Πυρκαγιά Μάτι: Όποιος έχει βάρδια φταίει, υπάρχει ανικανότητα και αποποίηση ευθυνών! | Η θεία των δίδυμων κοριτσιών ξεσπά

Η θεία των δίδυμων κοριτσιών που έχασαν τη ζωή τους στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι στις 23/7/18, ξεσπά με δημόσια ανάρτησή της και περιγράφει τί ακριβώς συνέβη τότε

Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΑ 26 ΘΥΜΑΤΑ

Ο παππούς Φίλιππος, η γιαγιά Σοφία και τα δύο 9χρονα κορίτσια, η Σοφία και η Βασιλική κατευθύνονται από την Αθήνα προς το εξοχικό τους σπίτι στη Νέα Μάκρη.

Στις 18.20 στη διασταύρωση της Ραφήνας η αστυνομία έχει κλείσει τη λεωφόρο Μαραθώνος προς τη Νέα Μάκρη και εκτρέπει την κίνηση των αυτοκινήτων προς τη Ραφήνα, αφήνοντάς τους να συνεχίσουν τη διαδρομή από τον παραλιακό δρόμο που περνάει μέσα από το Μάτι.
18.43 η κόρη τους Ελένη επικοινωνεί μαζί τους και πανικόβλητοι την ενημερώνουν πως βρίσκονται μέσα στις φλόγες και δεν υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει “δεν υπάρχει κάνεις Ελένη κλείσε γειά.” της είπε η μητέρα της.

Από τις 18.45 το τηλέφωνό τους ήταν πια κλειστό…

Ο Γιάννης αναζητεί με τη γυναίκα του, τους γονείς του και τις δύο κορούλες του και μαθαίνει τις επόμενες ώρες ότι έχουν πεθάνει στη φωτιά δεκάδες άνθρωποι.
Καταβάλλει κάθε προσπάθεια να εντοπίσει ίχνη τους. Θεωρεί ότι οι γονείς του είναι νεκροί αλλά διατηρεί μία ελπίδα για τα δύο παιδιά, όταν βλέπει ένα βίντεο από τηλεοπτικό σταθμό που δείχνει τέσσερα μικρά κορίτσια να αποβιβάζονται στο λιμάνι της Ραφήνας μαζί με άλλους επιζώντες.

Η ομοιότητα των κοριτσιών αυτών με τις κορούλες του του δίνει δύναμη να σταθεί στα πόδια του, να απευθυνθεί στον κόσμο και να ζητήσει βοήθεια. Επιμένει πως τα δύο παιδιά που βγήκαν από το σκάφος είναι τα δικά του. Όσες φορές και να δει το επίμαχο βίντεο, επιμένει πως δεν κάνει λάθος. «Αυτά είναι…»

Καλείται ωστόσο από τους ιατροδικαστές να δώσει δύο φορές δείγμα DNA μαζί με τη σύζυγό του, επειδή μεταξύ των σορών που αποτεφρώθηκαν, υπάρχουν και μικρά παιδιά. Πίστευε πως θα έμενε αχρείαστο το δείγμα μα έπρεπε να δώσει, μαζί με τη γυναίκα του.

Ένας από τους επιζώντες που βρισκόταν στο αλιευτικό λέει πώς τα τέσσερα κοριτσάκια που επέβαιναν σε αυτό, φοβισμένα, με κουβέρτες καλυμμένα, είναι συγγενών του, δεν είναι δυστυχώς οι κορούλες του Γιάννη.

Ο παππούς Φίλιππος, η γιαγιά Σοφία και τα δύο 9χρονα κορίτσια, η Σοφία και η Βασιλική άφησαν την τελευταία τους πνοή αγκαλιασμένοι.
Οι γονείς του Γιάννη βρέθηκαν αγκαλιασμένοι απανθρακωμένοι μαζί με τις 9χρονες δίδυμες εγγονούλες τους στο οικόπεδο.

Η εκτροπή των αυτοκινήτων προς τον παραλιακό δρόμο τους οδήγησε να αλληλοεγκλωβιστούν με τα αυτοκίνητα που έφευγαν από το Μάτι και να διαφύγουν όλοι προς το συγκεκριμένο οικόπεδο.

Οι δίδυμες 9χρονες Σοφία και Βασιλική, ο παππούς Φίλιππος και η γιαγιά Σοφία δεν είχαν κανένα λόγο να βρίσκονταν σε αυτό το σημείο εκείνη την ημέρα. Θα μπορούσαν να είχαν επιστρέψει ασφαλείς στα σπίτια τους.
4 καταγεγραμμένα θύματα μετρά και η οικογένεια του Γιάννη.
Αληθινά θύματα;

Συμπληρώνω με μαρτυρία της κόρης τους Ελένης που βρίσκεται στα σχόλια:
Όπως τα λες είναι….στο εξοχικό στην Νέα Μάκρη είχαν προορισμό αλλά δεν έφτασαν ποτέ γιατί τους σταμάτησαν στη Ραφήνα και τους έστειλαν από το Μάτι…

Όταν μίλησα στης 18.20 μου είπαν πως τους είχαν κλείσει και τους στέλνανε από το Μάτι παραλιακά, εγώ τους είπα να κάνουν αναστροφή προς Αθήνα αλλά ούτε αυτό τους άφηναν…
με αποτέλεσμα 18:43 να είναι το τελευταίο τηλεφώνημα όπου ρώτησα που είναι μου είπε η μαμά ότι είναι μέσα στις φωτιές.
Τη ρώτησα αν υπάρχει κάποιος να τους κατευθύνει και μου είπε όχι δεν υπάρχει κάνεις Ελένη κλείσε γειά.
Στις 18:45 το κινητό ήταν πια κλειστό…. στις 27/7/18 βρέθηκαν και οι 4 αγκαλιά στο χωράφι.

Απο τότε μέχρι σήμερα όμως δεν έχει γίνει κάτι… όλοι “θυμούνται” το μάτι μόνο όταν φτάνει αυτή η μαύρη επέτειος… ότι όσοι δεν καήκανε στη φωτιά πνίγηκαν στη θάλασσα, ότι χάσανε σπίτια ζώα πράσινο τα πάντα, δε βλέπω να γίνεται κάτι…

Όποιος είχε “ΒΑΡΔΙΑ” ΦΤΑΕΙ!!!
Δεν υπάρχουν στραβές βάρδιες, δεν υπάρχει άναρχη δόμηση δεν υπάρχει κάτι από αυτά…
Υπάρχει ανικανότητα και αποποίηση ευθυνών.
Όλοι κοιτάνε να στρίψουν στη γωνία.. όμως στη γωνία υπάρχουν πτώματα… και όταν υπάρχουν πτώματα δε σωπαίνεις …