεις την επικοινωνία με το παιδί/α σου.

Πρέπει να ξέρεις σήμερα οτι σε 2 μήνες απο τώρα θα μπορείς να φύγεις απο τη δουλειά σου στην ώρα σου για να πας να παραλάβεις το παιδί/α σου από το σχολείο γιατί ειναι η μέρα σου να το δείς για λίγες ώρες -τι πιο λογικό άλλωστε;

Πρέπει να υπογράψεις σήμερα τα προκαθορισμένα ραντεβού για να βλέπεις το παιδί/α σου από αύριο

Πρέπει και να εξηγήσεις στο παιδί/α σου οτι θα τα λέμε «τότε» και «τότε» και αν σε ρωτήσει γιατί να του απαντήσεις γιατί έτσι ορίζει ο νόμος σε αυτές τις περιπτώσεις..τι δεν καταλαβαίνεις;

Και αν όντως δεν καταλαβαίνει γιατί είναι απλά μικρό, τότε απλά δεν λες τίποτα..και το αφήνεις να μεγαλώνει θεωρώντας ότι αυτό είναι το λογικό και το φυσιολογικό

Και ΝΑΙ για όλους αυτούς τους λόγους εμφανίστηκε η Συνεπιμέλεια και ΝΑΙ ψηφίστηκε και νόμος

…αλλά σε τι ποσοστό διαζυγίων συμβαίνει;

Και γιατί δεν ακολουθείται by default(όπου είναι εφικτό) αυτή η λύση;

Γιατί η ενημέρωση είναι ελλιπής, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει όλο αυτό, όχι γιατί δεν έχει ενδιαφερθεί αλλά κυρίως γιατί δεν έχει συζητηθεί-προβληθεί αρκετά-και γιατί ο εγωισμός είναι πιο σημαντικός απο την ψυχική υγεία ενός παιδιού.

Και θα πει κανείς γιατί εφόσον δεν την δέχεται η άλλη πλευρά να μην την διεκδικήσεις δικαστικός;

Και ξέρεις γιατί;

Γιατί απαιτεί χρήματα πολλά χρήματα

Και αν τα έχεις, τότε το προσπαθείς

Αν όμως δεν τα έχεις;

Τότε τι κανεις;

Υπομένεις μια κακή συμφωνία (γιατί κακή θα είναι αφού εξ αρχής είχε απορριφθεί η Συνεπιμέλεια).

Και τότε στα ήδη κακά συναισθήματα του χωρισμού προστίθενται και άλλα, όπως η αποξένωση απο το παιδί και μεγαλώνει η απογοήτευση , ο θυμός, το αίσθημα της αδικίας και όλα αυτά τα καλά.

Και αν τα καταφέρεις και δεν τα εκφράζεις-μεταφέρεις στο παιδί/α, έχει καλώς, αν όμως δεν;

Η μειονεκτική θέση που αποκτούν οι μπαμπάδες απέναντι στα παιδιά τους μετά απο ένα χωρισμό είναι κακοποίηση ψυχής είναι και ΑΥΤΟ (όπως πολλά άλλα) μια μορφή ψυχολογικής βίας(και αναφέρομαι μόνο στις περιπτώσεις που αυτό συμβαίνει άδικα…τελείως άδικα).

Η λύση ενός γάμου με παιδιά θα πρέπει να είναι προ-καθορισμένη με βάση την Συνεπιμέλεια και αυτό να αλλάζει ανάλογα με την κάθε περίπτωση.

Και όπως κάθε τι καινούριο για να γίνει κτήμα μιας κοινωνίας και να ενσωματωθεί σε αυτήν πρέπει να συζητηθεί και να προβληθεί έτσι πρέπει να γίνει και με την Συνεπιμέλεια.

Γιατι το θέμα είναι να προστατευτούν τα παιδιά..και τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς.

Υ.Γ Και αν έχεις συγγενείς και φίλους να σε στηρίξουν και να σε βοηθήσουν να αντιληφθείς την παράνοια του θέματος έχει καλώς.Και αν έχεις και χρήματα να πας να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό ακόμα καλύτερα.Αν όμως δεν έχεις τίποτα απο αυτά η έστω κάποιο τότε….ΠΡΟΣΕΧΕ μη τυχόν και βγείς στους δρομους εξαγριωμένος επειδή σου λείπει το παιδί σου γιατί τότε θα είσαι βίαιος και ακατάλληλος πατέρας.

Βέτα Χ.