Μια μόνη μαμά που ξέρει τί ζητάει από τις σχέσεις της, δεν είναι ντίβα!

Όταν στα 40 μου, αφού είχα μάθει να είμαι με τον ίδιο άντρα από τα 20 μου, πήρα διαζύγιο και άρχισα να βγαίνω με άλλους άντρες διαπίστωσα ότι οι κανόνες του παιχνιδιού είχαν αλλάξει κατά πολύ. Πλέον ήμουν μάνα, υπήρχαν περισσότερα site γνωριμιών απ’ όσα μπορούσα να μετρήσω και λόγω της κατάστασής μου με είχαν πείσει ότι δεν είχα το δικαίωμα να ζητάω πολλά!

Είχα φίλες που είχαν χωρίσει και στα προφίλ τους στα διάφορα site γνωριμιών δεν ανέφεραν καν ότι είχαν παιδιά γιατί πίστευαν ότι οι άντρες γουστάρουν τις χωρισμένες αλλά όχι τα παιδιά τους και ήθελαν να γνωριστούν κάπως καλύτερα πριν τους ανακοινώσουν ότι είναι μαμάδες. Αυτές οι γυναίκες δεν είχαν καταλάβει ακόμα ότι τα παιδιά τους ήταν ένα τεράστιο κομμάτι του εαυτού τους και όχι βαλίτσες που κουβαλούν από το τελευταίο τους ταξίδι. Τα παιδιά είναι μέρος μας, όχι φόρτωμα.

Μία φίλη μου ήταν με έναν άντρα για χρόνια και πολλές φορές μου έλεγε ότι ήθελε να περάσουν χρόνο όλοι μαζί με τα παιδιά της, αλλά εκείνος ούτε που να το ακούσει.

Με σκοτώνει κάθε φορά που μία από τις καλύτερές μου φίλες που γνωρίζω από το γυμνάσιο και είναι με τον ίδιο άντρα για πάνω από έξι χρόνια λέει με καμάρι «δεν τσακωνόμαστε ποτέ» και αυτό γιατί εκείνη δεν αντιδρά ποτέ σε ό, τι και αν της πει και θέλει να τον παντρευτεί μόνο και μόνο για να πιαστεί από κάπου. Κάνει τα πάντα στο σπίτι και δεν τον αφήνει να κάνει τίποτα. Η λογική της; Όσο περισσότερα δώσω, τόσο περισσότερα θα πάρω.

Αν σας φαίνομαι θυμωμένη είναι επειδή είμαι. Εδώ και 4 χρόνια έχω δει πολλές φίλες μου μόνες μαμάδες να το παίζουν ευτυχισμένες, να δικαιολογούν τους συντρόφους τους στο καθετί και να βάζουν πάνω από τις ανάγκες τους και των παιδιών τους τις ανάγκες ενός ξένου άντρα.

Δεν συμφωνώ καθόλου. Πίσω από την υποτιθέμενη ικανοποίησή τους μπορώ να δω τι συμβαίνει. Μπορώ να διαβάσω τον πόνο στη φωνή τους και να δω τα δάκρυα που τρέχουν στο πρόσωπό τους. Θέλουν περισσότερα, αλλά δεν τολμούν να το παραδεχτούν και να τα ζητήσουν.

Όχι. Είμαι μία ανεξάρτητη γυναίκα που μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της. Δεν χρειάζομαι κανέναν αλλά όταν είμαι σε σχέση, έχω και εγώ τις δικές μου ανάγκες και προσδοκίες όπως και ο σύντροφός μου και απαιτώ να ικανοποιηθούν. Αυτό είναι το φυσιολογικό.

Έχω δει τόσες πολλές εξαιρετικές και πετυχημένες γυναίκες να συμβιβάζονται και να μη ζητούν τίποτα από τους συντρόφους τους επειδή φοβούνται μην χαρακτηριστούν άπληστες ή απαιτητικές. Την έχω πατήσει και εγώ και μέχρι σήμερα δεν έχω νιώσει ποτέ χειρότερα για τον εαυτό μου. Από τη στιγμή που είμαστε μαζί, που μοιραζόμαστε τις ζωές μας και το κρεβάτι μας υποτίθεται ότι είμαστε ζευγάρι άρα μου επιτρέπεται να έχω φωνή και να έχω άποψη γι’ αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας. Μπορεί να μείνει ή να φύγει. Δική του η επιλογή.

Έχω βγει με πολλούς άντρες μέχρι σήμερα και τα τελευταία χρόνια είμαι με κάποιον και είμαστε καλά, αλλά αυτό που κάνουν οι πιο πολλές διαζευγμένες μαμάδες δεν το χωράει το μυαλό μου: δίνουν τα πάντα και δεν τολμούν να ζητήσουν τίποτα επειδή φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν «ντίβες».

Μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε μία ψεύτικη ζωή με τις αόρατες ανάγκες σας ενώ ο σύντροφός σας θα κάνει ό, τι θέλει θέλοντας να σας έχει υπό και να σας αναγκάσει να προσαρμόσετε τη ζωή σας στη δική του μέχρι που πια δεν θα αντέχετε άλλο και θα εκραγείτε υπό τον κίνδυνο πάντα να χαρακτηριστείτε άπληστες ή ντίβες. Ή μπορείτε απλά να είστε ξεκάθαρες για το ποιες είναι οι ανάγκες σας από την αρχή και να επιδιώκετε αυτό που θέλετε ακόμα και αν αυτό είναι κάτι απλό όπως ο σύντροφός σας να αφήσει για λίγο το ποδόσφαιρο που βλέπει στην τηλεόραση και να βγείτε μία βόλτα ή το ποια στάση προτιμάτε στο σεξ.

Έτσι λειτουργούν οι σχέσεις. Με το να μιλάμε και όχι να συμβιβαζόμαστε. Είναι αστείο το πόσες γυναίκες υποφέρουν επειδή κουράστηκαν να ευχαριστούν τους συντρόφους τους από φόβο μην τις παρατήσουν και τι θα κάνουν μετά μόνες μαμάδες με 2, 3, 5 παιδιά. 

Οι μόνες μαμάδες πρέπει να έχουν κότσια και να τολμούν να λένε αυτό που σκέφτονται ή αυτό που χρειάζονται. Πολλά έχω μάθει τα τελευταία αυτά χρόνια που είμαι μόνη μαμά. Ένα από αυτά είναι ότι πρέπει να ανοίγουμε το στόμα μας και να είμαστε ξεκάθαρες από την αρχή όσον αφορά στις προσδοκίες μας. Αν αυτός με τον οποίο βγαίνουμε είναι το σωστό άτομο θα μας ακούσει, θα μας στηρίξει και δεν θα βιαστεί να μας χαρακτηρίσει. Με το να ανεχόμαστε πράγματα και συμπεριφορές που δεν θεωρούμε σωστές και βάζουμε τις ανάγκες κάποιου άλλου πάνω από τις δικές μας από φόβο μην τον χάσουμε, είναι σαν να τρώμε κάθε μέρα ένα φαγητό που σιχαινόμαστε.

Αν είσαι μόνη μαμά και την περίοδο αυτή βγαίνεις με κάποιον αλλά νιώθεις πως σε κρατά πίσω και δεν ικανοποιεί τις ανάγκες σου, φύγε τώρα. Κανείς δεν θα σου δώσει όσα αξίζεις εκτός και αν τα διεκδικήσεις εσύ η ίδια.

Πηγή: scarymommy.com